Πώς Φτάσαμε στο Σίκουελ του Warriors vs. Cavaliers;

Οι τελικοί των Περιφερειών ήταν διαμετρικά αντίθετοι σε ενδιαφέρον. Στην Ανατολή, ο Λεμπρον και η παρέα δεν μπορούσε να σταματηθεί από το συγκριτικά αδύναμο Τορόντο, ενώ στη Δύση η σειρά ήταν απίθανη με απρόβλεπτη εξέλιξη. Με αυτά και με αυτά, φτάσαμε πάλι στο σημείο που βρισκόμασταν πέρυσι τέτοιον καιρό, με το Γκόλντεν Στέιτ να αντιμετωπίζει ως Πρωταθλήτρια Ομάδα της Λίγκας τον Λεμπρον και την παρέα του στο Κλίβελαντ, η οποία φέτος είναι υγιής και πιο πλούσια σε καλούς παίκτες από ποτέ.

 

Το ζήτημα με τους Τελικούς της Ανατολής ήταν αν θα καταφέρει να πάρει νίκη το Τορόντο. Προερχόμενο από το 8-0 των 2 sweeps στους προηγούμενους γύρους, το Κλίβελαντ ήταν το απόλυτο φαβορί (σε βαθμό πουλάς το σπίτι σου, υποθηκεύεις ό,τι πρόβατα και λιόδεντρα έχεις στο χωριό και τα ρίχνεις όλα χωρίς καν να ιδρώσεις). Κι έτσι έπαιξε στα δύο πρώτα ματς, διασύροντας το Τορόντο που απλά δεν είχε τα όπλα να αντισταθεί σε ένα εντελώς γεμάτο ρόστερ που έχει και τον καλύτερο παίκτη του πλανήτη εδώ και 10 χρόνια στην ωριμότερη φάση της καριέρας του. Πηγαίνοντας στον Καναδά, οι ελπίδες για κάτι καλό ήταν ελάχιστες, καθώς η ομάδα που είναι λίγοτερο γνωστή από τον πιο γνωστό fan της, τον Drake, έμοιαζε να μην μπορεί να ακολουθήσει τον ρυθμό των Καβαλίερς. Τότε, εμφανίστηκε ο Λάσμε του ΝΒΑ, ο φιλότιμος Μπιγιόμπο που αποφάσισε να μην αφήσει ριμπάουντ σε κανέναν άλλον (κατέβασε 26!), χταποδιάζοντας τη μπλλα επί 39 λεπτά και μαζί με τον ΝτεΡόζαν (32 πόντοι) οδήγησαν την ομάδα τους στην πρώτη νίκη της σε Τελικούς Ανατολής. Το ευχάριστο διάλειμμα συνεχίστηκε και στο επόμενο ματς, όπου ανέλαβε δράση και ο Λάουρι (35 πόντοι, 14/20 σουτ), ενώ ο Ντερόζαν έγραψε 32 πόντους (12/23 σουτ). Ακόμα και τότε όμως, κανείς δεν πίστεψε πραγματικά ότι το Τορόντο είχε ελπίδες, καθώς θαύματα γίνονται μόνο στα παραμύθια. Στο 5ο ματς το Κλίβελαντ πήρε 20 περισσότερα ριμπάουντ, ενώ το 6ο ματς ήταν απλά διαδικαστικό. Οι τεράστιες διαφορές στις νίκες των Καβαλίερς τα λένε όλα: άλλη κλάση από το Τορόντο.

 

---

 

 

