Αναστασία Βαϊτσοπούλου
Η συγκρατημένη αισιοδοξία για την πορεία της δίκης κατά της Χρυσής Αυγής. Στην εκδήλωση που διοργανώθηκε την περασμένη Κυριακή
«2 Χρόνια Δικάζοντας τους Ναζιστές της Χ.Α.» για την ενημέρωση του κόσμου (
την οποία μπορείτε να δείτε ολόκληρη εδώ) ακούστηκαν πληροφορίες για
το ιστορικό του ναζιστικού μορφώματος και της δίκης, το κατηγορητήριο, τις καθοριστικές καταθέσεις των μαρτύρων αλλά και τον νευραλγικής σημασίας ρόλο των ΜΜΕ και των θεσμών. Τα στοιχεία που συνθέτουν το κατηγορητήριο είναι αδιάσειστα και παρόλη την ολιγωρία και αδιαφορία της πολιτείας, της αστυνομίας και την προκλητική στάση των ΜΜΕ, οι ομιλητές εμφανίστηκαν αισιόδοξοι για την έκβαση της δίκης. Ωστόσο, υπάρχει ένα συγκεκριμένο μοτίβο στις δίκες φασιστών στην χώρας μας -που θα ήταν ευχής έργον για τη Χ.Α.- κι αυτό είναι η καταδίκη των φυσικών αυτουργών των εγκλημάτων αλλά αθώωση του ναζιστικού «εγκεφάλου», των ηθικών αυτουργών. Είναι πολύ πιθανό να αποσιωπηθούν οι ευθύνες της ηγεσίας της Χ.Α., όμως η αθώωσή της με τόσο συντριπτικά στοιχεία σε βάρος της είναι πολύ πιθανό να σημάνει ανεξέλεγκτη πολιτική και κοινωνική κρίση. Σίγουρα πάντως χρειάζεται και η αποδοκιμασία ολόκληρης της κοινωνίας απέναντι στην δράση της Χ.Α., καθώς μια δίκη δεν κρίνεται μόνο στην δικαστική διαδικασία.
«Βοηθήστε μας για να μπουν στα λαγούμια τους οι φασίστες» ήταν η έκκληση με την οποία τελείωσε η ομιλία.
Απρεπείς χειρονομίες, βιαιοπραγίες και εκφασισμός της δημόσιας ζωής από άνδρες πολιτικούς αυτής της χώρας. Πρώτα το χαστούκι Τζήμερου στην Περιφερειακή σύμβουλο του ΚΚΕ, Αλεξάνδρα Μπαλού κι ύστερα, ο Καμμένος να χειρονομεί χυδαία εναντίον οπαδών του Ολυμπιακού, κατά την διάρκεια αγώνα πόλο γυναικών. Μιλάμε για πολιτικούς εκπροσώπους μας.
Σταύρος Διοσκουρίδης
Το ντοκιμαντέρ
Zero Days του Alex Gibney που περιγράφει τον πρώτο κυβερνοπόλεμο που έγινε μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών, Ισραήλ και Ιράν. Στόχος ήταν να πλήξουν τα πυρηνικά των τελευταίων αλλά αυτό που κατάφεραν είναι να φτιάξουν ένα ανεξέλεγκτο κακόβουλο λογισμικό. Όπως θα δείτε μερικές φορές η ζωή ξεπερνά κατά πολύ την φαντασία.
Όλες αυτές οι διαφημίσεις, τα νοσταλγικά αφιερώματα, οι μάρκετινγκ επιλογές που οδηγούν σε μια εξιδανίκευση του ελληνικού παρελθόντος. Η Ελλάδα του προηγούμενου αιώνα εμφανίζεται σαν ένας ποιοτικός τόπος δικός μας που έχουμε όμως απομακρυνθεί και ο μόνος τρόπος να γυρίσουμε σε αυτόν είναι να βουτήξουμε σε διάφορα προϊόντα. Το «όπως παλιά» ακούγεται «όπως τότε που όλα ήταν καλά». Αν υπήρχε η χρονομηχανή, σας βάνω στοίχημα ότι δεν θ’ αντέχαμε ούτε μια μέρα στην Ελλάδα του ’60 για παράδειγμα. Συντηρητική κοινωνία, περιορισμένες ελευθερίες, καταπίεση μέσα και έξω από τις οικογένειες, ανύπαρκτες υποδομές, μια «επαρχία» με την πολύ κακή έννοια της λέξης. Καλύτερα οι pop, δήθεν και εφήμερες χιπστερόφατσες. Γκώσαμε με τ’ ασπρόμαυρα πλάνα και τις γιαγιάδες που ξέρουν να ζουν.
