ΟΛΑ POPA #16: Ο Banksy, το Brixton και το καλοκαίρι που έρχεται

Αναστασία Βαϊτσοπούλου 

Η συγκρατημένη αισιοδοξία για την πορεία της δίκης κατά της Χρυσής Αυγής. Στην εκδήλωση που διοργανώθηκε την περασμένη Κυριακή «2 Χρόνια Δικάζοντας τους Ναζιστές της Χ.Α.» για την ενημέρωση του κόσμου (την οποία μπορείτε να δείτε ολόκληρη εδώ) ακούστηκαν πληροφορίες για το ιστορικό του ναζιστικού μορφώματος και της δίκης, το κατηγορητήριο, τις καθοριστικές καταθέσεις των μαρτύρων αλλά και τον νευραλγικής σημασίας ρόλο των ΜΜΕ και των θεσμών. Τα στοιχεία που συνθέτουν το κατηγορητήριο είναι αδιάσειστα και παρόλη την ολιγωρία και αδιαφορία της πολιτείας, της αστυνομίας και την προκλητική στάση των ΜΜΕ, οι ομιλητές εμφανίστηκαν αισιόδοξοι για την έκβαση της δίκης. Ωστόσο, υπάρχει ένα συγκεκριμένο μοτίβο στις δίκες φασιστών στην χώρας μας -που θα ήταν ευχής έργον για τη Χ.Α.- κι αυτό είναι η καταδίκη των φυσικών αυτουργών των εγκλημάτων αλλά αθώωση του ναζιστικού «εγκεφάλου», των ηθικών αυτουργών. Είναι πολύ πιθανό να αποσιωπηθούν οι ευθύνες της ηγεσίας της Χ.Α., όμως η αθώωσή της με τόσο συντριπτικά στοιχεία σε βάρος της είναι πολύ πιθανό να σημάνει ανεξέλεγκτη πολιτική και κοινωνική κρίση. Σίγουρα πάντως χρειάζεται και η αποδοκιμασία ολόκληρης της κοινωνίας απέναντι στην δράση της Χ.Α., καθώς μια δίκη δεν κρίνεται μόνο στην δικαστική διαδικασία. «Βοηθήστε μας για να μπουν στα λαγούμια τους οι φασίστες» ήταν η έκκληση με την οποία τελείωσε η ομιλία.

Απρεπείς χειρονομίες, βιαιοπραγίες και εκφασισμός της δημόσιας ζωής από άνδρες πολιτικούς αυτής της χώρας. Πρώτα το χαστούκι Τζήμερου στην Περιφερειακή σύμβουλο του ΚΚΕ, Αλεξάνδρα Μπαλού κι ύστερα, ο Καμμένος να χειρονομεί χυδαία εναντίον οπαδών του Ολυμπιακού, κατά την διάρκεια αγώνα πόλο γυναικών. Μιλάμε για πολιτικούς εκπροσώπους μας. 

---

 

Σταύρος Διοσκουρίδης 

Το ντοκιμαντέρ Zero Days του Alex Gibney που περιγράφει τον πρώτο κυβερνοπόλεμο που έγινε μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών, Ισραήλ και Ιράν. Στόχος ήταν να πλήξουν τα πυρηνικά των τελευταίων αλλά αυτό που κατάφεραν είναι να φτιάξουν ένα ανεξέλεγκτο κακόβουλο λογισμικό. Όπως θα δείτε μερικές φορές η ζωή ξεπερνά κατά πολύ την φαντασία. 

Όλες αυτές οι διαφημίσεις, τα νοσταλγικά αφιερώματα, οι μάρκετινγκ επιλογές που οδηγούν σε μια εξιδανίκευση του ελληνικού παρελθόντος. Η Ελλάδα του προηγούμενου αιώνα εμφανίζεται σαν ένας ποιοτικός τόπος δικός μας που έχουμε όμως απομακρυνθεί και ο μόνος τρόπος να γυρίσουμε σε αυτόν είναι να βουτήξουμε σε διάφορα προϊόντα. Το «όπως παλιά» ακούγεται «όπως τότε που όλα ήταν καλά». Αν υπήρχε η χρονομηχανή, σας βάνω στοίχημα ότι δεν θ’ αντέχαμε ούτε μια μέρα στην Ελλάδα του ’60 για παράδειγμα. Συντηρητική κοινωνία, περιορισμένες ελευθερίες, καταπίεση μέσα και έξω από τις οικογένειες, ανύπαρκτες υποδομές, μια «επαρχία» με την πολύ κακή έννοια της λέξης. Καλύτερα οι pop, δήθεν και εφήμερες χιπστερόφατσες. Γκώσαμε με τ’ ασπρόμαυρα πλάνα και τις γιαγιάδες που ξέρουν να ζουν. 

---

 

Γεράσιμος Δομένικος

Η διαφημιστική καμπάνια Grow up της Μercedes. Υποδειγματικά σενάρια, casting, κινηματογράφηση, κατεδάφιση στερεοτύπων με φόντο μια A-Class να χάνεται στο ηλιοβασίλεμα. Η προβληματική των ανθρώπινων σχέσεων στο χειρουργείο των διαφημιστών ως εγκεφαλικό μόσχευμα του «σύγχρονου» τρόπου ζωής.