Τι φοβερή σειρά! Το Γκόλντεν Στέιτ έκανε την απίθανη ανατροπή και κατάφερε να περάσει στους Τελικούς του ΝΒΑ, όντας η πρώτη ομάδα που γυρίζει από 1-3 σε Τελικούς της Δύσης. Σε εκείνο το σημείο, πιθανότατα ούτε ο πιο φανατικός φίλος τους δεν πίστευε ότι αυτό είναι εφικτό, καθώς η εικόνα που έδειχναν οι Νταμπς στο 3ο και 4ο ματς ήταν αδιανόητα κακή για το επίπεδό τους, συν του ότι οι ήττες αυτές ήταν οι πρώτες διαδοχικές της ομάδας όλη τη χρονιά. Κι όμως, η σειρά γύρισε και αν φταίει κάποιος, είναι η Οκλαχόμα που ξαφνικά, έδειξε τον παλιό «καλό» σοφτ εαυτό της. Η σειρά ξεκίνησε με μπρέικ έδρας και το Γκόλντεν Στέιτ να χάνει ένα ματς χωρίς λόγο, κάνοντας πολλά λάθη στο τέλος και δείχνοντας απροσδόκητο άγχος. Το 2ο ματς ήταν όλο Steph-ortless. Ο Κάρι έγραψε 28 πόντους σε 29 λεπτά και η άνετη νίκη εδινε την εντύπωση ότι πάμε για 2 ματς-φωτιά, για πόλεμο στην Οκλαχόμα. Όμως, στα 3ο και 4ο ματς είδαμε μια πραγματικά φοβιστική Οκλαχόμα, να παίζει εντυπωσιακό μπάσκετ και να σαρώνει πολύ άνετα τους πρωταθλητές: ο Ουέστμπρουκ να παίζει σχεδόν σαν old-school playmaker στα πρώτα ημίχρονα, μοιράζοντας ασίστ και βάζοντας στο παιχνίδι τους απαραίτητους Γουέιτερς και Κάντερ (όσο κι αν παροπλίστηκε από τον Ιμπακα στη σειρά), ενώ στα δεύτερα ημιχρονα έπαιζε με τη γνωστή μανιακή επιθετικότητα προς το καλάθι. Ο Ντουράντ σταθερά καλός και ο σκληροτράχηλος Στίβεν Άνταμς κομβικός όσο δεν πάει. Γκόλντεν Στέιτ απλά δεν υπήρχε, με τον Κάρι σε ρηχά νερά, τον Ντρέιμοντ Γκριν να είναι αγνώριστος και μόνο τον Τόμπσον να παλεύει. Ο κόουτς Κέρ, παρά το κοκκαλάκι της νυχτερίδας που κρατάει εδώ και 2 σεζόν, είχε μπερδέψει την ομάδα, βάζοντας τον Κάρι να κυνηγάει τον Ουέστμπρουκ και δείχνοντας ανήμπορος να σώσει την παρτίδα απέναντι στο τρίο των ψηλών της Οκλάχομα (Ιμπακα, Άνταμς, Κάντερ). Πηγαίνοντας στο make-or-break 5ο ματς, ο κόουτς Κερ άφησε τον Κάρι ελεύθερο να κάνει αυτά που κάνει όταν είναι ελεύθερος από άμυνες και λοιπά παρελκόμενα, με αποτέλεσμα η ομάδα να ρολάρει, να επανεμφανιστεί ο Ντρέιμοντ και τα πράγματα να αρχίσουν να μπαίνουν στη θέση τους. Σε αυτό το υπερ-κρίσιμο ματς, η Οκλαχόμα πάτησε το κουμπί και γύρισε στο παρελθόν: από το ομαδικό μπάσκετ, με το οποίο πέταξε έξω το Σαν Αντόνιο και σάρωσε ως το 1-3, επέστρεψε στο herο-ball που μας είχε συνηθίσει τόσα χρόνια: 40 πόντους ο Ντουράντ αλλά με 12/31 σουτ, 31 ο Ουεστμπρουκ με 11/28, μηδέν πόντους ο Γουέιτερς και 1 ο Κάντερ. Τα ίδια και στο 6ο ματς, με Ντουράντ να γράφει 29π αλλά με 10/31 σουτ, Ουέστμπρουκ 28π. με 10/27, 3 πόντους σε 35 λεπτά από τον Γουέιτερς και 8 ο Κάντερ. Η Οκλαχόμα είχε 3/23 τρίποντα, την ώρα που το Γκόλντεν Στείτ είχε 21/45 με τον Τόμπσον να κάνει ρεκόρ play-offs με 11/18 τρίποντα και 41 πόντους (19 στην τελευταία περίοδο) και τον Κάρρυ να σιγοντάρει με 6/14 τρίποντα. Η Οκλαχόμα είχε πια χάσει τον κόσμο κάτω από τα πόδια της. Στο game7 πάλεψε ως το 3ο δωδεκάλεπτο, όταν ένα από τα γνωστά ξεσπάσματα του Γκόλντεν Στέιτ οδήγησε σε 29-12 στην περίοδο. Ο Κάρι (36 πόντοι, 7/12 τρίποντα) και ο Τόμπσον (21 πόντοι, 6/11 τρίποντα) είχαν συνολικά 13/23 τρίποντα, ενώ όλη η Οκλαχόμα 7/27.