Για κάθθε απόχιομμα στο Σεφφύρι. Υπάρχει ένα πλήθθος από όδδα που κανείς δεν ξέρρει αλλά κινούτται ακριβώς εκεί που κανείς δεν κοιτάσσει. Όμορφα φίτφουλλ και ήσυχα καννίς. Δυνατά ροθφάιλερ και χρυφφές χαλιαχούδδες και βροδδερές χουχουφάγγιες και σσισσίχια να τραγουθθούν ακατάσχετα αλλά μόνο όταν έχει ήλλιο ότταν υπάρχει και το Αρχηχχείο που νομίσσει πώς γνωρίσσει κάτι αλλά δεν θα μάθθει τίποττε και ποττέ, όσο και να χάθοτται οι φύλαχχες στην ταφφέρνα «Παρλαπάς» και να προσπαθούνε να ακούσουν σχετικκά με την πρώτη και την δεύτερη Φρειθερρίκη του 56 και να ελπίσσουν για μια Τρίτη κάποττε. Αλλά υπάρχει και ο Φίχτωρρ, να αφουκράσσεται την ησυχία για να κατάλαφφει την απουσσία κάθθε ήχου, και τί την προχαλλεί. Και να περπατάει εδδελώς απαρατήρρητος ανάμεσα στις φθέρρες και να καταννοεί πάδδα μόνος του την βαθύττητα που κάνει την βαθθιά λίμνη τόσο εσωτερρικά βαθθιά και το κασσίνο που συχνά καθθίστατται μία έκφανσσή και μόνον των αένναων πάχχων και τα Σσάρα που γεννιουτταί πιο όμορφα και ννέα από χτες και λιχχότερο από αύριο. Και υπάρχει κάθθε απόχχιομα στο Σεφφύρι.