Γεράσιμος Δομένικος
Η διαφημιστική καμπάνια
Grow up της Μercedes. Υποδειγματικά σενάρια, casting, κινηματογράφηση, κατεδάφιση στερεοτύπων με φόντο μια A-Class να χάνεται στο ηλιοβασίλεμα. Η προβληματική των ανθρώπινων σχέσεων στο χειρουργείο των διαφημιστών ως εγκεφαλικό μόσχευμα του «σύγχρονου» τρόπου ζωής.
Βγάλτε τώρα τις ωραίες φατσούλες και τα σκηνικά, βγείτε από το κλιματισμένο σαλονάκι του κουπέ σας, ανοίξτε τα μάτια και παρατηρήστε τον κόσμο γύρω σας. Κάτι δεν πάει καλά ε; Οι διαφημίσεις των μεγάλων brands έχουν ξεφύγει. Υπογείως υποκαθιστούν ιδεολογίες, κοσμοθεωρίες, δεν αντανακλούν αλλά ορίζουν την κυρίαρχη κουλτούρα, τον τρόπο που σκεφτόμαστε ή δεν σκεφτόμαστε, εν τέλει την «πραγματικότητα» γύρω μας. Αλλά μην ανησυχείτε αν δεν έχετε τα χρήματα να αγοράσετε μια Mercedes. Στο πολύ κοντινό μέλλον όλοι θα οδηγάμε μια A-Class, φορώντας τα γυαλιά του κυρίου Ζούκερμπεργκ.
Γιώργος Βιτσαράς/ FOSPHOTOS
Γεωργία Δρακάκη
Ενημερώθηκα αυτή την εβδομάδα για την παράσταση Frida στο Off Off Athens Theatre Festival που θα παίξει στο Θέατρο Επί Κολωνώ στις 2 και στις 3 Ιουνίου. Έκλεισα ήδη εισιτήρια και θα πάω με την αγαπημένη μου Χαραλαμπία να δούμε πώς προσέγγισαν αυτή τη φορά τη ζωή και το έργο της πιο διάσημης Μεξικανής ζωγράφου, που, καθώς φαίνεται, συνεχίζει να μας εμπνέει και να μας αφορά. Σας έχω πει πως είμαι η μετενσάρκωση της Frida Kahlo;
Ο Μπάμπης Στόκας στην καρέκλα του κριτή στο X-Factor. «Ας μην είμαστε δογματικοί», που λέει και ο Μαζώ και ας μη διαχωρίζουμε την ποιότητα από την τηλεόραση. Όλες οι εφηβικές μου ονειρώξεις, όμως, για τη δακρυσμένη κουλτούρα των…έντεχνων, σμπαραλιάστηκε ένα βράδυ Μάη μπροστά στον μικρό, τετράγωνο δαίμονα.
Μελίνα Καλφαντή
Η μεγάλη σοσιαλμιντιακή και διπλωματική κινητοποίηση για την απελευθέρωση του Gabriele del Grande από τις τουρκικές φυλακές, που πέτυχε μεν το σκοπό της (και αυτό φυσικά εντάσσεται στα ευχάριστα νέα της εβδομάδας), έδειξε όμως ακόμα μία φορά ότι υπάρχουν κάποια σώματα που έχουν πιο μεγάλη σημασία. Και αυτά τα σώματα (τυχαίνει να;!) είναι τα Ευρωπαϊκά. Για τους δεκάδες συναδέλφους του Gabriele, τουρκικής καταγωγής, που έχουν ακριβώς την ίδια τύχη με εκείνον (χωρίς την απελευθέρωση), ουδεμία κινητοποίηση…
Αυτό το meme, που μου έδειξε ότι τελικά υπάρχει ο τέλειος συνδυασμός εθνικισμού, σεξισμού και απύθμενης βλακείας.
