![[Λάφυρο Λήθης], του Γιώργου Αλισάνογλου](https://popaganda.gr/wp-content/uploads/2018/01/alisanoglou-300x200.jpg)
Τα καρναβάλια ήρθαν κι έφυγαν κι η ατμόσφαιρα που φτιάξανε πέρασε στα παλιά… που λένε κι οι Εκτός Ελέγχου, οι οποίοι όμως θα πρέπει να περιμένουν κανά δυο μερούλες για να τα ξαναπούνε, καθότι έχουμε μπροστά μας το πιο δυνατό διήμερο, αυτό της εθνικής μας εορτής των καρναβαλιώνε . Της εορτής που ενώνει όλες τις ψυχές(τονέ), όλες τις τάσεις, όλες τις απόψεις, κάτω από την ομπρέλα του απόλυτου ξεμπουρδελέματος. Ανάγκη, ουσία, πρόφαση, ξεμπρόστιασμα, καταπιεσμένα ένστικτα που ανέρχονται στην επιφάνεια, ποιος να ξέρει ποια είναι τα κίνητρα που οδηγούν τον κάθε άνθρωπο, πολλές φορές σε φρενήρεις συμπεριφορές, μόνο αυτές τις ημέρες… Αυτό όμως είναι κάτι με το οποίο θα πρέπει να ασχοληθούν οι ανθρωπολόγοι, οι κοινωνιολόγοι, οι σεισμολόγοι, οι καρδιολόγοι. Και λοιπές δυνάμεις….
Ανεξαρτήτου από το αν σε αρέζουν τα καρναβάλια, δε μπορεί να μη δεν έχει υπάρξει μια στιγμή στην ζωή σου, που να μην έχεις χορέψει ή έστω κουνηθεί στους ρυθμούς και τις μελωδίες ενός καλτ/κιτς ακούσματος, όπως είθισται να αποτυπώνουμε την 80ς-90ς ποπ(κυρίως) στις συνειδήσεις μας. Παλιότερα έπρεπε να φτάσει η εποχή της αποκριάς για να παιχτούν τα εν λόγω άσματα σε πάρτιζ και μαγαζά. Πλέον κάτι τέτοιο ανήκει στην ημερήσια ή μάλλον στην σαβατοκυριακίσια διάταξη της διασκεδαστικής μας ρουτίνας… καθώς καλή και η κουλτούρα αλλά όταν έρθουν τα δύσκολα, τα πικάπια και οι σιντιέρες το γυρνάνε το ματσάκι…
Όπως και να χει, εμείς σαν λάτρεις τους καλτοκίτς και του γκροτέσκου (τι σε είπα…) φτιάξαμε ένα δημιουργικό τοπ 10 για να συντροφεύσει τις εξορμήσεις σας ή τις εσωρμήσεις σε σπιτικά πάρτι και λοιπές συνεστιάσεις. Ένα τοπ όμως λίγο διαφορετικό, αφού διατηρώντας τα χισπτερικά χαρακτηριστικά που μας ανέδειξαν στο μετερίζι του post, διαλέξαμε τραγούδια που δύσκολα θα ακούγατε, εκτός κι αν σας έπαιζε μουσική ο Stavros Mourga, ο ένας εκ των δύο μπουζουξήδων της μπάντας, από τον οποίον έμαθα αρκετά από τα προτεινόμενα άσματα, μέσα από την τεράστια αυτοσχέδια συλλογή MOU προσεχώς αποτυχίες…
1.Τάκης Αντωνιάδης Είναι Σκληρή (The Look Roxette cover)
Πρόκειται, όπως αντιλαμβάνεται κανείς από τον τίτλο, για διασκευή στα ελληνικά του The Look των Roxette από τον Τάκη Αντωνιάδη, παλαιό μέλος των Sounds πίσω στα 60ς. Εκεί, όπου συνηθιζόταν αυτή η πρακτική της «μεταποίησης» ξένων ασμάτων, με τα παραδείγματα πάμπολλα… Το «Είναι Σκληρή» βέβαια ξεχωρίζει για τους στίχοι του, πολύ περισσότερο από τα κλασικά διασκευασμένα σ’ αγαπώ μ’αγαπάς, γι αυτό και το αγαπήσαμε και εμπεριέχεται στον τεράστιο δίσκο του καλλιτέχνου «Τα χρόνια της Σιωπής». Ένας δίσκος ο οποίος αποτελείται από άσματα διασκευασμένα, όπως το Never Gonna give you up του Rick Astley (Δεν θα σ αρνηθώ ποτέ), Πάντα μαζί (Time of my life από το Dirty Dancing), ντουέτο με τη Μπέσυ Αργυράκη κι άλλα πολλά, που αξίζει να ψάξετε. Εγώ το έχω σε κασέτα αυθεντικιά, όποιος/α θέλει ,του την αντιγράφω
2.Πλάτων και Μελίντα Τσιριμπιμπί
Ένωση γιγάντων καθώς οι δύο καλλιτέχνες αυτόνομα, όπως και στην άνωθεν περίπτωση του Τάκη Αντωνιάδη, διασκεύασαν μεγάλες επιτυχίες του ξένου ρεπερτορίου. Ο Πλάτων το Don’t Go των Υazoo (Έτσι είν’ η ζωή μου) και η Μελίντα (την έχει πάρει το μάτι σας σε βιντεοκασέτες και ταινίες 70ς-80ς ως αρτίστα και κυρίως ως σέξι παρουσία) το Monaco (28° à l’ombre) (Αγαπώ) του Jean Francois Maurice. Έτσι δικαιολογείται η γκαυλιάρικη επιλογή.
