Σταύρος Διοσκουρίδης
Οι
Όρνιθες του Νίκου Καραθάνου για δέκα ημέρες στη Νέα Υόρκη σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση. Η
Popaganda θα είναι εκεί για τα παραλειπόμενα.
Η είδηση ότι ο
Ρενέ Χένρικσεν παλεύει με τον καρκίνο. Από τους πιο αγαπητούς παίκτες που πέρασαν ποτέ από τα ελληνικά γήπεδα.
Βασίλης Κ. Κουρουμιχάκης
Οι Αμερικανοί ανακοίνωσαν πως θα αρχίσουν να αποσύρουν σταδιακά τον στρατό που διατηρούν στην κορεατική χερσόνησο για πάνω από μισό αιώνα. Φαίνεται πως η συμφωνία των Μουν και Κιμ για ειρήνη και αποπυρηνικοποίηση δεν ήταν μια φιέστα χωρίς περιεχόμενο αλλά τίμια και ουσιαστική. Ελπίζουμε να συνεχιστούν οι προσπάθειες για μια ενιαία και ειρηνική Κορέα χωρίς ξένες εξαρτήσεις.
Ενώ σε όλο το ισπανικό κράτος και τη Γαλλία χαιρέτησαν με θερμή την ανακοίνωση της αυτοδιάλυσης της ΕΤΑ, ο Μαριάνο Ραχόι αντί να αδράξει την ευκαιρία του τέλος της βίας προτίμησε να υποσχεθεί ρεβανσισμό κινούμενος σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση από ότι οι Βρετανοί ομόλογοί του στο θέμα του IRA. Φαίνεται πως συνήθισε τον αυταρχισμό που επέβαλε στην Καταλονία.
Παναγιώτης Μένεγος
Προβλήθηκε πριν περίπου ένα εξάμηνο στις ελληνικές αίθουσες με τον τίτλο-πασπαρτού
Κάιρο Εμπιστευτικό, αλλά πέρασε και δεν ακούμπησε. Κι όμως, στο
The Nile Hilton Incident του Ταρίκ Σαλέχ, σουηδού πολίτη με προφανή αιγυπτιακή καταγωγή, αξίζει να δώσετε μια ευκαιρία οικιακής παρακολούθησης. Γιατί υπηρετεί όλους τους κανόνες της νουάρ τυπολογίας, έχει έναν σπουδαίο πρωταγωνιστή στο ρόλο του «υποχρεωτικά-διεφθαρμένου-που-
-όμως-θέλει-να-κάνει-το-σωστό» αστυνομικού Νουρεντίν, την απαραίτητη μοιραία γυναίκα και τον υψηλά ιστάμενο κατηγορούμενο. Τη διαφορά κάνει η τοποθέτηση της δράσης στο ξέσπασμα της Αραβικής Άνοιξης στην πλατεία Ταχρίρ του Καίρου τον Γενάρη του 2011 που δίνει την ευκαιρία για ένα πολύ εύστοχο σκηνοθετικό σχόλιο πάνω στη σύγχρονη κατάσταση ενός τόπου με λαμπρή κι αντιφατική ιστορία.
https://www.youtube.com/watch?v=XnR3eZRxtD0
Το φίλτρο φουστανέλας που μας χαλάει την υπέροχη ιστορία του
Γιάννη Αντετοκούνμπο. Από τις υπερβολές στις περιγραφές των αγώνων που θυμίζουν τις αλήστου μνήμης ημέρες του Γεωργάτου στην Ίντερ (που από το τελευταίο άγγιγμα του «Γκέο» μέχρι την κεφαλιά του Βιέρι μπορεί να μεσολαβούσαν 6-7 παίκτες, αλλά το γκολ έμπαινε από «ασίστ του έλληνα άσου»), μέχρι τις περισπούδαστες αναλύσεις, ειδικών και μη, που καταλήγουν πάντα στο συμπέρασμα ότι ο Γιάννης έχει συμπαίκτες… «κάτι άχρηστους που τον κρατάνε πίσω». Στην πραγματικότητα, σχεδόν πάντα, μια ομάδα μπάσκετ είναι αντανάκλαση του καλύτερου παίκτη της. Ο Γιάννης εκτοξεύτηκε στο top-10 της λίγκας, δεν είναι δα κι εθνική προδοσία να παραδεχτούμε ότι τώρα πρέπει να γυμναστεί περισσότερο ως ηγέτης.
φωτό: Bill Streicher-USA TODAY Sports
Πάνος Μπάρας
H ιστορική συνάντηση του Κιμ Γιονγκ Ουν με τον Μουν Τζε-Ιν. Δυνητικά, ευελπιστούμε η κίνηση αυτή να επιφέρει μόνο θετικά αποτελέσματα για τον λαό της πολύπαθης χερσονήσου.
