Στο δρόμο με τους Chickn

Το La Parenthese είναι το venue που παίξαμε στη Nyon. Μια υπόγεια ρωμαϊκή στοά που τροποποιήθηκε και έγινε μπαρ. Άρρωστα μακρόστενο, με την επιγραφή “this is not a fucking cocktail bar” πίσω από τη μπάρα.

Στη Besancon, παίξαμε στην Σχολή Καλών Τεχνών, στα πλαίσια των εορτασμών της ημέρας της φωτιάς. Στο αίθριο υπήρχε ένα installation ενός τεράστιου Mac Μeal, το οποίο κάπνιζε για επτά ώρες και στο τέλος κάηκε ολοσχερώς, σχηματίζοντας ένα μεγάλο bonfire.

Στο day off μας, κάναμε μια βουτιά στη λίμνη Garda στη βόρεια Ιταλία. Το νερό ήταν μπούζι αλλά είχε πάπιες. Ποιος μπορεί να αντισταθεί στις πάπιες;

Βόρεια Ιταλία και Nobody fucks with Jesus. “120 Μέρες στα Γόμορρα” ήταν αρκετές.

Elektropionir, το venue μας στο Βελιγράδι. Βρίσκεται σε ένα τεράστιο βιομηχανικό μπλοκ – πρώην εργοστάσιο Μπύρας, το οποίο στεγάζει αρκετά μπαρ, ένα πάρκινγκ, street food και ένα δισκάδικο. Σαν στο σπίτι μας.

Στο Κουμάνοβο, ο Άγγελος αποφάσισε να βάψει τα μαλλιά του neon pink, αλλά αυτό δεν πήγε πολύ καλά. Κοινώς, την ίδρωσε την φανέλα του.

Το Hammam Βar στην Πρίστινα ήταν το μέρος στο οποίο ξεκληρίσαμε τρεις γενιές κοτόπουλα σε strips. Ωραίο gig και υπέρ-φιλόξενος κόσμος.

Η μεταφορά εξοπλισμού στις περιοδείες είναι υπόθεση Tetris. Όλοι οι καλοί χωράνε.

Motown, Ηitsville, Detroit, Πρίστινα. Νε τι;

Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Αγκόνα, να ‘χεις τρία μπουκάλια Βepanthol (δεν προνόησε κανείς να πάρει αντηλιακό).

Ο Δημήτρης ΑΚΑ JJ Pallis, ο τουρ μάνατζέρ μας, στα day off, μας έκλεινε διαμονή αποκλειστικά σε βουνά. Κάποιες φορές μας βρήκε απροετοίμαστους γιατί δεν είχαμε ιδέα. Αν δεν κάναμε 15-30 χιλιόμετρα σε ανηφόρα με στροφές, δεν έβγαινε η μέρα. Εδώ είμαστε σε ένα καταφύγιο στη Βόρεια Ιταλία, βγαλμένο από το μαγικό βουνό του Τόμας Μαν και ο Νίκος έχει παίξει τα ρέστα του στο φαγητό που μας μαγείρεψε.

Είμαστε ακόμα στην Besancon, όπου για την “Ημέρα της φωτιάς” έχει έρθει το πυροσβεστικό σώμα και περφορμάρει ασύστολα. Εκκενώθηκε η σχολή, μπήκε μια σικέ τεχνητή φωτιά και όλος ο κόσμος πανηγύριζε όσο οι πυροσβέστες έδιναν πρώτες βοήθειες σε creepy κούκλες χωρίς πόδια.

Στο el Lokal στη Ζυρίχη παίξαμε με εισιτήριο 20 φράγκα (wtf). Παραδόξως είχε πολύ κόσμο και δώσαμε ένα από τα καλύτερα live του τουρ.

Ζυρίχη. Too many love songs around us.

Το κτίριο Bigz, σχεδιάστηκε από τον Dragiša Brašovan και κατασκευάστηκε μεταξύ 1934-1941 για να στεγάσει την Εθνική Εκτυπωτική Υπηρεσία της Γιουγκοσλαβίας. Τώρα στεγάζει στούντιο εργαστήρια και προβαδικα, ενώ τα παράθυρά του προσφέρουν ίσως την πιο ενδιαφέρουσα παν-οπτική θέα του Βελιγραδίου.

Στα σύνορα Σερβίας-Κόσοβου μας απέλασαν under cover. Ενώ η γλώσσα του σώματός τους έλεγε “Καλώς ήλθατε” -και αγγλικά δεν γνώριζαν για να συνεννοηθούμε-, τα χαρτιά που μας έδωσαν να υπογράψουμε ήταν τα χαρτιά της απέλασης μας. Επενέβη ο υπουργός εξωτερικών υποθέσεων του Κόσοβου και μετά από κάποιες ώρες τελικά περάσαμε. Ευχαριστούμε Υπουργείο Εξωτερικών, θα το θυμόμαστε αυτό.

Στο Kragujevac παίξαμε στο KC Ummus. Αυτό το ψηφιδωτό ήταν στην πρόσοψή του. Μαζί με το live της Ζυρίχης και της Θεσσαλονίκης ήταν το peak του tour. Αν και κάτι μας λέει πως το επερχόμενο live στο Ρομάντσο θα το θυμόμαστε για καιρό.