Αντωνία Καρίτζη
Το καλοκαίρι μας χτυπά την πόρτα. Στη τηλεόραση έχουν ξεκινήσει οι προειδοποιήσεις για τους πρώτους καύσωνες και εσύ σκέφτεσαι πως θα τη βγάλεις πάλι στη δουλειά. Ανοίγεις το facebook και τι να δεις;! Όλοι όσοι έχουν ρεπό έχουν ήδη ξεκινήσει τα πρώτα μπάνια και τις αναδημοσιεύσεις παλιών post που αναπολούν το περσινό καλοκαίρι. Κλείνεις το facebook γιατί το μόνο πράγμα που σου λείπει είναι να σκέφτεσαι τα έξοδα των καλοκαιρινών διακοπών. Αλλά μην κοροϊδευόμαστε, έστω και μια μονοήμερη όλοι θα την πάμε. Ακόμα και η παραλία της Κινέττα δεν είναι τόσο άσχημη. Ε εντάξει δεν είναι και καταπληκτική αλλά τη δουλίτσα της την κάνει. Τώρα αν είσαι από τους τυχερούς που όχι μόνο θα πάνε διακοπές μακριά από την πόλη, αλλά και έχεις ήδη κλείσει τα εισιτήρια και το ξενοδοχείο σου… έχεις τα σέβη μου! Σε λίγο καιρό θα είσαι ξαπλωμένος στην παραλία με έναν φραπέ στο χέρι και τον απολαυστικότατο ήχο των ρακετών να σε τρελαίνει! Όσο για εμάς που ακόμα δεν έχουμε κανονίσει τίποτα δεν χρειάζεται να στεναχωριόμαστε! Ακόμα και αυτοί που έχουν κανονίσει τις διακοπές τους κάποια στιγμή θα επιστρέψουν, και όλοι ξέρουμε πως η επιστροφή είναι δύσκολη!
Σίμος, Ελαφόνησος PHOTO: Αντωνία Καρίτζη
Τα μαγαζιά ανοιχτά της Κυριακές. Ότι και να πεις είναι λίγο. Καθόλου σεβασμός στο δικαίωμα του σαραντάωρου ωραρίου των καταστημάτων. Εσύ που θα πας την Κυριακή να ψωνίσεις σκέψου ότι δεν δουλεύεις. Σκέψου πόσο ωραία είναι να μην δουλεύεις Κυριακή και να μπορείς να περάσεις το χρόνο σου κάνοντας πράγματα που αγαπάς. Αλλά όχι…ο καταστηματάρχης και οι υπάλληλοί του, αντί να είναι με τις οικογένειές τους και να απολαμβάνουν λίγες ώρες ηρεμίας, πρέπει να βρίσκονται στο μαγαζί γιατί εσύ θες να αγοράσεις κάτι. Γιατί εσύ που «γιόρτασες» την Πρωτομαγιά και έτρεξες να πας στην εξοχή για μια μέρα και να απολαύσεις την έννοια της αργίας, ξαφνικά ξέχασες τι υποστηρίζει. Ξέχασες τα δικαιώματα σου, όπως ξέχασες και το δικαίωμα του καταστηματάρχη ως άνθρωπο και εργάτη. Έλεος.
Αλεξάνδρα Καστανιά
To νέο έργο του Banksy, το οποίο αποτελεί το πολιτικό σχόλιο του καλλιτέχνη με τη «μυστηριώδη» ταυτότητα για το Brexit. Μάλιστα, η εικόνα του εργάτη που αφαιρεί ένα από τα δώδεκα κίτρινα αστέρια της σημαίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης δημιουργήθηκε στο Ντόβερ, πόλη γνωστή για τα αντιευρωπαϊκά της αισθήματα και την εκστρατεία που πραγματοποίησε υπέρ του εξόδου της Βρετανίας από την ΕΕ. Κι ενώ έχουν γραφτεί αναρίθμητα κείμενα για τα θεμέλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης που τρίζουν και τις ανησυχητικές επιπτώσεις του Brexit, ένα γκράφιτι ίσον… χίλιες λέξεις. ΟBanksy έχει τον τρόπο του να μας κάνει κάθε φορά να ανυπομονούμε για το επόμενο έργο του.
