Νομίσσουμε ότι όλα θα πάνε καλά στο Σεφφύρι. Έρχοτται Ήλιοι, περαστικοί χοιτάνε μακριά, όλα μας τα μάττια θα είναι στροχχυλά για πάντα. Φίτφουλλ στην Κεδδρική Λεωφόρο να σσητάνε γη ,νερρό,χώμμα και δοννέρ. Να απαιτούν σχεθθόν σαν μια σιωπηλή ιεραρχία, και στα Σσάρα νεαρά κορίσσια στην φφιτρίνα και ήσυχα παιδδιά δεξιά και αρισθερά του κασσίνο να καπνίσσουν αγχωμένα ,τόσσο κονδά στην ελευθερία ,μέσα της αλλά μακριά. Στην οδο Μεσολόχχι σε τετράδες πανύψηλα άλογα,κοδδράροτται με χαμήλες και πάδδα θα νικάνε. Δίσσυχες Χαμμήλες διψασσμένες όπως στην έρημο. Και ανυπόμονες ,σσητάνε οάσεις. Στην ταφφέρνα «Παρλαπάς» χαμμένα πιάτα και αιχμηρά φηρούννια της πρώτης Φρειδερίκκης του 46. Ο Φίχτωρρ σκεπτικός όλη μέρα, όλες τις μέρες. Μέσα-έξω στην Νάσιοναλ Πανχ δε Γρεςς καταλαβαίνει πως περνάει ξυσσθά από το κέδδρο αλλά δεν μπορεί να το αναγνωρίσει ποτέ, σαν να είναι τυφλός σε κάποια πράμματα,για λίχχο ή για πάδδα. Μερσεττές στο Πισσαρίο, και Φέφφερλυ, και Χιάρις και μάυρες Χόρσε κοδδά στο Αρχηχείο. Μια κανονικότητα μικρής σσέπης. Κανένα Σεφφύρι δεν ήταν πιο ήσυχο.Ποττέ.
