Η οδός Αναπαύσεως στο Μετς ορίζεται από ένα μεγάλο παράδοξο. Είναι γεμάτη ζωή. Μοιάζει με μια μικρή κυψέλη όπου θορυβώδεις κι ανήσυχες μέλισσες πηγαινοέρχονται προσηλωμένες ευλαβικά στην δουλειά τους καθ’ όλη τη διάρκεια της μέρας. Λίγο μετά το καφεστιατόριο-έμβλημα της γειτονιάς, Ολύμπιον, όπου μία παρέα ανδρών απολαμβάνει ούζο και μεζέ στις 11 το πρωί, βρίσκεται σταματημένο ένα φορτηγό. Άνθρωποι ξεφορτώνουν μεγάλα κασπώ με δεκάδες άσπρα τριαντάφυλλα. Πιο κει μια κυρία ντυμένη στα μαύρα βγαίνει από ένα ανθοπωλείο κρατώντας μια ανθοδέσμη, ενώ παραδίπλα ένας γλύπτης είναι καλυμμένος από πάνω μέχρι κάτω με άσπρη σκόνη. Είναι ένα μόνο στιγμιότυπο από την καθημερινότητα του μικρόκοσμου έξω από το Α’ Νεκροταφείο Αθηνών με την μεγαλεπήβολη πύλη και τους επιφανείς ενοίκους.
Κάνοντας μια βόλτα στα γραφεία τελετών περιμετρικά του κοιμητηρίου διαπιστώνει κανείς πως η βιομηχανία του πένθους είναι πολύ πιο απολαυστική από εκείνη των γάμων και τον βαφτίσεων – παρόλο που το κιτς βέβαια δεν λείπει σε καμία περίπτωση. Ευδιάκριτη είναι η «αγωνία» των εργολάβων κηδειών να σε πείσουν πως εσύ ή κάποιο συγγενικό σου πρόσωπο θα αφήσει αυτόν τον κόσμο με την πρέπουσα τιμή (… οικονομική), αναγράφοντας με μεγάλα αυτοκόλλητα γράμματα στις τζαμαρίες τους ή τις ταμπέλες τους τις λέξεις «σεβασμός» – «αξιοπρέπεια» – «ποιότητα υπηρεσιών» – «πολυετής πείρα». Μάλιστα, στους χαλεπούς καιρούς που διανύουμε ο θάνατος όπως τον ξέρουμε – δηλαδή μια κηδεία φουλ κομπλέ – μοιάζει σχεδόν με απρόσιτη πολυτέλεια. Έτσι τα γραφεία τελετών έχουν ενσωματώσει στις παροχές τους οικονομικά πακέτα και προσφορές που φυσικά δεν στερούν σε τίποτα την ποιότητα των υπηρεσιών. Τόσο επιθετικό μάρκετινγκ αποκλείεται να συναντήσεις σε οίκους νυφικών ή καταστήματα βαφτιστικών. Ψάχνοντας στο ίντερνετ συνάντησα κάποιες μεγάλες στιγμές στην πολιτική προσέλκυσης πελατών, ας πούμε εκείνο το site γραφείoυ τελετών που όταν μπαίνεις παίζει σε ασταμάτητη λούπα το “My Way” του Frank Sinatra (μέχρι και το πέρας του ρεπορτάζ, ακόμα δεν έχω ανακαλύψει από πού κλείνει αυτός ο διάολος… και μπήκα αρκετές φορές). Φαίνεται πως ακόμα και στην πιο δύσκολη στιγμή της ζωής μας, εκείνη που έχουμε χάσει κάποιο αγαπημένο πρόσωπο, η ματαιοδοξία κυριεύει εμάς τους ζωντανούς. Κι αυτό τα «κοράκια» το ξέρουν καλά. Συμφέρει να πεθαίνεις τελικά στην Αθήνα του 2015;
Α’ Νεκροταφείο Αθηνών – Η πρωτοκλασάτη κηδεία ή αλλιώς κηδεία με τιμές αρχηγού κράτους.
