Τρία ζουμερά κορίτσια, με ζαρτιέρες, καυτά μίνι και σουτιέν κάθονται σε αίθουσα του πρώτου ορόφου του Μπαγκείου, στην Ομόνοια, πίσω από ένα τραπέζι γεμάτο προφυλακτικά, ταμπόν, οδηγίες χρήσης τους και φυλλάδια από παλιές δράσεις τους με live sex (μια από αυτές είχε τίτλο «Μeet the woman using art to demystify sex work»). Δεν είναι τυχαίες ιερόδουλες. Η Λώρα και η Λορίν σπουδάζουν Ανθρωπολογία και Καλές Τέχνες στο Goldsmiths του Λονδίνου, αλλά επιλέγουν να μου συστηθούν ως sex workers. Η Ρίμπα, που διδάσκει Πολιτικές Επιστήμες, δηλώνει παγερά Dominatrix. Είναι η πιο λιγομίλητη της παρέας. Bρέθηκαν στη Μπιενάλε της Αθήνας 2015-2017 σε μια καμπάνια αποστιγματισμού των επαγγελματιών στο χώρο του σεξ. Θέλουνε να δημιουργήσουν το δικό τους συνδικάτο στη Μ.Βρετανία και να διασυνδεθούν με ένα πανευρωπαϊκό δίκτυο κατά των διακρίσεων σε βάρος των ιερόδουλων.
Στην πορνεία μπήκαν για να μπορούν να πληρώνουν τα δίδακτρα στο Πανεπιστήμιο. Στο Goldsmiths δέκα φοιτήτριες βιοπορίζονται με το κορμί τους, αλλά «υπάρχει ένα δίκτυο 80 ατόμων που μας στηρίζει». Συνολικά, 5% από τους Βρετανούς φοιτητές εργάζονται ως sex workers, ενώ, σύμφωνα με έρευνα, στην οποία ανατρέχουν, «το 50% κάποια στιγμή σκέφτηκε το ενδεχόμενο να μπει στο χώρο, απλά δεν το αποτόλμησε».
«Είναι ένα επάγγελμα που μπορώ να το κάνω ενώ σπουδάζω, είναι ευέλικτο ως προς τις ώρες που το ασκείς και αποφέρει καλά λεφτά», λέει η Λώρα. Η ταρίφα ξεκινά από 80 λίρες και μπορεί να φτάσει τις 300 (500, αν μεσολαβεί γραφείο που κρατά μίζα 200 λιρών) ανάλογα με τον πελάτη. Πόσες ώρες κατά μέσο εργάζονται τη μέρα; «Δεν υπάρχει σταθερά. Δουλεύω τόσες όσες θέλω. Είμαστε self-employed».
Παρότι η βρετανική κοινωνία είναι «φοβερά ψευτοπουριτανική», αφού «οι συντηρητικοί που διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους κατά της πορνείας είναι και οι μοναδικοί πελάτες μας, όπως για παράδειγμα ο υπουργός Πολιτισμού», στο Goldsmiths οι καθηγητές τις έχουν υποστηρίξει «πρακτικά και θεωρητικά». Αυτό σε αντίθεση με το γενικότερο κλίμα που επικρατεί στην ακαδημαϊκή κοινότητα, η οποία «είναι κάθετα εναντίον των εκδιδόμενων φοιτητών. Είμαστε στιγματισμένες. Φταίμε που οι άνδρες απατάνε τις γυναίκες τους, φταίμε που οι άνδρες γίνονται βιαστές. Ο ρατσισμός κατά των sex workers στη βρετανική κοινωνία αγγίζει ίσως τo 100%», συνεχίζει η Λορίν.
Οι οικογένειές τους δεν αποτελούν εξαίρεση. Η Λορίν δεν τους έχει ακριβώς αποκαλύψει τι κάνει. Η μαμά της Λώρα, που γνωρίζει τι συμβαίνει, τής είπε κάποια στιγμή καταρρακωμένη: «Ντρέπομαι να πω στον κόσμο τι κάνεις!».
Προκειμένου να αποκαταστήσουν τον κλάδο πραγματοποιούν δράσεις και performances, πολλές φορές κάνοντας και live sex. «Η δική μας δουλειά δεν έχει σχέση με αυτό που έκανε η Τσιτσιολίνα. Οι δικές μας αφηγήσεις είναι περισσότερο υποκειμενικές και καλλιτεχνικές. Aυτό που θέλουμε είναι να σκεφτείτε την εργασία μας σαν ακόμη μια έντιμη δουλειά στην κοινωνία», λέει η Λώρα που δηλώνει «αναρχική με τον δικό μου τρόπο». H Λωρίν, πάντως, προτιμά να αυτοπροσδιορίζεται ως «ακτιβίστρια και αντικαπιταλίστρια».
