Η Βίκυ Παπαδοπούλου πέφτει στα πατώματα με τους στίχους που αγαπά

ΜΟΥΣΙΚΗ: Αγαπημένη μου ανάμνηση, στην αυλή της Ειρήνης, στην Πάτμο. Δίπλα στην θάλασσα, έξι παιδιά, έξι φιλαράκια να χορεύουμε με αμέτρητο ενθουσιασμό υπό τους ήχους του , του Μάικλ Τζάκσον, Prince, των Queen, των Beatles. Οι γονείς στο μεγάλο τραπέζι να χαμογελούν γεμάτοι καμάρι πίνοντας κρασί και ούζο. Κάθε καλοκαίρι η ίδια ιστορία. Μέχρι που μπήκαμε στην εφηβεία… Εκεί τα ακούσματα άλλαξαν. O Λέοναρντ Κοέν για να κόψω φλέβα με τον κρυφό έρωτά μου για τον Κωστάκη, Τομ Γουέιτς και Τζόνι Κας  για τις πιο δύσκολες μέρες και όταν υπήρχε κέφι Prodigy, Bon Jovi, Rolling Stones, Joy Division, Nirvana και πολλά, πολλά, πολλά άλλα. Γύρω στα δεκαεφτά μου γνώρισα καλύτερα το ρεμπέτικο. Το αγάπησα πολύ. Και αυτό. Ένας αχταρμάς. Λατρεύω την μουσική. Βαράω εμμονές με δίσκους. Παθιάζομαι με καλλιτέχνες, πέφτω στα πατώματα με ωραίους στίχους.

ΒΙΒΛΙΑ: Το καπλάνι της βιτρίνας. Από τα πρώτα μου. Μετά O μικρός πρίγκιπας. Μαγεία…ακόμα μαγεία. Κόλλησα όμως νωρίς με την ποίηση. Έψαχνα την Ιθάκη μου, απ’ τις εννιά, υπό το φως των κεριών. Λάτρεψα τον Καβάφη. Μετά Καρυωτάκης, Ελύτης, Καββαδίας, Ρεμπώ. Ζήλευα το τόσο ταλέντο. Αγαπημένο βιβλίο Η μεγάλη χίμαιρα του Καραγάτση. Η Μαρίνα μου…Αργότερα με τα μούτρα στον Καμύ. Αυτήν την περίοδο έχω κολλήσει με τον Τσβάιχ. Μετά το Η συντριβή μιας καρδιάς ήρθε η Σκακιστική νουβέλα.

ΤΑΙΝΙΕΣ: Ό,τι και να γράψω θα είναι λίγο μπροστά σε αυτό που έχει προσφέρει ο κινηματογράφος στην ζωή μου. Το σινεμά με καθόρισε, διαμόρφωσε τον χαρακτήρα μου. Μου έκανε παρέα όταν ένιωθα μόνη, με καθησύχαζε όταν ήμουν αγχωμένη, με βοήθησε να ξεπεράσω τους φόβους μου, με έκανε αυτό που είμαι σήμερα. Ίσως μοιάζει υπερβολικό αλλά έτσι νιώθω. Ο Κιούμπρικ με έμαθε να βλέπω, ο Κασσαβέτης να ακούω,ο Κεν Λόουντς να λέω την αλήθεια, ο Μπέργκμαν να ξεπερνάω  την λογική, ο Τριερ, ο Φελίνι, ο Χίτσκοκ, ο Τζάρμους και άλλοι, τόσοι πολλοί! Δυνατό φάρμακο, μεγάλο καταφύγιο για εμένα. Το πιο εντυπωσιακό παραμύθι.

ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ: Έχω. Στο σαλόνι. Την ανοίγω σπάνια. Δε φτάνει ο χρόνος. Όταν προλαβαίνω βλέπω λίγο απ ‘όλα. Στεναχωριέμαι που έκλεισε το Mega. Αυτό.

ΤΑΞΙΔΙΑ: Το πρώτο ταξίδι στο εξωτερικό ήταν στο Κάιρο. Μετά Αλεξάνδρεια και ένα πέρασμα από το σπίτι του Καβάφη. Βαριά ατμόσφαιρα, έντονες μυρωδιές, φασαρία, παζάρια, ποταμοπλοια. Ένας άλλος κόσμος. Από τότε ταξίδεψα αρκετά. Όλα τα λεφτά τα χάλασα σε ταξίδια. Δεν μετανιώνω. Θέλω να κάνω πολλά ακόμη. Το καλύτερο για εμένα είναι όταν συνδυάζονται με δουλειά. Όπως το ταξίδι στο Μιλάνο με την Οδύσσεια του Bob Wilson. Αξέχαστη εμπειρία. Αγαπημένοι προορισμοί η Φλωρεντία, η Βενετία, το Βερολίνο και το Παρίσι. Στην Ελλάδα όπου κι αν πας είναι υπέροχα αλλά η Πάτμος θα έχει πάντα ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου.

ΣΠΟΡ: Το περπάτημα θεωρείται σπορ; Εννιά χρόνια μπαλέτο, tango, λάτιν, μοντέρνο. Όλα αυτά στο μακρινό παρελθόν. Τώρα περιστασιακά γυμναστήριο. Επίσης πότε-πότε παρακολουθώ αγώνες ποδοσφαίρου ή μπάσκετ. Μετράει;

ΙΝΤΕΡΝΕΤ: Το χρησιμοποιώ για να μαθαίνω τα νέα της ημέρας, να βρίσκω συνταγές, να διαβάζω συνεντεύξεις και να βλέπω τρέιλερ ταινιών. Κυρίως αυτά. Social media δεν έχω. Ακόμα.

ΓΕΙΤΟΝΙΑ: Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Χαλάνδρι. Εδώ μένω ακόμα. Είναι το ησυχαστήριό μου. Εδώ αισθάνομαι ασφαλής. Μου αρέσει που είναι ακόμα γειτονιά. Υπάρχει ακόμα η παιδική χαρά που με πήγαινε η μητέρα μου όταν ήμουν μωρό. Το παγκάκι στο παρκάκι που έδωσα το πρώτο μου φιλί. Η ταβέρνα που πηγαίναμε οικογενειακά κάθε Κυριακή και το μπασκετάκι που έπεσα και έφαγα τα μούτρα μου. Είναι όλα εκεί. Όπως παλιά.. 

ΤΩΡΑ: Ξεκινάμε στο θέατρο Θησείον για την παράσταση Ένα μάθημα χορού του Μαρν Σαν Ζερμεν μαζί με τον Γιώργη Τσαμπουράκη υπό την σκηνοθετική μάτια του Δημήτρη Μπογδάνου. Είμαι ευτυχής γιατί δουλεύω με ανθρώπους που εκτιμώ και αγαπώ ιδιαίτερα. Η πρεμιέρα μας είναι σήμερα, 29 Οκτώβρη κι ανυπομονώ. Κάθε Δευτέρα και Τρίτη.