Το τελευταίο εργασιακό trend που έφερε η πανδημία ήρθε στην χώρα μας στην πιο φαύλη και τοξική εκδοχή του για να εξαντλήσει τους ήδη ταλαιπωρημένους εργαζόμενους.
Οι χώροι που οι αγαπημένοι μας άνθρωποι περνούν τα τελευταία χρόνια της ζωής τους θα έπρεπε να είναι κέντρα αναψυχής και όχι να θυμίζουν σανατόρια από ταινίες τρόμου.
Η Ακαδημία Αθηνών τους τίμησε με βραβείο μετά θάνατον, για την υπέρτατη πράξη αυτοθυσίας τους. Για αυτήν την αυτοθυσία τους ο Θανάσης Παπακωσταντίνου έγραψε τραγούδι. Ας εμπνευστούμε από αληθινούς ήρωες.
Το meta riot grrrl του 2021 δεν κάνει τόσο φασαρία όσο στα 90s, είναι μουσικά ετερόκλητο και πιο μαζικό από ποτέ, αλλά παραμένει το ίδιο σημαντικό και επίκαιρο με αυτό που γνωρίσαμε 30 χρόνια πριν.
Μια καθυστερημένη απάντηση σε όσους συμμερίζονται επιλεκτικά τις κοινωνικές ανησυχίες της εποχής και πάντα έχουν να προτάξουν μια αμφιβολία που αποκαλύπτει την πραγματική τους σκέψη.
1602 λέξεις που αποκαθιστούν την αλήθεια για το τι πραγματικά είναι το τετράωρο πόνημα του σκηνοθέτη Zack Snyder στο HBO Max και ποια η ιστορική του σημασία.
Χρόνια πολλά Clubhouse! Ευχόμαστε στη νέα social media πλατφόρμα, με αφορμή τα πρώτα της γενέθλια, με παθητική επιθετικότητα που δεν γνωρίζουμε από πού πηγάζει. Γράφει ο Γιάννης Τσιούλης.
Είμαι αυτός που είχε μια καταπληκτική ιδέα μέσα στην καραντίνα. Να σώσει το στομάχι του και να βρει τον εαυτό του. Σε περίπτωση που τον έχασε. Και εξηγούμαι.
Τα social media λειτουργούν ως ρωγμή στη συσκοτιστική ακαμψία και καθρεφτίζουν το πειθαρχικό και κατασταλτικό έργο της κυβέρνησης κι αυτό ενοχλεί. Γράφει η Μαρία Λούκα.
Ο Cartoon Dandy εξηγεί πως, μετά από είκοσι χρόνια πολιτισμικού πλυντηρίου, η επιστροφή στην απλότητα μιας άλλης εποχής ίσως είναι η μετεξέλιξη της όψιμης καπιταλιστικής κοινωνίας που δεν συνειδητοποιούμε.
Η μεγαλωμένη στο Μπρούκλιν, Κλειώ Ξηρού, μοναδική ίσως γυναίκα δημιουργός παραδοσιακών οργάνων στην Αθήνα, γράφει ένα ημερολόγιο - μανιφέστο κατά της πατριαρχίας, που διατρέχει το χρόνο από το 1976 μέχρι σήμερα.
Η Ελλάδα βρίσκεται απελπιστικά κοντά στο αδιανόητο ενδεχόμενο να γίνει η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που πεθαίνει ένας κρατούμενος – απεργός πείνας. Γράφει η Μαρία Λούκα.
Επιτέλους ήρθε η ώρα τα πράγματα να αλλάξουν, τα στόματα να ανοίξουν, οι θύτες να πληρώσουν. Και να ευχόμαστε να αλλάξουν σε κάθε μήκος και πλάτος της Γης -κι όχι μόνο στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Γράφει η Έφη Παπαζαχαρίου.
Μέσα από συμβάντα που σημάδεψαν την ίδια, η Αντιγόνη Πάντα-Χαρβά μας προτρέπει να είμαστε ειλικρινείς με τα παιδιά για να τα προετοιμάσουμε για την πραγματική ζωή.