Στον αριθμό 17 της οδού Μιλτιάδου, το δωμάτιο των Callas – τα δύο αδέρφια Ιωνά, δηλαδή, ή «Ιωνάδες» για τους φίλους – έχει μετατραπεί σε ένα διαδραστικό installation. Ανοίγοντας την πόρτα του ασανσέρ στον τέταρτο όροφο του κτιρίου, ο κόσμος που χορεύει εκστατικά, τα πολύχρωμα φώτα και η μουσική παντρεύονται με τα εικαστικά. Πώς; Αρκεί να κοιτάξεις ψηλά στο Velvet Room, στο νέο χώρο του κέντρου της Αθήνας όπου θα πραγματοποιούνται περιοδικές εκθέσεις, σεμινάρια τέχνης, προβολές ταινιών, workshops, ενώ παράλληλα θα συνεχίζονται τα ξακουστά πάρτι που μας έχουν οδηγήσει πολλές φορές μέχρι το κατώφλι τους.
Ο «βελούδινος» κόσμος τους δεν είναι κάτι καινούργιο και δεν περιλαμβάνει μόνο τις μελωδίες που τους έχουν κάνει γνωστούς στο κοινό της εγχώριας αγγλόφωνης εναλλακτικής σκηνής. Εδώ και μια δεκαετία ένας πυρήνας που ξεκινάει από τον Άρη και τον Λάκη και επεκτείνεται σε μια ομάδα στενών συνεργατών, έχουν «τρέξει» διάφορα πράγματα, όπως τα περιοδικά Velvet και Lust, το Αthens Art Map, την ταινία Lustlands καθώς και ποικίλες πολιτιστικές εκδηλώσεις και φεστιβάλ εντός και εκτός της Αθήνας. Ο χώρος που έχει φιλοξενήσει όλες τους τις δημιουργικές ανησυχίες σήμερα αποτελεί την αρχή μιας κατάστασης που θα περιλαμβάνει από performance μέχρι DIY εκθέματα του πρότζεκτ Hang ‘em High, εμπνευσμένο από το γνωστό γουέστερν του Κλίντ Ίστγουντ. «Ήμασταν πάντα με το ένα πόδι στα εικαστικά. Αντικειμενικά και αν κοιτάξουμε προς τα έξω, υπάρχει μεγάλο οικονομικό πρόβλημα όσον αφορά τις τέχνες. Αν ήθελε κάποιος, κάποτε να τις δει επαγγελματικά ήταν πολύ δύσκολο, τώρα είναι ανέκδοτο. Το θέμα βέβαια είναι να προσπαθείς να βιοποριστείς, δεν είναι χόμπι, σα να πηγαίνεις το Σαββατοκύριακο για ψάρεμα. Προ κρίσης, μετά κρίσης, η δική μας αντιμετώπιση απέναντι στην τέχνη είναι ακριβώς η ίδια. Δηλαδή εφτά ημέρες την εβδομάδα, από το πρωί μέχρι το βράδυ».
Το νεοσύστατο Velvet room απευθύνεται τόσο σε εκείνον που είναι μύστης των εικαστικών, όσο και σε αυτόν που δεν έχει εντρυφήσει στο αντικείμενο. Σε όσους δεν τους ενδιαφέρει μια μουσειακή αντιμετώπιση της τέχνης, αλλά και σε όσους είναι πρόθυμοι να προβληματιστούν, να θαυμάσουν ή ακόμα και να κριτικάρουν ένα έκθεμα. «Με τη μουσική κουνιέσαι, έχεις μια ενστικτώδη αντίδραση. Στα εικαστικά λειτουργείς λίγο πιο εγκεφαλικά. Χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει πως πρέπει να γίνουμε όλοι καλλιτέχνες ή θεωρητικοί της τέχνης, αλλά να τη δούμε σαν μια απόλαυση, σαν ένα ποτό. Μάλλον φοβόμαστε λίγο περισσότερο από ότι πρέπει ό,τι δεν καταλαβαίνουμε εύκολα. Είναι όμως σα να βλέπεις ένα αγόρι που σ’ αρέσει και αφού δεν το ξέρεις καθόλου, δεν πας να του μιλήσεις. Για εμάς είναι πολύ σημαντικό ο νέος κόσμος που έχει ελάχιστη ή καμία εξοικείωση με τα εικαστικά να του κινήσει λίγο το ενδιαφέρον όλο αυτό το πράγμα, να το βρει είτε ωραίο είτε μαλακία. Δεν έχουμε σαν στόχο να έρθει σε εμάς κάποιος και μετά να πάει να δώσει εξετάσεις στην Καλών Τεχνών. Μια αμφιβολία, μια απορία, ένα θαυμαστικό ή ένα ερωτηματικό που θα του δημιουργηθεί είναι υπέρ αρκετό».
