Πρόσφατα κυκλοφορήσατε το όγδοο κατά σειρά άλμπουμ σας, Head Up High. Ο τίτλος παραπέμπει σε μια νέα αρχή, στο γεγονός ότι απλά κοιτάς ψηλά και συνεχίζεις. Είναι πράγματι έτσι για τους Morcheeba; Θέλαμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό, κάτι άλλο. Ναι ίσως έχει δίκιο. Το Head Up High είναι ένας δίσκος που ξεκινήσαμε όλοι μαζί και υπήρχε περισσότερη αρμονία μεταξύ μας. Ο ήχος του είναι περισσότερο ανεβαστικός και χαρούμενος, πιο φιλικός, και ακούγεται πιο εύκολα σχετικά με ό,τι έχουμε κάνει μέχρι τώρα. Οπότε, ναι κατά κάποιο τρόπο μπορείς να πεις ότι πρόκειται για μια νέα εποχή.
Θα ήθελα να μου πεις πως γνωρίστηκες με τον Ross και τον Paul. (σ.σ. Ross και Paul Godfrey, τα ιδρυτικά μέλη των Morcheeba). Είχαμε βρεθεί σε ένα πάρτυ, τυχαία. Ήθελαν ντράμς και εγώ είχα ένα σετ ντράμς προς πώληση, έτσι συστηθήκαμε. Είχαν ήδη στο μυαλό τους τη δημιουργία μιας μπάντας, το ένα έφερε το άλλο, με άκουσαν και αυτό οδήγησε στη δημιουργία των Morcheeba.
Είχες πάντα στο μυαλό σου το να είσαι μέλος μιας μπάντας; Και μάλιστα με τόση επιτυχία; Πραγματικά δεν είχα όνειρο να βρεθώ στο χώρο της μουσικής, πόσο μάλλον να είμαι μέλος μιας μπάντας. Ήταν μια πολύ καλή συγκυρία, η οποία οδήγησε σε πολύ όμορφα πράγματα και είμαι ευγνώμων για αυτό. Από εκεί και πέρα το θέμα της επιτυχίας, ούτε και αυτό το είχα στο μυαλό μου για να είμαι ειλικρινής. Αγαπάμε αυτό που κάνουμε και δε σκεφτόμαστε πως θα καταλήξει. Ίσως αυτό να είναι το κλειδί τελικά.
Το 2003 έφυγες από την μπάντα. Πως ήταν αυτό το διάστημα; Ήθελες να κάνεις κάτι διαφορετικό, να πειραματιστείς με τον ήχο σου; Δε φοβήθηκες ότι είναι ρίσκο μιας και ο κόσμος σε είχε στο μυαλό του ως τη «φωνή των Morcheeba»; Βασικά, δεν είχα σκοπό να φύγω από την μπάντα. Τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά- τη περίοδο του 4ου άλμπουμ Charango– και τα παιδιά πρότειναν να κάνω ένα διάλειμμα για λίγο. Τον Αύγουστο του 2003 με πήρε τηλέφωνο ο μάνατζερ μας και μου είπε πως οι Morcheeba τέλειωσαν. Ήταν μια κατάσταση τύπου “να παρατήσουμε τη Skye πριν μας παρατήσει εκείνη”. Υπήρχε ένα άσχημο κλίμα, ήμασταν κουρασμένοι αφού περνούσαμε τόσες ώρες μαζί, ηχογραφώντας, περιοδεύοντας και προωθώντας τους δίσκους μας, που νομίζω πως αρχίσαμε να μισούμε ο ένας τον άλλον. Έτσι αποχώρησα και αφοσιώθηκα σε προσωπικά πράγματα. Όχι, δε σκέφτηκα καθόλου ότι μπορεί να ήταν ρίσκο. Ήθελα να έχω έναν τελείως προσωπικό ήχο, να φύγει από πάνω μου η ταμπέλα των Morcheeba, γι’ αυτό πρόσεχα μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια πως θα είναι το κάθε κομμάτι μου.
