Την στιγμή που η Λένα Ντάναμ ολοκλήρωσε το Girls, ένα σωρό πνευματικά παιδιά της σειράς-ορόσημο για τους millennials γεννιούνταν στο μυαλό εξίσου φιλόδοξων δημιουργών της πιο self-involved γενιάς που υπήρξε ποτέ. Στην κληρονομιά αυτή ανήκει και η ταινία Everything Is Wonderful, που επικεντρώνεται στη ζωή και τη φιλία δύο γυναικών στην Νέα Υόρκη και, στην πραγματική ζωή, χρωστάει την ύπαρξή της στη φιλία των ίδιων γυναικών που υποδύονται τις βασικές ηρωίδες: της Πία Μέχλερ, που συμπρωταγωνιστεί, σκηνοθετεί και υπογράφει το σενάριο της ταινίας, και της Τόνιας Σωτηροπούλου, που ήταν παλιά της συγκάτοικος στο Λονδίνο κι ανάμεσα στα άλλα ενδιαφέροντα κινηματογραφικά της projects (στα οποία συμπεριλαμβάνεται και η δεύτερη συνεργασία της με το σκηνοθέτη Πίτερ Στρίκλαντ μετά το Berberian Sound Studio) άρπαξε την ευκαιρία να συμμετάσχει στο ανεξάρτητο, σχεδόν DIY φιλμ.
Η Μέχλερ παίζει τη Λένα, ανικανοποίητη από το γάμο της και σε διαρκή αναζήτηση μιας πιο συναρπαστικής περιπέτειας, και η Σωτηροπούλου την Μαρία, μια επίδοξη ηθοποιό που μετακόμισε στην Νέα Υόρκη από την Ελλάδα ελπίζοντας σε καλύτερες ευκαιρίες, που όμως είναι παγιδευμένη στη δουλειά της σερβιτόρας ενώ τρέχει σε ανεπιτυχείς οντισιόν. Η καθημερινότητά τους, η δυναμική της σχέσης τους και το κυνήγι των ονείρων τους συνθέτουν το snapshot του Everything Is Wonderful.
Συναντήσαμε πρόσφατα στην Αθήνα τις δύο πρωταγωνίστριες για μια κουβέντα που ανακατεύει τo girl power με την ομορφιά και τις υγιείς φιλοδοξίες….
Τόνια Σωτηροπούλου και Πία Μέχλερ
Πία, πόσο βασισμένη σε δικές σου εμπειρίες είναι η ταινία; Πία Μέχλερ Υπάρχουν κάποια κομμάτια, αλλά η ταινία είναι εμπνευσμένη από μια φίλη μου που είναι συνδυασμός ανάμεσα στους χαρακτήρες της Λένα και της Μαρίας. Ήταν ηθοποιός που δούλευε ως σερβιτόρα και μετά παντρεύτηκε, έμεινε έγκυος και κάπως εγκατέλειψε το όνειρο της υποκριτικής. Χάθηκε σε αυτόν τον κόσμο κι άρχισε να αναρωτιέται αν αυτή ήταν η ζωή που ήθελε πάντα να ζήσει. Υπάρχουν και πιο προσωπικά στιγμιότυπα στην ταινία, όπως η σκηνή της οντισιόν που συνέβη ακριβώς έτσι σε μια φίλη μου. Έκανε δοκιμαστικό για μια μεγάλη ταινία και της ζήτησαν να κάνει στοματικό σε ένα μπουκάλι. Ήξερα ότι ήθελα να έχω μια σκηνή με οντισιόν στην ταινία κι ότι θα ήταν αυτή. Εν τω μεταξύ, το σενάριο γράφτηκε πολύ πριν το #MeToo και το Time’s Up, ήθελα να δείξω ότι οι γυναίκες τόσο ως άτομα όσο και ως ηθοποιοί αντιμετωπίζονται πολύ συχνά ως αντικείμενα.