Η άγρια κρατική καταστολή, που εκδηλώθηκε σε βάρος διαδηλωτριών και διαδηλωτών στο Παρίσι και την Κωνσταντινούπολή, την ημέρα της Εργατικής Πρωτομαγιάς.
Ντενίσα Μπαϊρακτάρη
Ας λέμε σ’ αγαπώ όσο πιο συχνά μπορούμε και ας δίνουμε αγκαλιές μέχρι να γίνουμε ενοχλητικοί και ας σηκώνουμε το τηλέφωνο στους ανθρώπους μας, γιατί τίποτα δεν διαρκεί για πάντα, ειδικά οι άνθρωποι. Ο παππούς μου, που πάσχει από ζαλάδες και τον χτύπησε αυτοκίνητο έκατσε και μου καθάρισε καρύδια, όπως τότε που ήμουν μικρή κι εγώ συνειδητοποίησα ότι δεν είμαι πια μικρή και ότι ο παππούς δεν θα είναι πάντα εκεί να μου καθαρίζει καρύδια, αλλά όσο καθόμαστε και οι δυο στο ίδιο μπαλκόνι, η στιγμή θα κρατήσει αιώνια…
Ο
Kanye West είπε λίγο πολύ ότι τα εκατοντάδες χιλιάδες Αφρικανών σκλάβων στις ΗΠΑ, μάλλον γουστάρανε να μαζεύουν βαμβάκι όλη μέρα και να τους μαστιγώνουν που και που, αλλιώς σιγά μην κρατούσε τέσσερις αιώνες η κατάσταση αυτή. Ας πει κάποιος στην Κιμ να τον συμμαζέψει…
Λουίζα Σολομών-Πάντα
Το live των
Breath After Coma στο AN club, μαζί με τους 10code και τους πιτσιρικάδες Loud Silence, ήταν δίχως δεύτερη σκέψη ό,τι καλύτερο συνέβη την εβδομάδα που μας πέρασε. Πώς να μην είναι άλλωστε όταν κατά την λήξη του show των BAC, ντραμς, κορμιά, μπάσο και κιθάρα κατεδαφίστηκαν μπροστά στα μάτια μας; Ένα show και μία κατάληξη που μας μετέφεραν νοητά στις εποχές εκείνες κατά τις οποίες οι εξαγριωμένες και βρώμικες punk μελωδίες “θέριζαν” και ξετρύπωναν απ’ τις υπόγες του Λονδίνου. Ενέργεια ηλεκτρισμένη, άπλετο star quality, εθιστικές συνθέσεις, με τον κόσμο να εκστασιάζεται από τα πρώτα κιόλας δευτερόλεπτα, και να ζητάει τη συνέχιση του live μετά τη λήξη του, κι εμένα να σκαρφαλώνω και να κοπανιέμαι στα κάγκελα. Το αλτέρνατιβ ροκ είναι εδώ, ενωμένο δυνατό και το βράδυ της 24ης Απριλίου… έσπειρε. Είναι το “next big thing” της πόλης και κρατούν “ζωντανό το “ακατέργαστο” και αγνό πνεύμα του ροκ εντ ρολ.
Η Πρωτομαγιά με βρήκε στο Ναύπλιο, όπου παρά το υπέροχο «όργιο» μυρωδιών, εικόνων και γεύσεων, διαδραματίστηκαν δύο δυσάρεστα περιστατικά που στιγμάτισαν την τοπική κοινωνία του Ναυπλίου και του Άργους. Μία μητέρα τριών παιδιών, αποφασίζει να βάλει τέλος στη ζωή της και να κρεμαστεί στην αυλή του σπιτιού της στο Άργος, ενώ μία μόλις ημέρα μετά το συμβάν, ένας 26χρονος, έπεσε στα Κανόνια από ύψος επτά μέτρων, δίπλα από την παιδική χαρά που βρίσκεται κοντά στο καφέ «Ηλιοστάσιο» στο Ναύπλιο, με αποτέλεσμα να μεταφερθεί εσπευσμένα στο Νοσοκομείο Άργους με σοβαρές κακώσεις στο κεφάλι και στα άκρα.
https://www.youtube.com/watch?v=f8c7QivWu24
Λίνα Ρόκου
Ο τέταρτος (και υποπτεύομαι) τελευταίος κύκλος της σουηδοδανέζικης σειράς Βron/ Βroen (Η Γέφυρα). Η ιστορία της αυτιστικής αστυνομικού Σάγκα και του συναδέλφου της Χέντρικ μέσα από άλλη μια υπόθεση serial killer. Καλογυρισμένο, σκοτεινό, χωρίς υπερβολές και με έμφαση στους χαρακτήρες το Βron/ Βroen είναι από τις σειρές που αξίζουν να ξενυχτήσεις για χάρη τους.