Όταν, μετά από επτά χρόνια κρίσης στην Ελλάδα, ακούς όλο και περισσότερους να λένε: «Η ζωή μου είναι μέρα μπαίνει-μέρα βγαίνει. Με αυτή την οικονομική ανασφάλεια, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα παραπάνω». Και την ίδια ώρα, ανακοινώνονται νέα μέτρα…
Ζούμε μέρες Eurovision και κανείς δεν ασχολείται με αυτή. Φαίνεται πως έχουν περάσει ανεπιστρεπτί οι μέρες που ακούγαμε με ύφος χιλίων καρδιναλίων την προτροπή «ψηφίστε έξυπνα» ή το λαϊκό δικαστήριο του εκάστοτε εκπροσώπου της πΓΔΜ για δήθεν προκλητική συμπεριφορά ή τις ανίερες συμμαχίες μεταξύ συμμετεχόντων που έχτιζαν σύγχρονοι Ταλεϋράνδοι.
Το γεγονός ότι πολλοί αποδίδουν σε ψυχιατρικά θέματα την συμπεριφορά του Τζήμερου στη συνεδρίαση του περιφερειακού συμβουλίου στις 11/5. Προβληματική από όλες τις απόψεις καθώς από τη μια διαιωνίζει το στίγμα των ψυχικών ασθενειών με όρους περασμένων δεκαετιών και από την άλλη «αθωώνει» μια συμπεριφορά που καμία σχέση δεν έχει με την ψυχική υγεία. Η δικαιολόγηση με την ταμπέλα «Τζήμερος το ψυχάκι» κρύβει το πραγματικό πρόβλημα της συμπεριφοράς του, ότι είναι ένας ακροδεξιός μισογύνης.
Παναγιώτης Μένεγος
Το Μπρίξτον. Την επόμενη φορά που θα βρεθείτε στη Λονδινία περάστε το ποτάμι. Ως το επόμενο κεφάλαιο στο ατέρμονο gentrification (τώρα που το East End μπούκωσε) δεν είναι πια τόσο «βρώμικο»/«επικίνδυνο»/«επαναστατικό» όσο όταν
οι Clash έγραφαν τον ύμνο του Όμως οι West Indies μυρωδιές της υπαίθριας αγοράς, τα ηλικιωμένα ζευγάρια των Τζαμαϊκανών στην Brixton Square, το περπάτημα στην Electric Avenue ως αληθινή συνειδητοποίηση της λονδρέζικης πολυπολιτισμικότητας και η «φάση» σε Brixton Village και Pop Brixton το αναγορεύουν και πάλι σε μια από τις πιο ενδιαφέρουσες γειτονιές της Ευρώπης. Δείτε την πριν την ανεβάσουν…
https://www.youtube.com/watch?v=hiQoq-wqZxg
Προσοχή στο κενό:
μεταξύ της προφανούς κατακραυγής για τη χειρονομία Καμμένου και της νομιμοποίησης της τρομοκρατίας σε αγώνα πόλο γυναικών, της δίκαιης κατακραυγής για το καινούριο νούμερο του Τζήμερου και της νομιμοποίησης της οχλοκρατίας, της αναπαραγωγής προπαγάνδας τύπου
Οδύσ(σ)σεια και της νομιμοποίησης της τελειωμένης αμορφωσιάς ως «δημοσιογραφίας» ή «σάτιρας».
Υπάρχει. Καλύτερα να πέσουμε μέσα.
Ντενίσα Μπαϊρακτάρι
Η Μπριζίτ Τρουανιέ. Στα 64 της χρόνια αποδεικνύει πως μια γυναίκα μπορεί να είναι ακόμα ποθητή και το κυριότερο όλων αποδεικνύει πως μια “πρώτη” κυρία μπορεί να περπατάει δίπλα, και όχι ένα βήμα πίσω από τον άντρα της με περηφάνια,θάρρος και το απαιτούμενο θράσος. P.s Το μαλλί και το στυλ της βάζουν κάτω όλες τις “πρώτες” κυρίες αυτού του πλανήτη, όσο νεότερές της κ αν είναι.
