Eπίλογος, της Άννας Αχμάτοβα

Ε Π Ι Λ Ο Γ Ο Σ

της Άννας Αχμάτοβα

Κι έμαθα πώς συρρικνώνονται τα πρόσωπα

Πώς ο τρόμος ελλοχεύει κάτω από τις βλεφαρίδες

Και πώς η οδύνη γράφει με σφηνοειδείς χαρακτήρες

Τραχιές γραμμές τα μάγουλα,

Πώς κατάμαυρα ή ξανθά δαχτυλίδια τα μαλλιά

Μονομιάς καλύπτονται απ’ ασημένια σκόνη,

Και σβήνει το χαμόγελό μου στα πειθήνιά μου χείλη

Κι ο φόβος, είναι νεκρικός, θροΐζει στο σβησμένο μου γελάκι.

Και για μένα δεν προσεύχομαι μοναχά,

Αλλά για όλους, αυτούς που στάθηκαν μαζί μου στη σειρά

Στη ζέστα του Ιούλη, στο ψύχος του χειμώνα

Κάτω από τον τόσο κόκκινο, τον τοίχο, κι αθώρητο ακόμα.

Από τη συλλογή «Άννα Αχμάτοβα, Τα Ποιήματα», εκδόσεις Μικρή Άρκτος, μετάφραση Γιάννη Αντιόχου