Κατά τα άλλα η ταινία βασίζεται πολύ στον αυτοσχεδιασμό. Σε σκηνές όπως αυτή ξέραμε τη γενική ιδέα, απλώς έδωσα στην Τόνια ένα στοιχείο και η αντίδραση που βλέπετε είναι η πραγματική της. Ήμασταν υπό τεράστια πίεση χρόνου και μερικές σκηνές ήταν σημαντικές, όπως ο καβγάς της Τόνιας και του Αλέξη [Γεωργούλη] στην αρχή της ταινίας. Κάναμε πρόβες 2-3 μέρες πριν, τους είπα τι θέλω να πουν ο ένας στον άλλον, αλλά ζήτησα να μου δείξουν πώς φτάνουν ως εκεί. Από αυτή τη συζήτηση δημιουργήσαμε την σκηνή, κρατήσαμε τη λογική της πρόβας και ο κάθε ηθοποιός ήταν ελεύθερος να αυτοσχεδιάσει. Οι περισσότερες σκηνές της ταινίας έτσι προέκυψαν.
Τόνια, βοήθησε η προηγούμενη σχέση σου με τον Αλέξη σε αυτή τη σκηνή; Τόνια Σωτηροπούλου Όχι! Ήταν εντελώς διαφορετική από την πραγματικότητα. Ξέρω την Πία και τον Αλέξη τόσο καλά και ήταν μια περίπτωση από αυτές που δουλεύεις με κάποιον που έχεις οικειότητα. Η συγκεκριμένη σχέση στην ταινία δεν είναι σαν τις συνηθισμένες όπου ο άντρας πατρονάρει τη γυναίκα, αλλά κάπως αντίστροφη, φεμινιστική θα έλεγα, γιατί συνήθως οι γυναίκες είναι εκείνες που θέλουν να παντρευτούν και να κάνουν οικογένεια. Ήταν μια ενδιαφέρουσα εμπειρία για μένα. Το καλύτερο με την Πία είναι ότι ως σκηνοθέτης δεν προβάλλει σε σένα τον τρόπο που βλέπει ένα ρόλο. Επειδή είναι και ηθοποιός, σου δίνει πλήρη ελευθερία. Από την άλλη, καθώς γνωριζόμαστε καλά, στις σκηνές μας ήμασταν ευέλικτες και συνεχώς δοκιμάζαμε η μια την άλλη, ξέραμε απλώς τη δομή και προσθέταμε ή αφαιρούσαμε πράγματα καθώς γυρίζαμε.
Στην ταινία γίνεται συχνά λόγος για την εμφάνισή σας. Σας έχει κάνει ποτέ αυτή η έμφαση να αμφιβάλλετε για την αξία σας σε επαγγελματικό επίπεδο; ΠΜ Η ιδέα για την ταινία ήρθε πριν το #MeToo και το Time’s Up, όπως προανέφερα, και ήδη γίνεται μια μεγάλη αλλαγή στην κινηματογραφική βιομηχανία. Άσχετα με το αν είσαι ηθοποιός ή όχι, ως γυναίκα δεν βλέπεις τον εαυτό σου να εκπροσωπείται στην οθόνη. Η εξωτερική εμφάνιση είναι σίγουρα ένα προτέρημα και φυσικά θα το χρησιμοποιήσεις, αλλά δε θέλεις να αντιμετωπίζεσαι μόνο σαν μια όμορφη εικόνα, θέλεις να σε υπολογίσουν γι’αυτό που είσαι και γι’αυτό που έχεις να προσφέρεις. Στην ταινία, η Μαρία ήταν μια ηθοποιός σαπουνόπερας στην Ελλάδα, αλλά επειδή ένιωθε αόρατη ως ηθοποιός, μετακόμισε στην Νέα Υόρκη όπου ήταν μια από τις πολλές και έπρεπε να παλέψει. Ταυτόχρονα έπαιρνε επιβεβαίωση από άντρες και γυναίκες που εκτιμούσαν την εμφάνισή της. Η κοινωνία διαχωρίζει με περίεργο τρόπο τις προσωπικότητες των ανθρώπων: μπορείς να είσαι ή πολύ έξυπνη ή πολύ όμορφη ή πολύ ταλαντούχα, αλλά δεν πιστεύω ότι αυτό αντιπροσωπεύει σωστά το ποιες είμαστε. Για πολλά χρόνια, οι άντρες μπορούσαν να είναι τα πάντα – και πανέμορφοι και ήρωες και πανέξυπνοι, ενώ οι γυναίκες ήταν μόνο όμορφες ή μυαλωμένες. Ήταν σημαντικό να δείξουμε αληθινούς ανθρώπους στην ταινία.
