O John Carpenter δεν είναι γνωστός μόνο για τις αλληγορικές ταινίες τρόμου με τις οποίες έκανε την Αμερική να ουρλιάζει στο πέρασμα από τα ’70s στα ’80s. Είναι εξίσου φημίσμενος για τα συγκλονιστικά σάουντρακ, τα οποία υπέγραψε, original scores-σημεία αναφοράς και τομής της ηλεκτρονικής με την κινηματογραφική μουσική (μοναδική φαεινή εξαίρεση το The Thing, εκεί συνεργάστηκε με τον Ennio Morricone). Τώρα, επανέρχεται στο προσκήνιο, με την κυκλοφορία του Lost Themes, που δεν είναι ταινία, αλλά δίσκος. Ο πρώτος του προσωπικός μάλιστα, όσο κι αν αυτό φάινεται περίεργο μετά από 40 χρόνια καριέρας. Ενας δίσκος γεμάτος με τα κλασικά μινιμαλιστικά του synth, που συνθέτουν και πάλι τη μοναδική απειλητική ατμόσφαιρα του σύμπαντός του.
Μόνο που αυτή τη φορά μας προσκαλεί να χτίσουμε τις ταινίες στο μυαλό μας, δίνοντάς μας απλώς τον ήχο. Οι μελωδίες του θα μπορούσαν να ανήκουν σε οποιαδήποτε ταινία (του) και ουσιαστικά αποτελούν έναν ωραιότατο φόρο τιμής σε εκείνους που μεγάλωσαν λατρεύοντας τη μοσυική των φιλμ του. Το Lost Themes, είναι επίσης και μια οικογενειακή υπόθεση, καθώς συμμετέχουν ο γιος του Cody και το βαφτιστήρι του, Daniel Daves.
Και για να τιμήσει περαιτέρω αυτή την κυκλοφορία (στην εκλεκτικά ξεχωριστή Sacred Bones Records), διάλεξε για λογαριασμό του Dummy mag τα δέκα καλύτερα σάουντρακ που ενέπνευσαν τον ίδιο στην κινηματογραφική του πορεία, όταν ελλείψει μπάτζετ αναγκαζόταν να κάνει και αυτή τη δουλειά παραδίδοντας τελικά αριστουργήματα. Τα ακούμε παρακάτω με τη συνοδεία σχολίων του μαέστρου…
1. Bernard Herrman- Vertigo (1958)
«Ένα σκοτεινό, στοιχειωτικό σάουντρακ. Μουσική για λαβ στόρι, βγαλμένο από εφιάλτη».
2. Bernard Herrmann- North By Northwest (1959)
«Αστείο και με έντονο σασπένς. Ένα από τα καλύτερα του Herrmann».
3. Dimitri Tiomkin- Rio Bravo (1959)
«Ο Dimitri Tiomkin στα καλύτερά του. Οι μελωδίες που αποτυπώνουν την ένταση είναι υπέροχες».
4. James Bernard- The Quatermass Xperiment (1955)
«O James Bernard στα πιο ανατριχιαστικά του (και τα καλύτερά του)».
5. Louis & Bebe Barron- Forbidden Planet (1956)
«Το πρώτο ηλεκτρονικό σάουντρακ για ταινία. Παράξενο και τρομακτικό».
6. Tangerine Dream- Sorcerer (1977)
«Οι Tangerine Dream πέτυχαν με αυτό το σάουντρακ την καρδιά του σκότους».
7. Jerry Fielding- Straw Dogs (1971)
«Η μουσική εκφράζει την εσωτερική σύγκρουση του χαρακτήρα και τον αναβρασμό του».
8. Bernard Herrmann- Journey To The Center Of The Earth (1959)
«Το εναρκτήριο μουσικό θέμα του Hermann είναι όσο πιο σκοτεινό γίνεται»
9. James Bernard- Horror of Dracula (1958)
«Ο James Bernard συνήθιζε να τραγουδάει τον τίτλο της ταινίας που έντυνε μουσική. Στη βρετανική κυκλοφορία της ταινίας, ήταν Drac – u – la…».
10. Elmer Bernstein- The Magnificent Seven (1960)
«Το στάνταρ για όλες τις μελωδίες σε Γουέστερν. Η μουσική θύμιζε Aaron Copeland».
ΠΗΓΗ: dummymag.com
