Είναι τελικά φοβερό το πόσο μπορεί να αλλάξει μια κατάσταση με το πέρασμα των χρόνων. Πως ένα καθεστώς μπορεί να εξαφανιστεί σταδιακά. Ασχολούμενος συνολικά με κυκλοφορίες που γίνανε σε βινύλιο τα τελευταία 40 χρόνια διαπιστώνω καθημερινά το πόσο άδικο είναι για κάποιους μουσικούς που θα ήθελαν αυτά που γράφουν να αποτυπωθούν σε βινύλιο να μην μπορούν τελικά να το καταφέρουν. Οι δισκογραφικές τα 50 προηγούμενα χρόνια κυκλοφορούσαν αποκλειστικά την μουσική έτσι, όχι μόνο επειδή το μόνο μέσο ήταν το βινύλιο αλλά επειδή κιόλας υπήρχε χρήμα. Έτσι μπορούσες να δεις όχι μόνο ολόκληρα albums on wax, αλλά ακόμα και διαφημιστικά και εκπαιδευτικά δισκάκια με πλούσια εξωφυλλα σε πολυτελείς εκδόσεις. Για να μην μιλήσω για το ότι σχεδόν οτιδήποτε έβγαινε στους δίσκους 45 στροφών είχε cover.
Προφανώς και ο ερχομός της κάσετας και του cd εξυπηρέτησε πολύ την κατάσταση από το 1980 και μετά. Μέχρι σήμερα όπου δεν γίνεται τίποτα πια, όπως τότε, λόγω του κόστους κατασκευής. Για αυτό άλλωστε όταν αυτό συμβαίνει, τονίζεται εκατό φορές για να γίνει σίγουρα αντιληπτό στον αγοραστή και να δικαιολογήσει την τιμή του προϊόντος. Έτσι, έχω συναντήσει βινύλια με χριστουγεννιάτικα τραγούδια αντί για ευχετήριες κάρτες που δίνονταν στους υπαλλήλους των εταιριών, δίσκους σουβενίρ με παραδοσιακά τραγούδια αλλά και κουδουνίσματα από πρόβατα, σαρανταπεντάρια με κελαϊδίσματα πουλιών που οι ιδιοκτήτες τα σπίναραν για να τα μάθουν να τραγουδάνε σωστά, ολόκληρες σειρές με τα περίφημα βινύλια της linguaphone που τα έπαιζες για να μάθεις ξένες γλώσσες αλλά και βινύλια που είχαν μέσα διαφημίσεις. Τύπωναν σε βινύλιο απλά τα πάντα. Φήμες θέλουν κάποιους να έχουν στην κατοχή τους το σπάνιο 45αρι που δινόταν ως πρόσκληση στο γάμο του Καρατζαφέρη. Άσχετο, αλλά ο ίδιος έγραφε μουσική για μια μπάντα στα 60s ονόματι Dragons.
Στα πιο τρέλα μου όνειρα έχω κερδίσει το τζόκερ και έχω μαζέψει όλα αυτά τα albums από τις αρχές του 2000 μέχρι σήμερα που χάθηκαν στην ψηφιακή δίνη του Ίντερνετ και των mp3 και τα τυπώνω σε βινύλιο. Υπάρχουν πραγματικά εκατοντάδες δίσκοι που άξιζαν να κυκλοφορήσουν σε βινύλιο και καταδικάστηκαν σε cd εταιρίας ή απλά CD-R. Δεν θα θέλατε να ξεκινήσω να αναφέρω ονόματα. Η λίστα είναι ατέλειωτη. Με αφορμή ενός edit που έκανα για ένα όμορφο cut του Lumiere, κατ;a κόσμον Θανάση Χριστοδούλου, αλλά και την νέα του κυκλοφορία μέσα από την Just Gazing και την Frontyard ψηφιακά αλλά και σε limited cd, δηλώνω επίσημα πως το Lumiere είναι ένα υπέροχο άλμπουμ μουσικά με φοβερό artwork, και είναι κρίμα που δεν κυκλοφορεί σε βινύλιο.
Τέλος πάντων, όλα αυτά με οδήγησαν στο να ζητήσω από τον Lumiere να μου πει τα 5 πιο αγαπημένα του albums που τον επηρέασαν ριζικά, ώστε να γράφει τόσο γλυκά στο αγαπημένο του μουσικό όργανο, το πιάνο.
Νίκος Σκαλκώτας – 36 Ελληνικοί Χοροί για Ορχήστρα
Ένα κομμάτι από το θησαυροφυλάκιο της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής μου αποκαλύφθηκε μέσα από μία ανατριχιαστικά ζωντανή και γεμάτη ουσία αναπαράσταση του. Χάρη στις ορχηστρικές συνθέσεις του Σκαλκώτα, ξεκίνησα την περιπλάνησή μου σε έναν καινούργιο κόσμο.
Ryuichi Sakamoto – Ο Τελευταίος Αυτοκράτορας
Ένα από τα αγαπημένα μου soundtracks, ένας από τους 4-5 αγαπημένους μου σύγχρονους συνθέτες, σε ένα έργο που τα έγχορδα πότε γλιστρούν από νότα σε νότα χωρίς διακριτά σκαλοπάτια και πότε υπογραμμίζουν παθιασμένα τις αναπάντεχες στροφές της ζωής.
Gonzales – Solo piano
Ο Gonzales ήρθε σαν ένας μεταμεσονύκτιος επισκέπτης γεμάτος μυστήριο, κυνισμό, συγκινητικές ιστορίες από το παρελθόν, εύθραυστες μουσικές φράσεις που θα θυμάμαι για πάντα, και όλα αυτά μόνο με την βοήθεια ενός πιάνου υπο την επήρεια σουρντίνας. Το καλύτερο σολο πιάνο άλμπουμ που έχω ακούσει.
Α Single Man OST
Όταν πρωτοείδα αυτή την ταινία εκτός από το γεγονός ότι εξεπλάγην από την αισθητική ανωτερότητά της, κράτησα στο μυαλό μου την γεμάτη μελαγχολία και ρέμβη μουσική που παγώνει τον χρόνο γύρω μου κάθε φορά που την απολαμβάνω.
Maurice Ravel – Pavane pour une infante défunte
Από την στιγμή που άκουσα αυτό το έργο πρίν από καμια 10αριά χρόνια μέχρι σήμερα, δεν νομίζω ότι έχω συναντήσει κάποιο άλλο το οποίο να μπορώ τόσο εύκολα να περιγράψω με μάλλον αιρετικό και σίγουρα προκλητικό τρόπο σαν «ίσως την ομορφότερη μελωδία που γράφτηκε ποτέ στην δυτική Ευρώπη».
Ακούστε το edit του Mr.Z
