Σ Τ Α Χ Υ
του Ιάσονα Ιωαννίδη
Η αγαπημένη μου
γλυκό καλάμι του σταριού
καλάμι πράσινο
που αναβλύζει γάλα.
Το δέρμα της,
ένα λιβάδι μαργαρίτες.
Σαν κλείνει τα μάτια της
δε βλέπω.
Τη φωνή της κράτησα ραβδί
κι ακολουθάω.
Τρεμάμενα δάχτυλα
φέρνω στο πρόσωπό μου
κι αγγίζω τη μορφή της.
Δεν έχω πρόσωπο.
