Μ Ι Α Σ Ι Ω Π Η
του Αναστάσιου Δρίβα
Μια σιωπή χρωμάτισε το σύννεφο, ο ήλιος
πιο τρυφερά κοιμήθηκε στο χλοϊσμένο δάσος:
ώρα που το νωπό κελάηδα σα χρώμα
μας ξαλαφρώνει την καρδιά που ξέγειρε σαν κλώνος.
Δάσος που δε το μόλυνε ο θόρυβος η πόλη
ο ήλιος βρίσκει ανάπαυση, ο ποιητής, η χλόη.
