Σίσσυ, τι λέει; Για να σε γνωρίσει ο κόσμος μπορείς να μας πεις από που βγαίνει το Σίσσυ; Hello! Θαρρώ πως όλα βαίνουν καλώς. Το Σίσσυ προέκυψε άθελα μου, αφού σε μικρότερη ηλικία δεν μπορούσα να πω Χρυσούλα και συνεχώς συστηνόμουν Σισσούλα. Έτσι λοιπόν και μου έμεινε. Για να σε γνωρίσει καλύτερα μπορείς να μας δανείσεις και τρεις φωτογραφίες από τον καταπληκτικό λογαριασμό instagram που έχεις;
Μπορείς να μας πεις σε ποια ηλικία παράτησες το μπιμπερό για να πας στο ποτήρι και ως επέδρασε αυτό την ψυχοσύνθεση σου και την επαγγελματική σου εξέλιξη; Για να είμαι ειλικρινής δεν θυμάμαι καθόλου πότε παράτησα το μπιμπερό. Μπορώ όμως να σου πω με σιγουριά πως η στιγμή που καθόρισε την ψυχοσύνθεση μου και κατ’ επέκταση την επαγγελματική μου εξέλιξη, ήταν μια συζήτηση που είχα με τον πατέρα μου σε ηλικία 16 ετών όταν για πρώτη φορά με αντιμετώπισε ως ενήλικα άνθρωπο κι όχι απλά σαν την αγαπημένη του μικρή κόρη. Πιστεύεις ότι στην Ελλάδα έχουν περισσότερο γούστο οι άντρες ή οι γυναίκες; Θεωρώ πως η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Για μένα όσο πιο λιτός ο τρόπος σκέψης σε έναν άνθρωπο, τόσο πιο ουσιαστικές κι απλές οι επιλογές του. Υπάρχουν πολλές γυναίκες με όμορφο γούστο κι απλό τρόπο σκέψης, αλλά το σύνηθες είναι αυτό να το βρίσκεις σε έναν άνδρα. Μπορείς να μου πεις γιατί η νέα γενικά δεν εκτιμά τα σεμεδάκια; Δεν καταλαβαίνω γιατί τρώμε σαν πρόβατα οποιαδήποτε ρετρό μπαλαφάρα και εκεί κάνουμε τους στιλάτους; Το έχω σκεφτεί πολλές φορές αυτό. Τα σεμεδάκια όμως είναι μόνο ένα παράδειγμα. Υπάρχουν πολλά πράγματα που προσπαθεί να αποφύγει η νέα γενιά διότι θεωρούνται είτε «ξεπερασμένα» είτε «παλιακά». Την ίδια στιγμή όμως όλα είναι ένας κύκλος, με την ίδια ευκολία που τα πάνω έρχονται κάτω έτσι και το σεμεδάκι μετατρέπεται σε «ρετρό μπαλαφάρα». Τις περισσότερες φορές αλλάζει μόνο το όνομα κι ο τρόπος που το πλασάρεις, αλλά απ’ ότι φαίνεται στον άνθρωπο αρέσει να ξεγελιέται νομίζοντας ότι κάνει κάτι διαφορετικό ή ότι εφευρίσκει κάτι το διαφορετικό. Μπορείς να μας εξομολογηθείς μια ιστορία όπου περιλαμβάνει μια κλοπή που έχεις κάνει; Φυσικά. Αν θες μάλιστα έχω δυο (!) ιστορίες. Η πρώτη, κι απ’ ότι φαίνεται είναι επαναλαμβανόμενη, είναι η περίπτωσή μου με τους.. αναπτήρες! Ναι, είμαι μια από αυτές. Η άλλη ιστορία όμως, έχει να κάνει με την δουλειά μου. Στο παρελθόν είχα αντιγράψει ένα σχέδιο επίπλου, συγκεκριμένα μιας τραπεζαρίας, διότι εκείνη θέλησε ο πελάτης και καλώς ή κακώς δεν είναι εποχές αυτές για να διώχνουμε ή να δυσαρεστούμε πελάτες. Αν έπρεπε να εξοστρακιστούν όλα τα μπαρ από το ιστορικό τρίγωνο, σε ποιο θα έδινες ασυλία να παραμείνει και γιατί; Χμμ.. Ενώ σε γενικές γραμμές δεν είμαι άνθρωπος της νύχτας και των μπαρζ (σε αυτό κάπως έχει βοηθήσει το ότι δεν πίνω αλκοόλ), παρόλ’ αυτά δεν μπορώ να πω πως δεν έχω τριγυρίσει -αν μου επιτρέπεται η έκφραση αυτή. Τα κριτήρια μου λοιπόν, είναι απλά, καθημερινά και κυρίως πρωινά. Ο καλός καφές, το ευχάριστο κλίμα και η όμορφη αισθητική. Υπάρχει όμως για μένα κι ένας ακόμη πολύ σημαντικός παράγοντας, αυτός είναι η ρουτίνα μου. Κάθε πρωί που ξυπνάω και πηγαίνω στο Art Nouveau είναι πολύ συγκεκριμένες οι κινήσεις μου. Γι’ αυτό και το μπαρ που θα επέλεγα να δώσω ασυλία θα ήταν το Dude. Περνάω πολλές ώρες εκεί, αλλά κυρίως όμορφες. Με τι θ’ αντάλλασσες όλα τα έπιπλα που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στο Art Nouveau; Μου βάζεις δύσκολα. Θα σου έλεγα με τίποτα, αλλά έτσι όπως το ξανασκέφτομαι θα τα αντάλλαζα με κάποια χρήματα για να ξανακάνω ακριβώς το ίδιο, αλλά με λιγότερο άγχος. Είσαι από αυτές που πιστεύουν ότι πρέπει να μπαίνει λεμόνι στην μοσχαρίσια σπαλομπριζόλα ή ότι πρέπει να αφήνουμε τη γεύση του κρέατος ανέπαφη; Είμαι από αυτές, ναι. Προσωπικά το λεμόνι όπως και η σωστή ποσότητα σε αλατοπίπερο δίνει πάντα νοστιμιά. Παρόλ’ αυτά όμως άμα σου κολλήσει στη σχάρα, χαλάει όλη η κρούστα της γεύσης που προσπαθείς να χτίσεις. Επομένως, τύφλα να έχει η νοστιμιά του λεμονιού.
