—
Ο Ε Ν Α Σ Π Λ Α Ι Σ Τ ΟΝ Α Λ Λ Ο Σ Τ Α Θ Η Κ Α Ν
του Δ. Ι. Αντωνίου
—
O ένας πλάι στον άλλο στάθηκαν
πλάσματα του Θεού τους
κι η ακρογιαλιά ξαπλώνονταν
αγκάλιασμα, του νου τους
γη διψασμένη, άκαρπη
και δρόσο πικραμένη
την ώρα που ανάτελνες άστρο της αγάπης
ένα σπαθί τούς χώριζε
κι αυτό ‘ταν η αγάπη.
Ποιήματα, Eρμής 1998