Βγάλτε τώρα τις ωραίες φατσούλες και τα σκηνικά, βγείτε από το κλιματισμένο σαλονάκι του κουπέ σας, ανοίξτε τα μάτια και παρατηρήστε τον κόσμο γύρω σας. Κάτι δεν πάει καλά ε; Οι διαφημίσεις των μεγάλων brands έχουν ξεφύγει. Υπογείως υποκαθιστούν ιδεολογίες, κοσμοθεωρίες, δεν αντανακλούν αλλά ορίζουν την κυρίαρχη κουλτούρα, τον τρόπο που σκεφτόμαστε ή δεν σκεφτόμαστε, εν τέλει την «πραγματικότητα» γύρω μας. Αλλά μην ανησυχείτε αν δεν έχετε τα χρήματα να αγοράσετε μια Mercedes. Στο πολύ κοντινό μέλλον όλοι θα οδηγάμε μια A-Class, φορώντας τα γυαλιά του κυρίου Ζούκερμπεργκ.

Το καλοκαίρι μας χτυπά την πόρτα. Στη τηλεόραση έχουν ξεκινήσει οι προειδοποιήσεις για τους πρώτους καύσωνες και εσύ σκέφτεσαι πως θα τη βγάλεις πάλι στη δουλειά. Ανοίγεις το facebook και τι να δεις;! Όλοι όσοι έχουν ρεπό έχουν ήδη ξεκινήσει τα πρώτα μπάνια και τις  αναδημοσιεύσεις παλιών post που αναπολούν το περσινό καλοκαίρι. Κλείνεις το facebook γιατί το μόνο πράγμα που σου λείπει είναι να σκέφτεσαι τα έξοδα των καλοκαιρινών διακοπών. Αλλά μην κοροϊδευόμαστε, έστω και μια μονοήμερη όλοι θα την πάμε. Ακόμα και η παραλία της Κινέττα δεν είναι τόσο άσχημη. Ε εντάξει δεν είναι και καταπληκτική αλλά τη δουλίτσα της την κάνει. Τώρα αν είσαι από τους τυχερούς που όχι μόνο θα πάνε διακοπές μακριά από την πόλη, αλλά και έχεις ήδη κλείσει τα εισιτήρια και το ξενοδοχείο σου… έχεις τα σέβη μου! Σε λίγο καιρό θα είσαι ξαπλωμένος στην παραλία με έναν φραπέ στο χέρι και τον απολαυστικότατο ήχο των ρακετών να σε τρελαίνει! Όσο για εμάς που ακόμα δεν έχουμε κανονίσει τίποτα δεν χρειάζεται να στεναχωριόμαστε! Ακόμα και αυτοί που έχουν κανονίσει τις διακοπές τους κάποια στιγμή θα επιστρέψουν, και όλοι ξέρουμε πως η επιστροφή είναι δύσκολη!

Τα μαγαζιά ανοιχτά της Κυριακές. Ότι και να πεις είναι λίγο. Καθόλου σεβασμός στο δικαίωμα του σαραντάωρου ωραρίου των καταστημάτων. Εσύ που θα πας την Κυριακή να ψωνίσεις σκέψου ότι δεν δουλεύεις. Σκέψου πόσο ωραία είναι να μην δουλεύεις Κυριακή και να μπορείς να περάσεις το χρόνο σου κάνοντας πράγματα που αγαπάς. Αλλά όχι…ο καταστηματάρχης και οι υπάλληλοί του, αντί να είναι με τις οικογένειές τους και να απολαμβάνουν λίγες ώρες ηρεμίας, πρέπει να βρίσκονται στο μαγαζί γιατί εσύ θες να αγοράσεις κάτι. Γιατί εσύ που «γιόρτασες» την Πρωτομαγιά και έτρεξες να πας στην εξοχή για μια μέρα και να απολαύσεις την έννοια της αργίας, ξαφνικά ξέχασες τι υποστηρίζει. Ξέχασες τα δικαιώματα σου, όπως ξέχασες και το δικαίωμα του καταστηματάρχη ως άνθρωπο και εργάτη. Έλεος.

---

 

Αλεξάνδρα Καστανιά

To νέο έργο του Banksy, το οποίο αποτελεί το πολιτικό σχόλιο του καλλιτέχνη με τη «μυστηριώδη» ταυτότητα για το Brexit. Μάλιστα, η εικόνα του εργάτη που αφαιρεί ένα από τα δώδεκα κίτρινα αστέρια της σημαίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης δημιουργήθηκε στο Ντόβερ, πόλη γνωστή για τα αντιευρωπαϊκά της αισθήματα και την εκστρατεία που πραγματοποίησε υπέρ του εξόδου της Βρετανίας από την ΕΕ. Κι ενώ έχουν γραφτεί αναρίθμητα κείμενα για τα θεμέλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης που τρίζουν και τις ανησυχητικές επιπτώσεις του Brexit, ένα γκράφιτι ίσον… χίλιες λέξεις. ΟBanksy έχει τον τρόπο του να μας κάνει κάθε φορά να ανυπομονούμε για το επόμενο έργο του.

Όταν, μετά από επτά χρόνια κρίσης στην Ελλάδα, ακούς όλο και περισσότερους να λένε: «Η ζωή μου είναι μέρα μπαίνει-μέρα βγαίνει. Με αυτή την οικονομική ανασφάλεια, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα παραπάνω». Και την ίδια ώρα, ανακοινώνονται νέα μέτρα…

Ζούμε μέρες Eurovision και κανείς δεν ασχολείται με αυτή. Φαίνεται πως έχουν περάσει ανεπιστρεπτί οι μέρες που ακούγαμε με ύφος χιλίων καρδιναλίων την προτροπή  «ψηφίστε έξυπνα» ή το λαϊκό δικαστήριο του εκάστοτε εκπροσώπου της πΓΔΜ για δήθεν προκλητική συμπεριφορά ή τις ανίερες συμμαχίες μεταξύ συμμετεχόντων που έχτιζαν σύγχρονοι Ταλεϋράνδοι.