Ο κόσμος που πήγε χθες στην τελευταία συναυλία των Active Member ήταν πραγματικά πολύς. Και ποιος άλλωστε δεν το περίμενε. Πιτσιρικάδες, φανατικό κοινό του γκρουπ, μια γεμάτη αρένα με τους οργανωμένους του Low Bap με συνθήματα και πανό αλλά και κερκίδες γεμάτες με τις μεγαλύτερες ηλικίες, όσων δηλαδή μπορεί και να ήταν στο το 1995 στο Ρόδον. O B.d. Foxmoor και η Sadahzinia εμφανώς συγκινημένοι. Η συναυλία άρχισε στην ώρα της και το κοινό αγκάλιαζε κάθε τραγούδι σαν να το ακούει για τελευταία φορά live. Αυτό το «σαν» που όσο πέρναγε η ώρα όλο και πιο δύσκολα μπορούσες να το καταλάβεις.
Ο B.d. Foxmoor, όπως ο ίδιος πλέον ζητάει να τον αποκαλούν, έδινε συχνά μια εισαγωγή στα τραγούδια: Χρονολογία, εποχή, φάση. Στο «Άκου Μάνα» ανάβουν τα πρώτα καπνογόνα, στην «Μελωδία της παρακμής» όλο το στάδιο τραγουδάει. Το ζευγάρι ανεβάζει τα παιδιά τους στην σκηνή και η μικρή πιάνει το μικρόφωνο και τραγουδάει το «Μπορούμε κι αλλιώς» μαζί με τον κόσμο που την αποθεώνει. Η συναυλία έχει ήδη γίνει γιορτή. «Φύλακας Άγγελος», «Βάστα», «Τι άλλο φοβάσαι». Η ατμόσφαιρα έχει γίνει θολή και μεθυσμένη. Ο B.d. Foxmoor ευχαριστεί ξεχωριστά όλα τα Active Member μέλη. Περιφερειακοί και περαστικοί των φάσεων αλλά και τον αρχικό πυρήνα του γκρουπ. Ευχαριστεί και τον X-Ray και το κοινό χειροκροτεί. Ανεβάζει στην σκηνή τον Βέβηλο για τους «Μύθους του Βάλτους». Ξεχωρίζω ένα πανό που γράφει «Μιχάλη μην μας αφήσεις μόνους με τις κουφάλες». Στο «Φυσάει κόντρα» η στιγμή είναι πρωτόγνωρη. Ένα μεγάλο πανό και χιλιάδες στόματα σε έναν σκοπό. Στο «Πάμε» που ακολουθεί το ποδηλατοδρόμιο πάλλεται.
Η ώρα περνάει και το group δεν αφήνει κανένα από τα τραγούδια του παραπονεμένο. Είναι η ώρα που η συναυλία κάνει μια φυσιολογική κοιλιά. Κόσμος πάει κι έρχεται. Πολλοί βγαίνουν έξω για μερικές ανάσες, αλλά όλοι μένουν κοντά για το τέλος που είναι κοντά. Η ώρα είναι ούτως ή άλλως περασμένες 12 και οι Active είναι ήδη στην σκηνή 3 ώρες και. «Η αλεπού του Βάλτου» ξαναζεσταίνει τον κόσμο. Το ίδιο και ο «Πρόσφυγας» που μας θυμίζει τι έλεγε για το θέμα ο B.d. Foxmoor από το 1994, όταν κάποιοι που σήμερα του κάνουν αβίαστη κριτική ήταν παιδιά στην αγκαλιά της ευμάρειας. Το τέλος μοιάζει κοντά.
Ο Μιχάλης ανακοινώνει ότι απομένουν 4 τραγούδια, χαρακτηριστικά όλων των φάσεων του συγκροτήματος. Βάζει (ξανά) φωτιά στο ποδηλατοδρόμιο με το «Σκιάχτρο» που περιέργως για πολλούς δεν έκλεισε την συναυλία. Ξανακούγεται το «Φυσάει Κόντρα» όμως αυτή την φορά μόνο απ’ τον κόσμο μετά από την πρώτη παραγγελιά του B.d. Foxmoor στα 23 χρόνια Active Member. Πολλοί περιμένουν το «Τέλος είναι η μαγεία», όμως οι Active Member θέλουν να φύγουν απ’ την σκηνή με τον δικό τους μοναδικό τρόπο: «Μη νοιαστεί κανείς».
«Ρε αλήθεια λέω μη νοιαστεί κανείς
αν πρέπει νωρίς να τραβηχτούμε εμείς
θα το κάνουμε μονάχοι πιο πέρα
για να ανασάνει ξανά η ψυχή μας αέρα
Ρε μη νοιαστεί κανείς
αν θα χαθούμε εμείς
Μη λυπηθεί κανείς
στον κόσμο μας εμείς»
![[Ταξίδι στο αστικό τοπίο], του Ευάγγελου Ρουσάκη](https://popaganda.gr/wp-content/uploads/2019/10/Noites-Apoikies-Euaggelos-Rousakis-300x200.jpg)