«Η ταινία δεν είναι τόσο για τη γυναικεία φιλία όσο για την ισορροπία μιας σχέσης και πώς μπορεί να κυριαρχήσει στη ζωή σου, ειδικά όταν πλησιάζεις τα 30 και όλοι οι αληθινοί καλύτεροι φίλοι σου έχουν γίνει παιδικές αναμνήσεις»
Είχατε την αγωνία να κάνετε τους χαρακτήρες σας να φανούν συμπαθείς; ΠΜ Ο δικός μου χαρακτήρας σίγουρα δεν είναι.
Μοιάζει σαν να δημιουργεί δράματα και προβλήματα από το πουθενά… ΠΜ Εντελώς. Δεν είναι ευχαριστημένη με τις επιλογές της στη ζωή. Προσπαθεί να μιμηθεί τον τρόπο με τον οποίο ζουν οι άλλες οι γυναίκες, αλλά δεν ακολούθησε ποτέ τις δικές της ιδέες και όνειρα και το βλέπει αυτό στην Μαρία, αλλά αντί να κάνει μια αλλαγή και να δημιουργήσει κάτι, το καταστρέφει. Σκηνοθετεί αποτυχίες για τον εαυτό της γιατί δεν νιώθει ζωντανή ή ικανοποιημένη.
Τόνια, εσύ ακολούθησες τα όνειρά σου στην αληθινή ζωή… (σ.σ. μετακόμισε στο Λονδίνο στα 20 της για να γίνει ηθοποιός) ΤΣ Ήθελα πολύ να δουλεύω σε διαφορετικές γλώσσες, να ταξιδεύω και να γυρίζω ταινίες γιατί μου αρέσει αφάνταστα, αλλά δεν είχα ποτέ το «αμερικάνικο όνειρο» ακριβώς, δηλαδή το να θέλω να γίνει υπερ-επιτυχημένη στο Χόλιγουντ λόγω κάποιου προτύπου. Με ενδιαφέρει το ταξίδι κι, όπως ξέρει και η Πία, για να πετύχεις στη βιομηχανία αυτή πρέπει να είσαι πολυπράγμων. Εννιά στις δέκα φορές μπορεί να καταλήξεις στην τελική δυάδα μιας οντισιόν και να χάσεις το ρόλο. Έχεις 1% πιθανότητα να τον κερδίσεις γιατί ο κόσμος είναι τόσο μεγάλος και τόσο ανταγωνιστικός -η διαφορά μου με την Μαρία, την ηρωίδα της ταινίας, είναι ότι έμαθα κάποια σκληρά μαθήματα -κι εκείνη, φυσικά- αλλά βρήκα τον τρόπο να προσελκύω πράγματα που θεωρώ ότι μου ταιριάζουν υποκριτικά. Επίσης, έμαθα να μην απογοητεύομαι ολοκληρωτικά κάθε φορά που κάτι δεν έχει αίσια έκβαση. Αυτός είναι ο λόγος που χρειάζεσαι δύναμη και αυτοπεποίθηση. Βλέπω τον εαυτό μου περισσότερο ως επιχειρηματία, οπότε θέλω να είμαι και τα δύο. Δεν θεωρώ ότι είμαι 100% «καλλιτέχνης», με την έννοια ότι είμαι εύθραυστη ή υπερβολικά ευαίσθητη, αλλά πιστεύω ότι τα πάντα εξαρτώνται από τη δομή, το πρόγραμμα και τον στόχο που έχω. Είναι ξεκάθαρος στο μυαλό μου ο λόγος που θέλω να κάνω αυτή τη δουλειά, που θέλω να βγάλω τα λεφτά που επιθυμώ και το πώς θέλω να είναι η ζωή μου. Φυσικά χρειάζεται πολύς χρόνος και δουλειά με τον εαυτό σου. Αλλά θέλω απλώς να κάνω ταινίες και να ταξιδεύω στον κόσμο.