Βαθύ ΠΑΣΟΚ ο παππούς και θέλει να ταφεί κοντά στον Αντρέα; Θα πρέπει να χώσεις το χέρι βαθιά στην τσέπη. Κομπλέ κηδεία (δεν είναι δικής μου επινόησης το «κομπλέ», έτσι αναφέρεται σε όλους τους τιμοκαταλόγους) στο Α’ Νεκροταφείο συμπεριλαμβανομένων των δικαιωμάτων τριετούς ταφής κοστίζει περί τις 2.500 ευρώ συν Φ.Π.Α. και περιλαμβάνει:
Τα εξτραδάκια είναι τα εξής. Αν η κηδεία δεν μπορεί να γίνει asap, πληρώνεις 70 ευρώ για κάθε ημέρα παραμονής στον ψυκτικό θάλαμο του νεκροταφείου (φανταστείτε χρέος που έχει ο Ντίσνεϊ). Τα στεφάνια είναι επίσης έξτρα και ξεκινάνε από 50 ευρώ. Ο καφές της παρηγοριάς επίσης πρέπει να κανονιστεί ξεχωριστά. Καφεδάκι, πεντάστερο METAXA, παξιμαδάκι, χυμός πορτοκάλι και βουτήματα στο κυλικείο του Α’ Νεκροταφείου ανέρχονται στα 7 ευρώ το άτομο, ενώ αν θέλετε και φαγητό (ψαρόσουπα ως είθισται, αλλά και μπακαλιάρο για κυρίως, πιατέλες με διάφορα είδη γραβιέρας και σαλάτα ρόκα – μαρούλι καθώς και κρασιά εμφιαλωμένα) πάμε στα 20 ευρώ το άτομο. Μάνι – μάνι ένα 30άρι για να ευχαριστηθούν οι συγγενείς.
Και επειδή τα πράγματα στο Α’ Νεκροταφείο μπορούν να γίνουν όσο posh φαντάζεσαι, έχεις πολλές επιλογές για το μνήμα. Οι μαρμαράδες της οδού Αναπαύσεως μας ενημέρωσαν πως μπορείς να βρεις και μνήμα από 200 ευρώ, όμως δεν θα πρόκειται περί αξιόλογου μαρμάρου. Τα σπέσιαλ μπορούν να φτάσουν και τις 3.000 ευρώ. Επίσης αν ο νεκρός είναι επιφανής ή αν υποθέσουμε ότι θες να προσθέσεις ένα ακόμη γλυπτό στην εξαιρετική συλλογή του κοιμητηρίου και θες να του κάνεις και προτομή, η φθηνότερη κοστίζει γύρω στις 10.000 ευρώ, όπως μας ενημέρωσε ο κ. Βαγγέλης, γλύπτης που διατηρεί το εργαστήριό του στην Αναπαύσεως και πέρα από προτομές και αγάλματα σμιλεύει και ολόκληρους οικογενειακούς τάφους.
Μια που μιλήσαμε για οικογενειακό τάφο, αν έχεις αποφασίσει πως θες να κάνεις ένα τέτοιο άνοιγμα, πρέπει να γνωρίζεις πως αγοράζεις την χρήση της έκτασης και όχι την κτήση από το Δήμο, καθώς όταν τελειώσουν οι επίγονοι η έκταση επέρχεται και πάλι στην δικαιοδοσία του Δήμου. Οι τιμές για την αγορά κοινού ή οικογενειακού τάφου στο Α’ Κοιμητήριο Αθηνών ποικίλουν ανάλογα με τη θέση. Κοντά στον Αντρέα που λέγαμε, για παράδειγμα, η τιμή ξεπερνά τις 40.000 ευρώ, ενώ όσο απομακρύνεσαι από την Κοιμωμένη του Χαλεπά μπορεί να βρεις και με περίπου 7.000 ευρώ.
