Ένα «Κουμ Κουάτ» που τρώγεται με τα μάτια

Ο Γιάννης Καλαβριανός σκηνοθετεί για πρώτη φορά μετά από δέκα χρόνια, μία κωμωδία, το κείμενο της οποίας υπογράφει μαζί με τη Μαρία Κοσκινά.  Βρισκόμαστε εν μέσω της δικτατορίας στην Ελλάδα, την Κυριακή του Πάσχα, 9 Απριλίου 1972. Ένα ζευγάρι λέει ψέματα, για να μην αναγκαστεί να ξαναπάει στο χωριό. Και ενώ πιστεύουν πως τα έχουν καταφέρει να μείνουν έστω και για μία ημέρα μόνοι, αρχίζουν να καταφθάνουν πρώην εραστές, χουντικοί, ένα τάγμα φαντάρων με σούβλες και αρνιά και μία αγάπη από το παρελθόν. Δύο ηθοποιοί, ο Γιώργος Γλάστρας και η Μαρία Κοσκινά υποδύονται όλους τους χαρακτήρες, πραγματοποιώντας επί σκηνής αστραπιαίες ολικές μεταμορφώσεις σε μία φάρσα απολύτως χορογραφημένου ρυθμού και ιδιάζουσας κατασκευής, για μία εποχή που υπήρξε εξίσου αστεία όσο και επικίνδυνη.  Λίγες ημέρες πριν την πρεμιέρα η Μαρία Κοσκινά απαντά στις ερωτήσεις της Popaganda. 

Γιατί επιλέξατε να συν-γράψετε και να πρωταγωνιστήσετε στο έργο Κουμ κουάτ; Με το Γιάννη Καλαβριανό, ψυχή της ομάδας SFORARIS, μας συνδέει εκτός από μια μακρόχρονη φιλία, ένας κοινός τρόπος σκέψης, ιδίως στο πως αντιλαμβανόμαστε το χιούμορ. Το Γιάννη τον θαυμάζω αφενός για την ποιότητα του χαρακτήρα του και αφετέρου για την ποιότητα της δουλειάς του. Όταν λοιπόν προέκυψε η ιδέα του Κουμ κουατ, το θεώρησα μεγάλη μου τιμή και πρόκληση να συνεργαστώ μαζί του, όχι μόνο ως ηθοποιός , αλλά γράφοντας μαζί του το έργο.

Ποια η σκηνοθετική προσέγγιση και πώς αναπτύχθηκε στις πρόβες; Την ευθύνη της σκηνοθεσίας έχει ο Γιάννης. Έδωσε στο έργο γρήγορους ρυθμούς κρατώντας πάντα τις ισορροπίες. Κωμωδία χωρίς να εκβιάζεται το γέλιο του θεατή ή οι χαρακτήρες να γίνονται καρικατούρες.

Η Μαρία Κοσκινά και Γιώργος Γλάστρας υποδύονται όλους τους ρόλους του έργου.

Ποιο είναι το πιο δυνατό σημείο της παράστασης για εσάς; Και τα 70 λεπτά της παράστασης. Είναι ένα έργο έντονο, γεμάτο ανατροπές, είμαστε με το Γιώργο Γλάστρα συνεχώς επί σκηνής αλλάζοντας ρόλους, οι ρυθμοί είναι τόσο γρήγοροι, έντονοι, ουσιαστικά είναι μια χορογραφία, το κάθε βήμα και η κάθε σκηνή προκαλεί την επόμενη.

Αν θέλατε να πέντε γραμμές να πείσετε έναν θεατή να επιλέξει τη δική σας παράσταση -ανάμεσα στην πληθώρα έργων που ανεβαίνουν στις θεατρικές σκηνές- τι θα του λέγατε; Σε μία. Το γέλιο των θεατών την ώρα της παράστασης είναι ο καλύτερος λόγος.

Είναι εύκολο για μια θεατρική ομάδα ή έναν σκηνοθέτη να βρει στέγη και να παρουσιάσει τη δουλειά της/του; Εσείς ποιες δυσκολίες τυχόν αντιμετωπίσατε στο παρελθόν;  Δεν είναι εύκολο, ειδικά όταν μια ομάδα είναι στο ξεκίνημά της. Η επιμονή, το πείσμα, η σοβαρή δουλειά και η σταθερή και συνεχώς εξελισσόμενη παρουσία είναι αυτές οι αρετές που οδηγούν στο να σε εμπιστευτούν. Πρώτα ο κόσμος και έπειτα οι θεατρικοί επιχειρηματίες. Ο Γιάννης Καλαβριανός και όλη η ομάδα SFORARIS έχει κερδίσει το στοίχημα.