ΠΜ Η Τόνια εργάζεται πιο σκληρά από οποιονδήποτε. Σε κάθε βήμα των γυρισμάτων, αλλά και μετα, ήταν τόσο αποφασισμένη να βοηθήσει αυτή τη μικρή, ανεξάρτητη παραγωγή και είναι περήφανη για τη δουλειά της, έξυπνη και γενναιόδωρη. Δέχτηκε αμέσως να συμμετάσχει στην ταινία παρόλο που της είπα ότι μάλλον δεν θα πληρωθεί και ότι θα πρέπει να γυρίζουμε 16-17 ώρες τη μέρα. Κι όμως ήταν μέσα από την πρώτη στιγμή.
«Δεν θεωρώ ότι είμαι 100% “καλλιτέχνης”, με την έννοια ότι είμαι εύθραυστη ή υπερβολικά ευαίσθητη, αλλά πιστεύω ότι τα πάντα εξαρτώνται από τη δομή, το πρόγραμμα και τον στόχο που έχω»
Ποια στοιχεία της γυναικείας φιλίας θέλατε να εξερευνήσετε μέσα από αυτή την ταινία; ΠΜ Δεν ήταν τόσο η γυναικεία φιλία όσο η ισορροπία μιας σχέσης και πώς μπορεί να κυριαρχήσει στη ζωή σου, ειδικά όταν πλησιάζεις τα 30 και όλοι οι αληθινοί καλύτεροι φίλοι σου έχουν γίνει παιδικές αναμνήσεις. Το να προσπαθείς να δημιουργήσεις μια στενή σχέση με κάποιον είναι δύσκολο μονοπάτι. Συν τοις άλλοις, η ζωή σε μια μεγάλη πόλη όπως η Νέα Υόρκη ή η Αθήνα είναι πρόκληση και ήθελα να δω αν το να έχεις μια πραγματικά βαθιά σχέση βασίζεται στην ειλικρίνεια. Αυτές οι γυναίκες λατρεύουν η μία την άλλη αλλά το σημείο στο οποίο βρίσκεται η ζωή τους τις δυσκολεύει στο να αποκτήσουν μια υγιή σχέση.
Είναι millennial σύμπτωμα αυτό; ΠΜ Ναι, και υπάρχουν πολλά στοιχεία στην ταινία που αποτελούν εντελώς millennial χαρακτηριστικά. Αν είσαι γεννημένος στο δυτικό κόσμο, έχεις στη διάθεσή σου τόσα πλεονεκτήματα και τόσες προοπτικές που καμιά φορά σε καταπλακώνουν και αντί να τις εκμεταλλευτείς και να ζήσεις μια γεμάτη ζωή, τα θαλασσώνεις με την ελευθερία σου. Τα πάντα είναι επιφανειακά, για παράδειγμα στα social media, που έχουν πολλά καλά αλλά στην πραγματικότητα είναι μια φούσκα που προωθεί την ιδέα του πώς θέλουμε να φαινόμαστε στους άλλους αντί να μας συμφιλιώνει με το πώς είμαστε πραγματικά. Θέλεις να ζήσεις σαν τα ψεύτικα είδωλα αλλά στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κάτι που αξίζει να μιμηθείς και καταληγεις να κάνεις τον εαυτό σου δυστυχισμένο.
Ποια είναι η διέξοδος; Ουσιαστικές σχέσεις; Καλοί φίλοι; ΤΣ Ναι, κι αυτό συμβαίνει μόνο όταν προσπαθείς να καταλάβεις και να μάθεις τον εαυτό σου και να δεχτείς αυτό που πραγματικά είσαι, ό,τι κι αν είναι αυτό, και να προσπαθήσεις να διορθώσεις τα λιγότερο καλά στοιχεία σου γιατί αυτός είναι ο μόνος τρόπος να προχωρήσεις μπροστά.
https://www.youtube.com/watch?v=0OtxZSwe0cM&feature=youtu.be
