Προκαλώντας ρωγμές στα «μπετά» του καπιταλισμού και της συνεχούς κατανάλωσης, μια μικρή και φτωχή -όσον αφορά το ΑΕΠ- χώρα έχει καταργήσει το στρατό εδώ και 74 χρόνια και ζει ειρηνικά, οικολογικά κι υπεύθυνα.
Τα ειρηνικά κράτη γίνονται ειρηνικότερα και τα εμπόλεμα βυθίζονται ακόμη πιο βαθιά σε βίαιες συγκρούσεις. Πώς η διεθνής κοινότητα διαμορφώνει δύο αντίρροπους κόσμους: εκείνον της ειρηνικής διαβίωσης και εκείνον των βίαιων συγκρούσεων.