Στην οδό Μασσαλίας στο Κολωνάκι, εδρεύει πλέον το Talkin’ Heads, ένα κομμωτήριο που μοιάζει με γκαλερί και διαθέτει έναν κομμωτή που μικρός ήθελε να γίνει ο Phil Spector της Ελλάδας. Ο Γιώργος Καμπούρης, μετρά δεκαπέντε χρόνια στον τομέα της κομμωτικής, ενώ παράλληλα έχει υπάρξει και παραγωγός του Best Radio, υπηρετώντας τις δύο του αγάπες, το βινύλιο και το ψαλίδι.
Το μαγαζί μετρά μόλις ένα μήνα ζωής και το μοναδικό του design, το οποίο επιμελήθηκε το αρχιτεκτονικό γραφείο bureau de change τραβά τα βλέμματα των περαστικών. Από το ταβάνι του Talkin’ Heads κρέμονται 130 διαφορετικά ξύλινα κάδρα που μοιάζουν σαν ένα τοπίο που αιωρείται. Αν και τα περισσότερα κάδρα είναι άδεια, μερικά από αυτά περιέχουν καθρέφτη και είναι τοποθετημένα με στρατηγικό τρόπο ώστε να προσφέρουν στον πελάτη την πολύτιμη θέα του πίσω μέρους του κεφαλιού.
Για της ανάγκες του ρεπορτάζ ο Γιώργος περιποιήθηκε λίγο την φράντζα μου και η συνεργάτης του, η Ζωή, που είναι ειδική στα χτενίσματα, μου έκανε ένα pin – up hairdo, με victory rolls. Ο Γιώργος για να εργαστεί θέλει μουσική. Του ζήτησα να επιλέξει κάτι που πιστεύει πως μου ταιριάζει, αλλά να εμπνέει και τον ίδιο. Έπιασε από το ράφι τον δίσκο του Tom Waits, Swordfishtrombones, έβαλε το βινύλιο στο πικάπ και έπιασε αμέσως τις βούρτσες και τα ψαλίδια του. Όπως επιβάλλεται να κάνεις με τον κομμωτή σου, συζητήσαμε χαλαρά για διάφορα πράγματα, όπως για το γεγονός ότι η κομμωτική στην Ελλάδα αντιμετωπίζεται σαν ένα “πρόχειρο” επάγγελμα, μέχρι για το ότι ανάμεσα στους πελάτες του είναι η Μόνικα και ο νέος πρωθυπουργός της χώρας, Αλέξης Τσίπρας.
«Ήμουν οκτώ χρόνια παραγωγός στο Best, αλλά πάντα δούλευα παράλληλα ως κομμωτής. Στο στρατό συνέβη όλο το πράγμα με την κομμωτική. Πριν το στρατό ήθελα να γίνω ο Phil Spector της ελληνικής μουσικής βιομηχανίας, χωρίς τα πιστόλια όμως. Όταν κατατάχτηκα στο ναυτικό πήρα μια πολύ κακή μετάθεση σε αντιτορπιλικό καράβι. Όταν μπήκα λοιπόν στο πλοίο, είδα μέσα ένα barber shop, οπότε όταν με ρώτησαν τι ξέρω να κάνω είπα πως είμαι κομμωτής χωρίς να ξέρω τίποτα από ψαλίδια ή μηχανές. Έτσι ξεκίνησα. Τα κουρέματα που έκανα στην αρχή φυσικά ήταν πολύ λάθος, αλλά μετά ήρθε και ένα άλλο παιδί που ήταν όντως κομμωτής και κάναμε παρέα τη φάση. Πάντα είχα στο μυαλό μου ότι όταν απολυθώ και θα πάω στο εξωτερικό να πάω να σπουδάσω μουσική παραγωγή, τελικά πήγα στο Λονδίνο κι έμαθα μαλλιά».