Τα δύο αδέρφια έχουν ερωτική σχέση με ό,τι δημιουργούν, σταματούν κάτι όσο βρίσκεται στο ζενίθ του και ξεκινούν με ενθουσιασμό το επόμενο τους βήμα. Δίνοντας στο σημερινό όμως αυτό το όνομα, εγείρεται το ερώτημα του αν θα επιστρέψουν σε ομότιτλα εγχειρήματα του παρελθόντος όπως το θρυλικό Velvet Bus, σε ένα live του οποίου είχε παρευρεθεί και ο σημερινός Πρωθυπουργός. «Αν το επαναφέρουμε δεν ξέρουμε ποιος θα πρωτομπεί, μακάρι όμως να βρεθούν τα χρήματα και ο χρόνος για να γίνει. Το πρώτο ήταν το 2008, πάντα ονειρευόμασταν να μαζευτούμε με φίλους, με συγκροτήματα που τους γουστάρουμε και μας γουστάρουν, κάνοντας μια περιοδεία σε όλη την Ελλάδα. Τώρα μιλάμε για άλλες εποχές, όταν οι δυσκολίες που αντιμετωπίζαμε ήταν από το να φτάσουμε στο ξενοδοχείο, να καταφέρουμε να ξυπνήσουμε όλοι την ίδια ώρα, να κάνουμε το προγραμματισμένο σάουντσεκ μέχρι το να διαχειριστούμε τα βράδια μας. Το συγκλονιστικό είναι ότι σε ένα λάιβ 150 ατόμων στην Πάτρα είχε έρθει ο Τσίπρας, ενώ ήμασταν όλοι λιώμα. Πιάσαμε λοιπόν τη κουβέντα και του είπαμε “Kοίτα τι θα γίνει γιατί δεν πάει άλλο η κατάσταση, είσαι στην ηλικία μας και αν μπορεί κάποιος να κάνει κάτι είσαι εσύ”. Προφητικό».
Τι θα έκαναν οι Callas αν αναλάμβαναν το Υπουργείο Πολιτισμού; Υποστηρίζοντας από κοινού πως ο πολιτισμός είναι ένα από τα ελληνικά προϊόντα που οφείλουμε να εξάγουμε, ενδεχομένως να βλέπαμε απέναντι από ένα ειδώλιο της μυκηναϊκής περιόδου κάποιο από τα όλο χρώμα εργόχειρά τους. «Ο Νίκος Ξυδάκης που πήρε το υπουργείο είναι πολύ σοβαρός και έμπειρος άνθρωπος, σίγουρα καλύτερος από άλλους που έπεφταν από τα μπαλκόνια και αποκαλούσαν πολιτισμό το τσάμικο και τα αρνιά. Όπως και στους άλλους τομείς της πολιτικής, έτσι και σε αυτόν, δεν πρέπει να γυρίσουμε εκατό χρόνια πίσω αλλά να αλλάξουμε τα πράγματα με προοδευτικό τρόπο. Αν ήμασταν Υπουργοί Πολιτισμού, το πρώτο πράγμα που θα κάναμε θα ήταν να φτιάξουμε μια πτέρυγα σύγχρονης τέχνης στο Αρχαιολογικό Μουσείο. Αυτό θα ήταν τρομερό. Να βάλεις ένα installation απέναντι στα μάρμαρα. Έτσι θα δείχναμε πως δεν έχουμε μόνο παρελθόν, αλλά και μέλλον. Γιατί να μην έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε ένα πάρτι του velvet room στο Ηρώδειο ή στην Επίδαυρο; Χρειάζονται τέτοιες κινήσεις στον πολιτισμό, είναι ένα από τα πράγματα που μπορούμε να εξάγουμε. Για να μην πούμε για τις μπάντες μας, που είναι δέκα σκάλες καλύτερες από του εξωτερικού. Μόνο τη βενζίνη που χρειάζονται για μια περιοδεία στην Ευρώπη να τους έδινες, θα έκαναν παπάδες».
Εν αναμονή λοιπόν του καινούργιου τους άλμπουμ -που είναι στα σκαριά- και του εορταστικού διημέρου για τα δέκα χρόνια ύπαρξης της ομάδας του Velvet (Παρασκευή 24 και Σάββατο 25 Απριλίου) που θα πραγματοποιηθεί στο Ρομάντσο, οι Callas μας προσκαλούν το Σάββατο 14 Φεβρουαρίου στη βάση τους, προκειμένου να θαυμάσουμε και να προβληματιστούμε με την ομαδική έκθεση Hang ‘Em High #2, να ακούσουμε live από τους Big fat lips και Ice_eyes και να κουνηθούμε με τρία απανωτά dj sets.
Εδώ θα δείτε αναλυτικά τι θα συμβεί αυτό το Σάββατο στη Μιλτιάδου και εδώ θα πάρετε μια γεύση από τον κόσμο του Velvet room.
