Tο θέμα της ευθανασίας και της υποβοηθούμενης αυτοκτονίας απασχολεί κατά καιρούς έντονα τις σύγχρονες κοινωνίες. Όλες οι μορφές ευθανασίας απαγορεύονται στις περισσότερες χώρες, με σημαντικές βέβαια εξαιρέσεις όπως η Αυστραλία, η Ιαπωνία, η Γερμανία, η Δανία, η Σουηδία, το Βέλγιο, η Ολλανδία, η Ελβετία, η Κίνα και ορισμένες πολιτείες των ΗΠΑ, όπου επιτρέπεται υπό όρους.
Στη γειτονική Ιταλία, μία «φανατικά» καθολική χώρα, ο διάλογος για την ευθανασία είναι ιδιαίτερα επίκαιρος την κοινή γνώμη, προκαλώντας μεγάλα ρήγματα στις παραδοσιακά ιδιαίτερα στενές σχέσεις ανάμεσα σε κράτος και εκκλησία.
Ερευνητές και συγγραφείς, ωστόσο, φέρνουν στο φως της δημοσιότητας ιστορίες και επεισόδια που μαρτυρούν ότι σε παραδοσιακές κοινωνίες, όπως της Σαρδηνίας, η ευθανασία ήταν μια συνηθισμένη πρακτική, την οποία μάλιστα ασκούσαν εκείνες οι γυναίκες που είχαν ταυτόχρονα και τον ρόλο της μαμής της κοινότητας. Πρόκειται για ιστορίες που συγκλονίζουν και αποδεικνύουν ότι η παράδοση λειτουργεί συχνά αγνοώντας τους θεσμούς και συμπληρώνοντας σε ορισμένες περιπτώσεις κενά της νομοθεσίας, για να ικανοποιήσει τις ανάγκες μιας κοινωνίας.
Όταν τελείωναν οι ελπίδες
«Έριξε γρήγορες ματιές, μία στο κοριτσάκι, ξαπλωμένο στο κρεβάτι, μία στο σφυρί της. Έσφιξε τα χέρια της γύρω από το τελευταίο, το σήκωσε και όταν ήταν η ώρα να χτυπήσει το κεφάλι της ατυχής μικρής, για τρεις φορές το ξαναέφερε στα στήθη της. Το επιχείρησε άλλες δυο τρεις φορές, δίσταζε, υστέρα όμως αποφάσισε να φέρει σε πέρας την αποστολή για την οποία θα λάμβανε την αμοιβή. Έκλεισε τα μάτια της, έσφιξε τα δόντια της και επέφερε ένα καίριο χτύπημα στον κρόταφο της Gavinuccia, απαλλάσσοντάς την από τις ταλαιπωρίες της.
Ύστέρα έτρεξε προς την πόρτα του δωματίου, σαν να ήθελε να ξεφύγει από τις πράξεις της. Όταν έστριψε το βλέμμα της προς το κρεβάτι, άκουσε το τελευταίο βογγητό του κοριτσιού, αυτό που θα του χάριζε την αιώνια ειρήνη. Στο πρόσωπό της κύλησε ένα δάκρυ, κάτι το ασυνήθιστο για μία δυνατή γυναίκα όπως εκείνη. Βγήκε τρέχοντας, και στο κατώφλι του σπιτιού συνάντησε τον Αντόνιο που την περίμενε.
“Πήγαν όλα όπως έπρεπε;” τη ρώτησε ο άνδρας.
“Ναι” απάντησε εκείνη με μία λέξη.
“Αύριο θα λάβεις την αμοιβή σου”».
Τα παραπάνω αποτελούν απόσπασμα από το βιβλίο L’ Ultima Agabbadora του Sebastiano Depperu, που κυκλοφόρησε κάνοντας ιδιαίτερη αίσθηση στην Ιταλία και έχει ήδη μεταφραστεί στα γαλλικά. Είναι ένα μυθιστόρημα που περιγράφει με ρεαλιστικό και ωμό τρόπο όσα διαδραματίζονταν μέχρι πρόσφατα στη Σαρδηνία.
Ο θάνατος από σφυρί ήταν μία «παραδοσιακή» μορφή ευθανασίας. «Στη Σαρδηνία, γυναίκες εξειδικευμένες, που τις ονόμαζαν accabadoras η agabbadoras, είχαν την αποστολή να απαλλάσσουν τους ετοιμοθάνατους από τις ταλαιπωρίες τους με ένα καίριο χτύπημα στο κεφάλι. Ήταν ένα είδος πράξης ευσέβειας, που ήταν συμφωνημένη με την οικογένεια του αρρώστου», έγραφε τη δεκαετία του ’50 ο Jacques Poucet καθηγητής του βελγικού πανεπιστήμιου Saint Louis.
Διάβασε όλο το άρθρο στο inside story (http://bit.ly/2Gabdr8).
Το inside story είναι το πρώτο συνδρομητικό–ενημερωτικό site χωρίς διαφημίσεις στην Ελλάδα. Ανεξάρτητο αποκαλυπτικό με οικονομική αυτοτέλεια και διαφάνεια.
Ειδικά για τους αναγνώστες της Popaganda: Γνώρισε το inside story για ένα μήνα δωρεάν, βάζοντας τον κωδικό κουπονιού popaganda στην http://bit.ly/2hKhNL9
