Ο Η Ν Ι Ο Χ Ο Σ Τ Ω Ν Δ Ε Λ Φ Ω Ν
του Άθου Δημουλά
Όταν σε είδα δεν ερώτησα
τί ακριβώς στα χέρια σου κρατούσες.
Αμέσως ένιωσα πως οδηγείς
κάτι πολύ σημαντικό· της περιωπής
του άρματος του ήλιου.
Η προσοχή σου δεν μπορούσε
να δινόταν έτσι σε τίποτε
φθαρτό και γήινο· κάτι υψηλό,
κάτι μοναδικό έδειχνε ότι ελέγχεις.
Και η γαλήνη σου έδειχνε
πως ήσουν γεννημένος
για τη μοναδικότητα αυτή.