Ανοιχτά καταστήματα τις Κυριακές,στην Αθήνα της κρίσης. Όπως πολύ σωστά είπε ένας σοφός στο facebook, στον Έλληνα δεν λείπει ο χρόνος, τα λεφτά του λείπουν. Οι Κυριακές είναι για παστίτσιο και γεμιστά με την οικογένεια, καφέ με τους φίλους και βόλτες στο κέντρο…
Νατάσσα Πανταζοπούλου
Ελληνίδα, άρτι αφιχθείσα στην Αθήνα από την Αιθιοπία όπου δουλεύει, απάντησε σε ερώτησή μου πώς είναι τα πράγματα στην αφρικανική αυτή χώρα, αν είναι καλύτερα ή χειρότερα απ’ ότι εδώ: «Η κατάσταση στην Αιθιοπία είναι πολύ καλύτερη από την Ελλάδα. Υπάρχει φτώχια, αλλά υπάρχει και εξέλιξη, γίνονται νέα πράγματα, μπορείς να κάνεις σχέδια και να τα βλέπεις να πραγματοποιούνται. Εδώ δεν υπάρχει τίποτα, δεν βρίσκεις άκρη πουθενά..» Κάπως έτσι τα είπε πολύ ήρεμη. Ποια Ευρώπη..
Τα βιβλία της Σώτης Τριανταφύλλου τα αγαπώ πολύ, αυτά που έχω διαβάσει. Μέχρι εκεί την γνωρίζω και από κείμενα που γράφει σε διάφορα έντυπα, εκφράζοντας τις απόψεις της για θέματα της επικαιρότητας συνήθως. Είναι συγγραφέας, διανοούμενη, ιστορικός. Παρακολουθώ την υπόθεσή της, δηλαδή την παραπομπή της σε δίκη, με βάση τον αντιρατσιστικό νόμο του 2014, λόγω κάποιων ανορθόδοξων, για τους ορθόδοξους, σχολίων για το αυταρχικό Ισλάμ. Είναι καμουφλαρισμένη λογοκρισία. Η Τριανταφύλλου ενοχλεί με τον λόγο της. Είναι εριστικός και τρυπάει κόκαλα. Εδώ και καιρό. Περίμενα ότι κάποια στιγμή θα την έτρεχαν στα δικαστήρια. Je suis Soti. Όταν στην Γαλλία γαζώσανε τους δημοσιογράφους στο
Charlie Hebdo έτυχε εκείνες τις μέρες να βγει στην κυκλοφορία το τελευταίο βιβλίο του Ουελμπέκ
Η Υποταγή. Ο λόγος υποτάσσεται μόνο με τον λόγο, στις ελεύθερες κοινωνίες από ελεύθερους ανθρώπους.
Ζωή Παρασίδη
Αν βρεθείτε στην Μπρατισλάβα (τα εισιτήρια είναι φθηνά, μπορείτε να την γυρίσετε γρήγορα και χωρίς μέσα μεταφοράς, η νυχτερινή ζωή έχει ενδιαφέρον και καλές μπύρες, η τέχνη προσφέρεται σε αφθονία στο κέντρο της) μέχρι τις 20 Αυγούστου, μην ξεχάσετε να κάνετε μια στάση στην εθνική πινακοθήκη της Σλοβακίας και στην έκθεσή της “Sew Long”για την μόδα στην χώρα από το 1945 μέχρι το 1989.