Μετά από ένα χρονικό διάλειμμα, και μερικά άλμπουμ, επανενώνεστε και δουλεύετε ξανά μαζί. Γιατί; Τι ήταν διαφορετικό και σε έκανε να πεις «Ναι, θέλω να ξαναδουλέψω μαζί με τη μπάντα»; Όπως σου είπα πριν, το κλίμα ήταν πολύ άσχημο. Επομένως όταν άρχισα να κάνω τις σόλο δουλειές μου, μπόρεσα να εκφραστώ καλύτερα και να βρω τον ήχο που μου ταιριάζει. Δεν ήθελα να κάνω πισωγυρίσματα. Οπότε μετά από μια τυχαία (στην κυριολεξία) συνάντηση με τον Ross στο Λονδίνο, υπήρχε μια προσέγγιση από τον μάνατζερ και ήμουν εντελώς αρνητική, πίστευα ότι δεν με ήθελαν καθόλου. Αλλά μετά από κάποιες βδομάδες συναντηθήκαμε με τον Ross και τον Paul, βγήκαμε έξω για φαγητό και τελικά αποφασίσαμε να συνεργαστούμε σε κάποια κομμάτια- τα οποία κατέληξαν να γίνουν ολόκληρο άλμπουμ και εμείς ξανά οι Morcheeba.
Κοιτάζοντας πίσω θα ήθελα να μου πεις ένα γεγονός (μια συναυλία, ένα άλμπουμ, μια νύχτα έξω πριν από κάποιο live, κάποια περίεργη αντίδραση θαυμαστή κτλ.) το οποίο θα ήθελες να το ζήσεις ξανά και ένα γεγονός το οποίο θα απέφευγες αν μπορούσες. Όλα ήταν ιδιαίτερα. Οι περιοδείες, οι ηχογραφήσεις, η αγάπη των θαυμαστών. Έμοιαζαν όλα εξωπραγματικά! Τώρα για αυτό που θα μπορούσα να αποφύγω…Κάνοντας περιοδείες με το γκρούπ, λείπαμε πολύ καιρό και άφηνα την οικογένεια μου πίσω, με αποτέλεσμα να χάνω στιγμές. Αυτό αν ήταν εφικτό, θα ήθελα να το αποφύγω γιατί η οικογένεια μου είναι πολύ σημαντική για μένα.
Ήσασταν κομμάτι αυτού που λέμε “trip hop”, το οποίο αναπτύχθηκε κυρίως στα μέσα της δεκαετίας του ’90, μαζί με άλλες μπάντες όπως οι Massive Attack και οι Thievery Corporation. Τώρα, όταν σου λένε “trip hop” τι σου έρχεται στο μυαλό; Πιστεύεις ότι υπάρχουν πλέον μπάντες στα μουσικά πράγματα; Δεν έχω ακούσει τελευταία κάτι πάνω σε αυτό το ύφος που να μου τραβήξει τη προσοχή αλλά γενικά ποτέ δε ξέρεις.
Ποιες είναι οι επιρροές σου; H Sade, ο Bob Marley, o John Martyn, η Shirley Bassey και πολλοί πολλοί ακόμα που δε μου έρχονται τώρα. Ανέφερα τους συγκεκριμένους γιατί έδιναν ιδιαίτερη έμφαση τόσο στη φωνή όσο και στο στίχο και αντιμετώπιζαν τις δουλειές τους σαν κομμάτια του εαυτού τους.
Ένα μέρος και ένα πρόσωπο που σε εμπνέει; Βρίσκω έμπνευση στα πάντα γύρω μου χωρίς να δίνω έμφαση σε κάτι ιδιαίτερο. Τώρα όσον αφορά το πρόσωπο σίγουρα είναι τα παιδιά μου.
Ας υποθέσουμε ότι οργανώνεις ένα φεστιβάλ Πες μου τις 5 μπάντες ή καλλιτέχνες που θα ήθελες να ανέβουν στη σκηνή. Θα ήταν ένα περίεργο φεστιβάλ γιατί θα είχε διάφορα είδη (γέλια). Σίγουρα folk και country καλλιτέχνες που αγαπώ πολύ όπως ο Glen Campbell, κάτι πιο κλασσικό όπως ο Roy Orbison και μετά ίσως κάτι πιο ποπ όπως οι Blue Nile.
Μπορείς να περιγράψεις τους Morcheeba με μια λέξη; Μαγεία.
Δύο δίσκους που πρέπει να έχουν όλοι στη συλλογή τους; To Stronger Than Pride της Sade και τα singles της Shirley Bassey.
Τα μελλοντικά σχέδια σου; Τώρα θα πάω να φτιάξω βραδινό και να ασχοληθώ με τα παιδιά (γέλια). Όσον αφορά τους Morcheeba, θέλω να αφοσιωθώ στη περιοδεία μας και στη προώθηση της καινούργιας δουλειάς για να την αγαπήσει και ο κόσμος.
Σάββατο 14 Δεκεμβρίου, Gagarin 205, Λιοσίων 205. Περισσότερες πληροφορίες εδώ.
