Ξεκλειδώνοντας το κινηματογραφικό «Μυστήριο του Κυρίου Πικ»

Ένα ιδιαίτερο δίδυμο λογοτεχνικών ντετέκτιβ βρίσκεται στο επίκεντρο της γαλλικής κωμωδίας Το Μυστήριο του Κυρίου Πικ, μιας διασκεδαστικής κι εύστοχης κινηματογραφικής μεταφοράς του ομώνυμου βιβλίου του Νταβίντ Φονκινός από τον σκηνοθέτη Ρεμί Μπεζανσόν. Ο Φαμπρίς Λουσινί και η Καμίλ Κοτέν θέτουν τη θαυμαστή χημεία τους στην υπηρεσία της αναζήτησης της πραγματικής ταυτότητας του μυστηριώδους συγγραφέα Ανρί Πικ, του οποίου ένα αριστουργηματικό χειρόγραφο που ανακαλύπτεται στα αζήτητα μαις βιβλιοθήκης, αποδίδεται σε έναν pizzaiolo από την Βρετάνη που πέθανε δύο χρόνια πριν.

Η ταινία έκανε πρεμιέρα στην τελετή λήξης του πρόσφατου Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου της Αθήνας, στο οποίο παρευρέθηκαν ως καλεσμένοι ο Μπεζανσόν και ο Φονκινός. Λίγες ώρες πριν την πρώτη γνωριμία του κοινού με το μυστηριώδη κύριο Πικ, οι δύο γάλλοι δημιουργοί (ο Φονκινός εκτός από συγγραφέας είναι και σκηνοθέτης) μίλησαν στην Popaganda για τη συνεργασία τους και το πόσο κινηματογραφικό μπορεί να είναι τελικά ένα παζλ που βασίζεται σε λέξεις αντί για εικόνες.

Πώς αποφασίσατε ποιος θα είναι ο τόνος της ταινίας και η ισορροπία μεταξύ δράματος και κωμωδίας; Ρεμί Μπεζανσόν Αυτό που μου αρέσει να βλέπω στο σινεμά είναι η δραματική κωμωδία και αυτό προσπάθησα να κάνω. Το ίδιο συμβαίνει και στα βιβλία του Νταβίντ, υπάρχει πολύ δράμα με κωμικά στοιχεία. Οπότε ήθελα ο άξονάς μου στην ταινία να είναι η λογοτεχνική έρευνα, με την έννοια της αναζήτησης, του μυστηρίου, αλλά να συνδυάζεται με πιο κωμικές στιγμές.

Ποιες ήταν οι προκλήσεις που πιθανόν αντιμετωπίσατε στη «μετάφραση» ενός αντικειμένου όπως η λογοτεχνία σε ένα μέσο σαν το σινεμά; ΡΜ Το βιβλίο του Νταβίντ είναι πολύ μυθιστορηματικό, με τη βιβλιοθήκη των βιβλίων που έχουν απορριφθεί, αλλά η έρευνα που γίνεται από τους ήρωες είναι πολύ κινηματογραφική διαδικασία από μόνη της. Η ανακάλυψη του χειρόγραφου, το παζλ των στοιχείων…
Νταβίντ Φονκινός Το περιβάλλον της λογοτεχνίας δεν είναι πολύ κινηματογραφικό, αλλά η ιστορία αυτή καθεαυτή είναι.

Πώς είναι για ένα συγγραφέα να αφήνει τη διασκευή ενός δικού του έργου από κάποιον τρίτο; Υπάρχει ανησυχία για τυχόν «πετσόκομμα» της ιστορίας; ΝΦ Μια μεταφορά θα είναι ούτως ή άλλως διαφορετική από το βιβλίο. Γνωρίζω τον Ντενί, ξέρω το σινεμά που κάνει, για το συγκεκριμένο συζητήσαμε πολύ και ξέραμε και οι δύο ποιο ήταν το ζητούμενο. Είμαι πολύ ευχαριστημένος από το αποτέλεσμα και δεν είχα καμία αμφιβολία ή φόβο σχετικά με τα “ξένα χέρια” που θα αναλάμβαναν τη μεταφορά της δουλειάς μου σε ένα άλλο μέσο.

Πώς καταλήξατε στο πρωταγωνιστικό δίδυμο; ΡΜ Ο ρόλος του Φαμπρίς ήταν γραμμένος για τον ίδιο. Όταν τον ρώτησα την πρότασή του για τη συμπρωταγωνίστρια, αμέσως ανέφερε την Καμίλ. Είχαν ξανασυνεργαστεί στο παρελθόν σε μια τηλεοπτική σειρά με μεγάλη απήχηση. Η Καμίλ είχε ένα μικρό ρόλο στην προηγούμενη ταινία μου, οπότε γνώριζα ήδη πώς είναι να δουλεύεις μαζί της. Τελικά μου άρεσε πολύ η ιδέα και αποτέλεσαν ένα ιδανικό κινηματογραφικό ζευγάρι.

Τα τελευταία χρόνια οι γαλλικές κωμωδίες γνωρίζουν μεγάλη επιτυχία στο ευρωπαϊκό κοινό. Πού πιστεύετε ότι οφείλεται αυτή η απήχηση; ΡΜ Δεν έχω στο μυαλό μου συγκεκριμένα παραδείγματα, αλλά είναι προφανές ότι σαν εξαγώγιμο προϊόν, η κωμωδία λειτουργεί καλύτερα. Δεν μπορώ να το εξηγήσω, αλλά συμβαίνει και νομίζω ότι δεν έχει σχέση με τη χώρα προέλευσης.

Η ταινία περιστρέφεται γύρω από το πώς ένα καλλιτεχνικό δημιούργημα μπορεί να αναστατώσει ζωές με τρόπους που κανείς δεν περίμενε. Στην Τέχνη πιστεύετε ότι το τελικό έργο ανήκει στο δημιουργό ή στο κοινό του; ΡΜ Στο κοινό. Καμία ταινία δεν είναι δική μου, τις φτιάχνω για να τις δει ο κόσμος στο σινεμά. Ποτέ δεν έχω ξαναδεί δική μου ταινία αφότου βγήκε.
ΝΦ Καλά έκανες. [γέλια]  Για μένα, η απάντηση βρίσκεται στο ενδιάμεσο. Το διάβασμα είναι μια συνάντηση ανάμεσα στο συγγραφέα και τον αναγνώστη. Οπότε ανήκει και στους δύο εξίσου.