Σύμφωνα με ανακοίνωση της Μονάδας Απεξάρτησης 18 ΑΝΩ μια 27χρονη που βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο της θεραπείας της κρατήθηκε για ένταλμα σύλληψης που εκκρεμούσε εναντίον της πηγαίνοντας να δώσει παρόν στο Α.Τ. Καλλιθέας. «Η Ε.Γ. βρίσκεται στο στάδιο της Κοινωνικής Επανένταξης, το τρίτο και τελευταίο στάδιο της θεραπείας της μετρώντας 291 μέρες περίπου καθαρή. Η παρουσία της στην κοινωνική επανένταξη ήταν συνεπής συμμετέχοντας σε πολλές ψυχοεκπαιδευτικές ομάδες, θέτοντας γερές βάσεις πάνω στις οποίες χτίζει μια νέα ζωή χωρίς ουσίες και εξαρτήσεις. Ζητάμε η Ε.Γ. να επανέλθει άμεσα στις θεραπευτικές διαδικασίες οι οποίες θα την απομακρύνουν από τις καταστροφικές συνέπειες που θα αποφέρει η κράτησή της». Πότε θα ενημερώσει κάποιος τους αρμόδιους για την καταστολή τι σημαίνει επανένταξη στην κοινωνία;
Λίνα Ρόκου
Ο Tom Holland, 21 ετών (whaaaaat?) ηθοποιός από τη Μεγάλη Βρετανία, ο νέος κινηματογραφικός Spiderman ανεβαίνει στη σκηνή, κάνει χορευτικό στο “Umbrella” της Rihanna κι αφήνει τα στρέιτ κορίτσια και τα γκέι αγόρια ανά την υφήλιο με ανοιχτό το στόμα και με σαλάκι να τρέχει. Γιατί; Μα γιατί ο τύπος παίζει στα δάχτυλα, με άνεση, χωρίς φίλτρο και δεύτερη σκέψη, τη θηλυκότητά του. Είναι σέξι και αρρενωπός χωρίς να ανταποκρίνεται σε κανένα μάτσο πρότυπο. Περισσότερα
εδώ .
Θυμάμαι ότι όταν είχα ακούσει για πρώτη φορά τον Τζήμερο να μιλάει στην τηλεόραση -το 2012 πρέπει να ήταν- μετά από 5 λεπτά σκέφτηκα ότι εάν ζούσαμε στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο οι Χ.Α. θα ήταν οι στρατιώτες που θα χτύπαγαν και θα πυροβολούσαν τους κρατούμενους σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης κι αυτός θα ήταν ο αξιωματικός που θα έδινε τις εντολές για βασανισμούς. Το 2017 πάντως ο Τζήμερος είναι αυτός που ρίχνει μπουνιές σε μια γυναίκα και σκίζει αφίσες του ΚΚΕ.
Ανδρέας Σιμόπουλος
Η έκθεση Sanctuary του Νοτιοαφρικανού εικαστικού Brett Bailey που στήθηκε σε μια πέτρινη αποθήκη του λιμανιού του Πειραιά στα πλαίσια του φεστιβάλ FFF4. Εννιά συμβολικές “ζωντανές” σκηνές που συνοψίζουν την προσφυγική κρίση και πώς την αντιμετοπίζει η Ευρώπη.
Ότι πρέπει οι ελεύθεροι επαγγελματίες να ξανασχοληθούμε με τον ΕΦΚΑ.
Ελένη Τζαννάτου
Το New Yorker ως γνωστόν ξέρει κι αυτή την φορά το απέδειξε με το
προφίλ του Richard Russell και ιθύνοντα νου της XL Recordings. Να ‘ναι καλά τα rave πάρτυ που ευθύνονται για όλα.
Too soon.
Τζούλια Τσιακίρη
Ήμουνα παιδί κι άκουγα το όνομα του Ναπολέοντα Σουκατζίδη μαζί με τα ονόματα της Μαρίας Κιουρί, του Μπέρναρντ Ράσσελ, του Μακρυγιάννη, του Άλμπερτ Σβάιτσερ, του Γρηγόρη Λαμπράκη, του Σικελιανού. Ονόματα που μνημόνευαν συχνά οι φίλοι του πατέρα μου. Τώρα ο ήρωας αυτός μιας εποχής αλλοτινής γίνεται ήρωας της νέας ταινίας του Παντελή Βούλγαρη με την παντοτινή συνέργεια της Ιωάννας Καρυστιάνη. Πολύ ευχάριστο!
Ο Μάιος μας έφτασε αλλά έχει την τάση να γίνει Ιούνιος.
Φωτογραφία: Κυριάκος Αναστασιάδης.
