Μήπως το Τρίποντο Σκοτώνει το Σύγχρονο Μπάσκετ;

Τρίποντο, η ελπίδα των φτωχών

του Νίκου Παπαδογιάννη

Οι μεγαλύτερες ανατροπές στην ιστορία του μπάσκετ γράφουν στην ούγια «τρίποντο». Το μπάσκετ είναι παιχνίδι ανατροπών. Δεν έχει γούστο να κερδίζει πάντοτε ο καλύτερος. Το τρίποντο είναι η ελπίδα των φτωχών. Με το τρίποντο, μπορεί να γίνει ο βάτραχος πρίγκηπας.

Μια διαφορά 7 πόντων παραείναι μεγάλη, όταν προσπαθεί ο απελπισμένος να την τουμπάρει με μοναδικά όπλα τα ψωροδίποντα και τις ελεύθερες βολές, μέσα σε 40 δευτερόλεπτα. Τώρα που είπα 7 πόντοι, και 40 δευτερόλεπτα…

Το ‘βαλε τελικά

Έχουμε επέτειο φέτος. Σε τρεις μήνες από τώρα. Βελιγράδι. Δέκα χρόνια. Διαμαντίδης. «Βάλτο αγόρι μου». Τρίποντο. Κι ένα ακόμη, σε δόσεις, από τον Νίκο Ζήση, λίγο νωρίτερα: 3/3 βολές, από φάουλ που έγινε σε προσπάθεια για τρεις πόντους.  Αν δεν υπήρχε τρίποντο, θα χάναμε. Εγώ έχω μάθει να τους τιμώ, τους ευεργέτες μου…

Το 1989, στο Ζάγκρεμπ, το μυθικό τρίποντο του Φάνη Χριστοδούλου. Ελλάδα 89, ΕΣΣΔ 88, και τέζα ο Σαμπόνις. Που, άντε να του βάλεις το καλάθι μέσα στα μούτρα.

Κάποτε, στη Μαδρίτη. Εννέα πόντοι, σε λιγότερο από ένα λεπτό. Πάλι Σαμπόνις, σε ρόλο θύτη αυτή τη φορά. Και Τιχονένκο και Βάλτερς. Η ανατροπή του αιώνα, σε ημιτελικό Παγκοσμίου Πρωταθλήματος. Με 3×3=9. Η προπαίδεια του τρία.

O Mπάνε Πρέλεβιτς, από τη σέντρα εναντίον του Άρη, καθ’ οδόν για το πρώτο πρωτάθλημα του ΠΑΟΚ. Λίγο ακόμα και θα ήταν τετράποντο.

Ο Σάσα Τζόρτζεβιτς, στον τελικό της Ευρωλίγκας του 1992, στην Κωνσταντινούπολη. Το πρώτο μιράκολο του Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Τρίποντο.

Το πρώτο του Ζοτς και η άφιξη του Σάλε

Ο Κόρνι Τόμπσον, δύο χρόνια αργότερα στο Τελ Αβίβ. Δεύτερο ευρωπαϊκό για τον Ζοτς. Με νικητήριο τρίποντο. 

Πάλι στην Κωνσταντινούπολη, το 2012. Η ΤΣΣΚΑ προηγήθηκε με 17 πόντους και βιάστηκε να βγάλει τις σαμπάνιες από το ψυγείο. Τα τρίποντα του Μάντζαρη, του Κέσελι, του Σλούκα και του Παπανικολάου δρομολόγησαν το θαύμα θαυμάτων.

Ο Ρέι Άλεν, στον θρυλικό τελικό του ΝΒΑ όπου οι Σπερς του Πόποβιτς αμέλησαν να κάνουν φάουλ. Τρίποντο και ισοφάριση. Ένα πρωτάθλημα για το Μαϊάμι.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ 

Η επιστροφή του Ζοτς - «Μπες στα αποδυτήρια και μείνε όση ώρα θέλεις»

Είναι αμέτρητα τα παραδείγματα, όλα συναρπαστικά και αλησμόνητα. Όχι, το τρίποντο δεν κατέστρεψε το μπάσκετ. Το έκανε αλλιώτικο και πιο ελκυστικό για τον θεατή, ιδίως τον περιστασιακό. Άνοιξε τις άμυνες, μετέφερε αλλού την έμφαση, εξαφάνισε τους «ξυλοκόπους», βοήθησε ώστε να τελειοποιηθεί ο μπασκετμπολίστας του 21ου αιώνα. Οι προπονητές θα προτιμούσαν να το εξαφανίσουν, αλλά το μπάσκετ του προπονητή αρέσει μόνο σε εμάς, τους ορκισμένους και ακραιφνείς. Ο Νίκος Γκάλης δεν το αγαπούσε, αλλά αυτός είχε τον τρόπο του και δεν χρειαζόταν τρίποντα για να βάλει 45 πόντους. Εάν κάποιος φαεινός εγκέφαλος αποφασίσει να εισάγει λ.χ. το τετράποντο για καλάθια πίσω από τη σέντρα, τότε ναι, θα μιλήσω και εγώ για τσίρκο. Προς το παρόν, σας αφήνω για να δω κάτι ρετρό στο βίντεο.

Ελλάδα-Σλοβενία, προημιτελικός του 2007, στο ίδιο Παλάθιο Ντε Λος Ντεπόρτες που φιλοξένησε τον Ολυμπιακό στο πρόσφατο F4 της Ευρωλίγκας. Εξίμιση λεπτά πριν το τέλος, χάνουμε με 16 πόντους και η μπάλα είναι στα χέρια του Θοδωρή Παπαλουκά. Ποιος λέτε να κερδίσει;

Ο Νίκος Παπαδογιάννης μπλογκάρει στο gazzetta και ξεφλουδίζει πορτοκάλια για το e-tetradio.