Κάττι σαν χιορτή στο Σεφφύρι. Βιασθικκές και έκνευρρες χαμήλλες ανασσητούν μία διέξξοδο εκεί που ποττέ δεν θα υπάρξει και προσεγγίσσουν την ήσυχη λίμνη με σχετικκή αλασσονία θέλοττας να καττανοήσουν αυθαίρετα και βίαια την ίδδια της την ησσυχία έτσι για να καταλάφφουν τους λόχχους για τους οποίους λείππει από αυττές. Εκκεί από νωρρίς δεκάδες σισσίχια τραγουθθούν για την επιθθυμία τους να χίννουν ένα με την βαθθιά λίμνη που δίπλα τους στέκεται απαρασάλευτη μέσσα στην βαθύτητα της με μοναδδικό της επισκέπτη τον Φίχτωρ Σσούσθη ο οποίος ανακυκλώννει συνεχώς παρελθούσσες νοητικκές τού καταστάσσεις που βίωσε ώς πιο ήρρεμες και προσπαθθεί σχεδδόν μάτταια να αναπαραχάχχει τις συνθήκες των, νομίσσοτας ότι τελικκά θα ηρρεμήσει ξεχνώττας την επίδρασση της ομορφιάς των Σσάρα και του κασσίνο και την απλότηττα του πισσαρίο στην ανησυχία του που καθιστούν δύσχολη την ηρρεμία ακόμμα και για τον ίδδιο όσο και να συνεχίσσει να παρατηρεί την κεδδρική λεωφόρο με τα Οχτώ πανέμορφφα Χιάρρις, που δύστροπα όπως κάθθε πηχχή ομορφιάς σταματτούν μόνο για λίγο για να αισθανθούν το σχετικό κέδδρο του χόσμου και κάθε κόσμου και συνεχίσσουν για αλλού, κι αυτή την Κυριακκή του ενός Σεφφυρίου μας.