Πριν συναντήσω τον Γιώργο, έμαθα πως έχει αναλάβει των σχεδιασμό των μαλλιών στον Άμλετ του Χουβαρδά, που ανεβαίνει αυτόν τον καιρό στην Στέγη. «Επιμελήθηκα τα μαλλιά στον Άμλετ, αυτή είναι η παρθενική δουλειά του Talkin’ Heads στο θέατρο. Έχω ξανασυνεργαστεί με άλλες ομάδες στο θέατρο, εχώ δουλέψει αρκετά και σε κινηματογραφικές παραγωγές. Ξεχωρίζω την Αντιγόνη στο Μπενάκη και τον Κυνόδοντα. Επίσης όταν ξεκίνησα, επιμελούμουν τα μαλλιά της ομάδας της Άντζελας Μπρούσκου που ήταν η πρώτη μου με εμπιστεύτηκε. Για να φανταστείς, τους κούρευα όλους στον πάνω όροφο του Booze. Η πρώτη μου δουλεία ήταν ο Βοϋτσεκ. Είχα μια καλλιτεχνική αφέλεια τότε. Έκανα ντου. Είχα επίσης την χαρά και την τιμή να δουλέψω με τους καλύτερους κομμωτές που υπάρχουν στη χώρα».
«Δυστυχώς στην Ελλάδα υπάρχει το στερεότυπο “αφού δεν το ‘χεις με τα γράμματα, γίνε κομμωτής” ή ακόμα χειρότερα, το επάγγελμά μας είναι συνυφασμένο με το κουτσομπολιό, παρότι υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ανεβάσει το επίπεδο της κομμωτικής στην Ελλάδα και έχουν αφήσει τη σφραφίδα τους στο χώρο. Μου αρέσει να καταπιάνομαι με τα κεφάλια ανθρώπων που ασχολούνται με την τέχνη, χωρίς αυτό να σημαίνει βέβαια ότι διακρίνω τους πελάτες μου. Μου αρέσει να μιλάω μαζί τους και να φτιάχνω το προφίλ τους. Θέλω να μάθω τι μουσική ακούνε, τι ταινίες τους αρέσει να βλέπουν, έτσι θα μου έρθει η έμπνευση για να μπορέσω να σου προτείνω τι να κάνεις με τα μαλλιά σου».
Ο ιδιαίτερος σχεδιασμός του Talkin’ Heads τραβά τα βλέματα του κόσμου, που όση ώρα η Ζωή και ο Γιώργος επιμελούνται τα μαλλιά μου, σταματούν και μας κοιτάζουν από τις μεγάλες τζαμαρίες. Ο Γιώργος θεωρεί πως το όμορφο αποτέλεσμα του κομμωτηρίου του, οφείλεται στο ότι όσοι συνέβαλαν για να στηθεί, έβαλαν ένα κομμάτι του εαυτού τους, όπως οι γραφίστες του δημιουργικού γραφείου Bob Studio, που επιμελήθηκαν το logo.
«Περνάει ο κόσμος χαζεύει, μπαίνουν πολλοί μέσα και μας ρωτάνε τι είναι το μαγαζί. Δεν τους θυμίζει κομμωτήριο. Πολλοί νομίζουν ότι είναι γκαλερί. Αυτό είναι ένα στοίχημα που κέρδισαν τα παιδία που έστησαν το μαγαζί. Χαίρομαι για το γεγονός πως ό,τι έχει γίνει εδώ μέσα, έχει γίνει από φίλους και ανθρώπους που με αγαπούν και τους αγαπώ. Σε εκείνους οφείλω το γεγονός ότι το μαγαζί έχει ρεύμα από τόσο νωρίς. Στήναμε ακόμα, είχε μπογιές κάτω, χαμό και μου λέει ο εργολάβος “ωραία θα ήταν ένα κούρεμα εδώ”. Και του λέω: “Κάτσε!”. Οπότε έκατσε πάνω σε ένα κουβά με μπογιά και άρχισα να τον κουρεύω. Αυτομάτως μαζεύτηκε κόσμος απ’ έξω από το μαγαζί και κοιτούσε. Ήταν σαν performance. Αυτό συμβαίνει βέβαια εξαιτίας της γωνιακής τοποθέτησης των τζαμιών, που μετατρέπουν το κομμωτήριο σε stage. Τότε είπα “ώπα, το έχουμε, κάτι συμβαίνει εδώ”. Μέχρι και ο μπογιατζής άκουγε τζαζ σε ένα ραδιοφωνάκι που είχε και όταν του το κλείνανε, σταματούσε, δεν μπορούσε να δουλέψει. Κουφάθηκα. Έτσι δουλεύουμε κι εμείς».