3. Αθηνά Χαϊκάλη (Δεν σε φοβάμαι) Σεξ
Την εποχή που ξεπεταγόταν σωρηδόν τα teen idols τύπου Kylie Minogue, Debbie Gibson, Tifanny κ.λ.π και πολύ πριν την Britney Spears, η Ελλάδα, κυρίες και κύριοι, είχε να αντιτάξει την Αθηνά Χαϊκάλη σε ένα δίσκο κονσεπτικό και πολύ τολμηρό για την εποχή του, ο οποίος διαπραγματεύεται κατά κόρον (αθάνατε) τις ιδιαίτερες νεανικές κοριτσίστικες επιθυμίες…. Μάλιστα οι πληροφορίες κάνουν λόγο ότι είχε κυκλοφορήσει εκείνη την εποχή με δώρο προφυλακτικό…
4. Γιάννης Ρίζος Αν πιάσω το Λόττο
Κι ένα καρναβαλικό, για να μην ξεχνάμε το κλίμα, το γνωστό μας ποροπομπόμ, ερμηνευμένο και διασκευασμένο όχι από τους Αφούς Κατσάμπα, αλλά από τον Γιάννη Ρίζο, για όλους εμάς που πιστέψαμε στη θεά τύχη… (ετοιμάζεται ειδικό μουσικό αφιέρωμα)
5. Γιάννης Ζενετζής – Αισθήσεις ( Imagination – Just An Illusion)
Ακόμη μία προσαρμογή στα ελληνικά, η οποία εκμηδενίζει την αυθεντική εκτέλεση όχι μόνο σε ακουστικό επίπεδο, αλλά και σε οπτικό. Χάρμα οφθαλμών και ώτων, μία πραγματική ψευδαίσθηση/ παραίσθηση, μια πλάνη, ένα αριστούργημα. Αυτό ακριβώς, τίποτε άλλο!
6. Carmina Burana O Fortuna-Techno Remix-
Κι επειδή είμαστε παιδιά του ΠΑΣΟΚ και θέλουμε να χαθούμε λίγο και να δούμε κύκλους και ήλιους πράσινους (αντί για δράκους), μια κάρμινα μπουράνα, μπιτάτη και τεκνατζού… σαν τον μεγάλο πάλαι ποτέ ηγέτη μας!
7. Dj Anarxx – ola meli gala (all honey milk)
Αλλά αφού λικνιστήκαμε στους ρυθμούς της τέκνο, ας ακούσουμε και κάτι σε πατροπαράδοτο drum n’ bass, για να μην ξεφεύγουμε από τα ήθη και τα έθιμά μας
8. Bessy – Toshihiko
Οι ‘Έλληνες όμως καλλιτέχνες δεν είχαν τίποτε να ζηλέψουν σε μοίρα από τους συναδέλφους τους του εξωτερικού, τους οποίους και καθαρά για αισθητικούς λόγους συχνά πυκνά παραφράζανε, όπως είδαμε και παραπάνω. Και το αποτέλεσμα τους δικαίωσε με το παραπάνω. Ίσως το γεγονός αυτό και η στάση να εκτιμήθηκε στην περίπτωση της Μπέσυς Αργυράκη, εξού και η κλήση της για να βγάλει δίσκο στα ιαπωνικά από την ίδια την Ιαπωνία…Το αποτέλεσμα; Ψυχεδελικό το λιγότερο…
9. Jim Dellis – Πωλίνα & Μαρίνα.
Πολύ πριν βγάλω την Δημάρ και μιλήσω για «τριμερείς σχέσεις και συνεργασίες», ο Jim Dellis εξέφρασε του πιο ς κρυφούς πόθοι μεγάλου μέρους του αντρικού πληθυσμού, με διακριτικότητα όμως πάντα και σύνεση..
10. Νάσια και Χρήστος Πρώτη φορά (“La prima volta” Andrea & Nicole)
Όπως καταλάβατε, μας αρέζουν τα ντουέτα, μας αρέζουν τα ζευγάρια και τα ζευγαρώματα, για αυτό και κρατήσαμε για το τέλος ένα slow, μια μπαλάντα που ήταν ξένο διάφορο, αλλά και αυτό έγινε ελληνικό και μας κάνει να υγραινόμαστε κάθε φορά που το ακούμε. Αγκαλιαστείτε, πάρτε ομπρέλα, κρατήστε προφυλάξεις γενικότερα και χορέψτε σα να είναι η prodigy κι η τελευταίατσι φορά…
