Ένας Ιπτάμενος Ολλανδός στην Οία

Είμαι σίγουρος ότι έχει συμβεί πολλάκις μέχρι σήμερα, να πανηγυρίζουν, δηλαδή, οι οπαδοί του ηττημένου, και ελπίζω να συμβεί ακόμη περισσότερες από αύριο, όμως εγώ το έχω ζήσει μόλις δύο φορές. Η πρώτη ήταν πριν από περίπου μία δεκαετία σε ένα ματς του Αστέρα Εξαρχείων, οπότε και μετά την ήττα της ομάδας με 3-1 (δεν θυμάμαι από ποιούς), οι οπαδοί του Αστέρα άναψαν όσα καπνογόνα είχαν πάνω τους και ζητωκραύγαζαν λες και οι μαυροφορεμένοι παίχτες είχαν μόλις σηκώσει το Champions League (έστω, ένα φανταστικό τσου-λου χωρίς χορηγούς και λοιπά καπιταλιστικά «κακά»). Η δεύτερη ήταν λίγο πριν τη δύση της 1η μέρας του Οκτώβρη, οπότε και σχεδόν 3 χιλιάδες άτομα «κρεμασμένα» σαν ένα πολύχρωμο τσαμπί σε κάθε πιθανή και μη γωνιά της βιτρίνας της Οίας, χειροκροτούσαν τον Δημήτρη Κυρσανίδη, τον Έλληνα σταρ του freerunning, το οποίο είναι άθλημα, είναι όμως και παιχνίδι, αλλά όπως λένε όλοι όσοι επιδίδονται σε αυτό, πάνω απ’ όλα είναι τρόπος ζωής.

Η καλύτερη φυσική πίστα στον κόσμο για freerunners.

O Θεσσαλονικιός σταρ του αθλήματος, Δημήτρης “DK” Κυρσανίδης.

Ο DK, όπως είναι γνωστός στα πέρατα του σύμπαντος του freerunning (που, για να μιλήσουμε με τους όρους της εποχής, είναι μάλλον το πιο viral από τα κάτι-σαν-σπορ του δρόμου, με τα views των σχετικών βίντεο στο youtube να είναι περισσότερα από τα αντίστοιχα του skate και του bmx μαζί) μόλις είχε χάσει το εισιτήριο για τον τελικό του Red Bull Art of Motion, ενός αγώνα (ή μάλλον όχι απλά “ενός αγώνα”, αλλά του σημαντικότερου freerunning contest στον κόσμο, με περισσότερες από 200 συμμετοχές φέτος που διοργανώθηκε για 6η χρονιά) στον οποίο ως λόκαλ και – το κυριότερο – ως κάτοχος των δύο προηγούμενων τίτλων, κατέβαινε με τον αέρα του φαβορί για να κάνει το χατ τρικ.

Για τις ανάγκες του Red Bull Art of Motion, το κομμάτι της Οίας που κάθε απόγευμα γύρω στις 7 σφύζει από τουρίστες έτοιμους να χειροκροτήσουν μόλις η βουτιά του ήλιου στη θάλασσα τους χαρίσει το καλύτερο ηλιοβασίλεμα της ζωής τους (υπερβολές, αλλά περί ορέξεως…), μετατρέπεται σε μια φυσική πίστα που όμοιά της οι freerunners δεν έχουν συναντήσει πουθενά αλλού στον κόσμο. Από τη στιγμή που ο DK πήδηξε από το σημείο της εκκίνησης μέχρι την τελευταία του περιστροφή στον αέρα και την προσγείωση στο σημείο του τερματισμού μεσολάβησαν περίπου 60 δευτερόλεπτα, κατά τη διάρκεια των οποίων έκανε άλματα, ή μάλλον πράγματα και θαύματα, που οι περισσότεροι άνθρωποι στον κόσμο (και σίγουρα όλοι όσοι ήμασταν εκεί) δεν μπορούν να μπουν καν στη διαδικασία φαντασιακής τοποθέτησης του εαυτού τους στη θέση του freerunner (όπως για παράδειγμα έχουμε «μείνει» με αυτά που κατά καιρούς έχει κάνει ο Μέσι ενώ όμως φανταζόμαστε ότι θα είχε πλάκα να «τρυπούσαμε» εμείς έτσι τον Κασίγιας). Και δύσκολα κάποιος «κοινός θνητός θεατής» μπορεί να εντοπίσει εκείνες τις λεπτομέρειες που βλέπουν οι κριτές σε ό,τι έχει να κάνει με την εκτέλεση, τη ροή, τη δημιουργικότητα, την τεχνική δυσκολία και τη συνολική εμφάνιση (βάσει αυτών αξιολογούνται οι διαγωνιζόμενοι) για να αποφασίσουν τη συνολική βαθμολογία που από τους αρχικά 18 προκριθέντες θα στείλει στη δεύτερη φάση τους 6, εκ των οποίων οι τρεις θα ανέβουν στο βάθρο και ο ένας θα είναι ο μεγάλος νικητής.

Από αριστερά: Alfred Scott (δεύτερη θέση), Bart van der Linden (πρώτη θέση) και Joey Adrian (τρίτη θέση).

Πού και πότε θα προσγειωθεί ο Alfred Scott;

Δεν χρειάζεται όμως να απασχολήσουν κανέναν από τους θεατές (τόσο όσους βρέθηκαν στη Σαντορίνη όσο και τα εκατομμύρια που παρακολούθησαν τον αγώνα ανά τον κόσμο μέσω του Red Bull TV) οι λόγοι για τους οποίους τόσο ο DK όσο και το άλλο μεγάλο φαβορί της φετινής διοργάνωσης (ο Λετονός Pavel Petkuns με επίσης δύο νίκες στο παρελθόν) δεν πέρασαν στη φάση των 6, όπως δεν απασχόλησε και τα ίδια τα φαβορί, όπως δεν απασχόλησε και κανέναν από τους υπόλοιπους, λιγότερο υποσχόμενους αθλητές που δεν τα κατάφεραν, όπως στο τέλος του αγώνα ακόμη και οι outsiders που ανέβηκαν στο βάθρο (ο Ολλανδός Bart van der Linden αναδείχθηκε για πρώτη φορά νικητής στην έκτη χρονιά του Red Bull Art of Motion με 383 βαθμούς, ο Αμερικανός Alfred Scott τερμάτισε δεύτερος μόλις με τέσσερις βαθμούς διαφορά, συγκεντρώνοντας 379 βαθμούς και ο συμπατριώτης του, Joey Adrian πήρε την τρίτη θέση με 373 βαθμούς), έδειχναν να μη νοιάζονται για τίποτα άλλο πέρα από το ότι βρέθηκαν για μία ακόμη φορά μαζί με τους φίλους τους, όλοι μαζί οι καλύτεροι freerunners από πέντε ηπείρους, «στο πιο όμορφο μέρος του κόσμου» για να κάνουν κάτι που όλος ο κόσμος καθώς τους βλέπει ανοίγει το στόμα και δεν προλαβαίνει να το κλείσει πριν εκείνοι ολοκληρώσουν το πιο σημαντικό σόου της ζωής τους. Μέχρι την επόμενη φορά.