Η Α Ν Α Δ Υ Ο Μ Ε Ν Η
του Διονυσίου Σολωμού
Στην κορυφή της θάλασσας πατώντας
στέκει, και δε συγχύζει τα νερά της,
που στα βάθη τους μέσα ολόστρωτα όντας
δεν έδειχναν το θείον ανάστημά της.
Δίχως αύρα να πνέει, φεγγοβολώντας
η αναλαμπή του φεγγαριού κοντά της
συχνότρεμε, σα να ‘χε επιθυμήσει
τα ποδάρια τα θεία να της φιλήσει.
Από τα «Ποιήματα και Πεζά» του Διονυσίου Σολωμού σε επιμέλεια-εισαγωγή Στυλιανού Αλεξίου, εκδόσεις στιγμή.