Τέλος, αν ο μακαρίτης ήταν open minded άνθρωπος και είχε μηνύσει ως τελευταία επιθυμία την καύση, το γραφείο τελετών Κυριακίδης στην Αναπαύσεως, την προσφέρει στα 1.900 ευρώ συν Φ.Π.Α και υπόσχεται να την ολοκληρώσει 24 ώρες από την ανάθεσή της. Η καύση γίνεται στο κρεματόριο της Σόφιας στη Βουλγαρία. Η τιμή ισχύει για όλη την υπηρεσία μέχρι την παράδοση της τεφροδόχου στην οικογένεια χωρίς να περιλαμβάνει εξόδιο ακολουθία. Επίσης τον νεκρό μπορεί να συνοδεύσει ένα συγγενικό πρόσωπο χωρίς καμία οικονομική επιβάρυνση.
Γ’ Νεκροταφείο Αθηνών – Λαϊκή κηδεία με σεβασμό και αξιοπρέπεια
Για μια αξιοπρεπή κηδεία ενός λαϊκού και τίμιου ανθρώπου που έφαγε πιθανότατα τη ζωή του στο μεροκάματο, στο Γ’ Κοιμητήριο Αθηνών, με αντίστοιχες υπηρεσίες, το κόστος ανέρχεται στα 1.000 ευρώ. Ωστόσο σημειώστε εδώ ότι σε αυτή την τιμή δεν συμπεριλαμβάνονται η αμοιβή της Εκκλησίας, τα δικαιώματα του Δήμου για τον τριετή ενταφιασμό και οι φραγκοφόροι (σημείωση αρχισυντάκτη: φρακοφόροι μάλλον εννοούσε η συντάκτρια αλλά το κρατάμε ως υποδειγματικό pun unintended).
Όσο για τα μάρμαρα, όσα ακούσαμε στο Πρώτο επιβεβαιώνονται, με τις τιμές να ξεκινάνε από 250 ευρώ, με ταβάνι τα 700. Στην αγορά ταφικής γης προς χρήση οι τιμές δεν διαφέρουν πολύ, καθώς μιλάμε για 5.000 ευρώ κάτω από το Α’ Κοιμητήριο Αθηνών και πάλι ανάλογα με την θέση. Στο κυλικείο του Γ’ Νεκροταφείου Αθηνών η παρηγοριά στοιχίζει πολύ φθηνότερα, δηλαδή 4 ευρώ το κεφάλι.
Ποσο κοστίζει να είσαι καλός χριστιανός; Διαβάστε το ρεπορτάζ του Θοδωρή Χονδρόγιαννου.
Συνδυάζοντας τα στοιχεία του ρεπορτάζ με μια γρήγορη έρευνα στο διαδίκτυο διαπιστώσαμε ότι η χαμηλότερη τιμή τελετής όσο ξεμακραίνει κανείς από Α’ Νεκροταφείο είναι τα 800 ευρώ. Ωστόσο σε αυτή την προσφορά δεν συμπεριλαμβάνονται οι αμοιβές τρίτων (κοιμητήριο – φρακοφόροι κ.λπ.) και το κουστουμάκι πρέπει να είναι του εκλιπόντα. Αν ακόμα και στα 800 ευρώ που είναι η καλύτερη «προσφορά» συμπεριλάβεις, όλα όσα «δεν συμπεριλαμβάνονται» φτάνεις στα 1.200 με 1.400 ευρώ.
Συμπέρασμα: Όσο φθηνό δεν είναι να ζεις στην Αθήνα, άλλο τόσο φθηνό δεν είναι και το να πεθάνεις. Ταξική διάκριση ακόμα και σε «αυτή την γης που την πατούμε και όλοι μέσα θε να μπούμε».
Extra – Τrivia:
Αυτά είναι μερικά από τα πιο περίεργα ονόματα Γραφείων Τελετών ανά την Αθήνα που είτε τους τρόλαρε η ζωή (λόγω επωνύμου) κι αυτοί με την σειρά τους αποφάσισαν να τρολάρουν τον θάνατο, είτε τα θυσίασαν όλα στον βωμό του μάρκετινγκ που λέγαμε και στον πρόλογο.
Καλή Ανάσταση (να μια ωραία ιδέα για μπίζνα)!