Αμφιβολίες για την προέλευση του ονόματος του κομμωτηρίου φυσικά δεν υπάρχουν, πίσω του κρύβεται όμως μια πολύ γλυκιά ιστορία. «Ήμουν τυχερός γιατί η μητέρα μου ασχολιόταν πολύ με την μουσική. Κάπου εκεί στην πρώτη – δευτέρα δημοτικού μου πήρε δώρο ένα walkman και πήρα να ακούσω μια κασέτα που της είχαν γράψει. Ήταν το πρώτο album των Talking Heads, το ’77. Ήταν το πρώτο μου άκουσμα, υπήρχε πάντα στο μυαλό μου αυτή η στιγμή, έτσι όταν άρχισα να ασχολούμαι με τα μαλλιά, ήταν σίγουρο πως αν ποτέ έκανα δικό μου κομμωτήριο θα το βάφτιζα έτσι. Όταν έκλεισε ο Best πληγώθηκα. Είναι μια μαύρη σελίδα στη ζωή μου που πονάει πάρα πολύ. Μου λείπει όλη αυτή η φάση. Είναι κομμάτι της προσωπικότητάς μου. Δεν έχω σταματήσει να ασχολούμαι βέβαια με την μουσική. Αυτή τη στιγμή κάνω την μουσική επιμέλεια της εκπομπής “Σεφ στον Αέρα” με την Ελένη Ψυχούλη».
O Γιώργος στ’ αλήθεια στενοχωριέται όταν μιλά για τον σταθμό που σταμάτησε να εκπέμπει στους 92.6. Αλλάζω θέμα. Τον ρωτάω σε ποιου καλλιτέχνη την κόμη θα ήθελε να επέμβει και γιατί. «Θα έβαφα το μαλλί του Tom Waits γιατί δεν του το κάνουν καλά. Κοκκινίζει η βαφή του και δεν πρέπει. Εδώ στο Talkin’ Heads μας αρέσουν τα γραμμικά κουρέματα και το φυσικό χρώμα στα μαλλιά. Χρησιμοποιούμε οργανικές βαφές και αποφεύγουμε το ντεκαπάζ. Ό,τι βάζεις στο κεφάλι σου πρέπει να είναι φιλικό προς τα εσένα. Με ενοχλεί λίγο που οι Ελληνίδες δεν έχουν μάθει να εμπιστεύονται τον κομμωτή τους. Δεν σε αφήνουν να προτείνεις εσύ τι τους ταιριάζει. Επιμένουν σε αυτό που έχουν σκεφτεί και ας βλέπω εγώ ότι είναι λάθος. Έχει τύχει με μια κοπέλα που επέμενε να της κόψω τα μαλλιά και την προειδοποίησα ότι επειδή είναι σγουρά τα μαλλιά της θα μαζέψουν αρκετά. Όταν τα στεγνώσαμε και το είδε και η ίδια ξέσπασε σε κλάματα. Μαύρισε η ψυχή μου. Βέβαια την επόμενη μέρα ηρέμησε και με πήρε τηλέφωνο να μου πει πως είχα δίκιο και μάλιστα ξαναήρθε».
Όσο και αν μου αντιστέκεται, η συγκυρία μου επιβάλει να τον ρωτήσω για τον Αλέξη Τσίπρα. «Κουρεύω τον Αλέξη από όταν είχε βάλει υποψηφιότητα για Δήμαρχος, το 2006. Είναι ένας πολύ απλός άνθρωπος. Δεν συζητάμε για πολιτική όταν βρισκόμαστε. Τα βρίσκουμε πολύ στα κινηματογραφικά και στα θεατρικά. Έχει πολύ ωραίο γούστο και ταιριάζουμε πολύ.»
Talkin’ Heads Hair Salon, Μασσαλίας 5, Κολωνάκι, τηλ. 210.3392211 // facebook page