O δικηγοράκος από τη Θεσσαλονίκη που πέρσι είχε φάει κράξιμο για τη body shaming ανάρτηση του στις παραλίες επανήλθε φέτος δριμύτερος με νέο κείμενο ανάλογου μην πω χειρότερου ύφους. Είναι να απορείς τι σκαρφίζεται ο κόσμος για μια χούφτα like. Ο εθισμός στην προβολή μέσω social media αποτελεί ήδη αντικείμενο επιστημονικής έρευνας, άρα τα δικά μου λόγια περιττεύουν.
Ζωή Παρασίδη
Ο Τούρκος σκιτσογράφος της καθημερινής εφημερίδας Cumhuriyet,
Μούσα Καρτ, έλαβε το Διεθνές Βραβείο Σκίτσου που απονέμεται κάθε δύο χρόνια από την ελβετική οργάνωση Cartooning for Peace και τον δήμο της Γενεύης σε «θαρραλέους σκιτσογράφους του Τύπου» που «βρίσκονται σε κίνδυνο εξαιτίας της τέχνης τους». Δεν κατάφερε να παραλάβει το βραβείο του εξαιτίας του ότι πριν από μερικές μέρες καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης μαζί με άλλους δεκατέσσερις συναδέλφους του αφού κρίθηκε ένοχος για υποστήριξη «της τρομοκρατίας».
Κι ενώ αναθαρρήσαμε με το λουκέτο που μπήκε και στο τελευταίο γραφείο της Χρυσής Αυγής στην Κρήτη, στον Ασπρόπυργο φαίνεται πως
οι ρατσιστικές επιθέσεις συνεχίζονται ανεμπόδιστες από την αστυνομία παρά τις καταγγελίες. Μέσα σε δύο μήνες σημειώθηκε δεύτερη επίθεση στην περιοχή εναντίον Πακιστανών εργατών γης, οι οποίοι μάλιστα έχουν αναγνωρίσει τους δράστες. Η φασιστική ομάδα έχει πραγματοποιήσει δεκάδες άγριες επιθέσεις τα τελευταία δύο χρόνια τόσο ενάντια μεταναστών όσο και κατά τη διάρκεια αντιρατσιστικών και αντιφασιστικών διαδηλώσεων. Θα τους σταματήσει όμως κάποιος;
Ελένη Τζαννάτου
Η εμφάνιση των
Godspeed You! Black Emperor την περασμένη Κυριακή στο Gazi Music Hall. Σίγουρα το γεγονός ότι ήταν ένα συναυλιακό άχτι ενίσχυε τον ενθουσιασμό της εμπειρίας αλλά κάποια πράγματα είναι σχεδόν αναμφισβήτητα. Όπως το ότι αυτή η καναδική κολεκτίβα, που πήρε το post (μαζί με τους Mogwai και τους Slint) και το έβαλε στα αυτιά ακόμη κι όσων έχουν αλλεργία στο είδος, κατέχει πολύ καλά αυτό που κάνει. Τα οχτώ, ενίοτε εννιά άτομα επί σκηνής στην πραγματικότητα έλαμπαν δια της σκηνικής τους απουσίας. Κι αυτό γιατί η γεμάτη σκηνή «άδειαζε», δίνοντας τη θέση στον μοναδικό πρωταγωνιστή της βραδιάς, τη θορυβώδη, σαρωτική, σχεδόν διονυσιακή σε στιγμές, ηχητική λιτανεία -που αποδυναμωνόταν βέβαια σε μέρη, χωρίς να προκαλεί όμως τεράστιες συγκινησιακές απώλειες. Δημιουργώντας έναν σχεδόν εντροπικό βόμβο κατάφερναν να προτρέψουν, χωρίς να το επιβάλουν, μία μάζα τριών χιλιάδων ανθρώπων σε μία απομόνωση που σχεδόν έμοιαζε σαν εσωτερική ανάγκη. Κι η ελπίδα; Σίγουρα την αφήνουν να πεθάνει όταν προτρέπει κι ο σοφός λαός.
Και κάποιοι γκρινιάζαν για τα
hard copy εισιτήρια που δεν πήραν…
Γιώργος Τσίγκος
Η απόλυση του Στιβ Γιατζόγλου από την τεχνική ηγεσία του Πανιωνίου εξαιτίας των δηλώσεων που ειχε κανει στο παρελθόν υπέρ της Χρυσής Αυγής. Μπορεί να παρουσιάζεται ως μια υπόθεση λογοκρισίας όμως είναι το τελείως αντίθετο. Οποιοσδήποτε τάσσεται υπέρ των νεοναζί είναι αυτομάτως απέναντι στο υγιές κομματι της κοινωνίας. Η ιστορία έχει γραφτεί και έχει δείξει το πόσο νοσηρή ιδεολογία είναι ο ναζισμός, καταστρέφοντας ανθρώπινες ζωές και σπέρνοντας διχόνοια και μισαλλοδοξία. Οι οπαδοί του Πανιωνίου τίμησαν τις προσφυγικές ρίζες της ομάδας και έδιωξαν εν μία νυκτί έναν άνθρωπο που προτιμά να συναναστρέφεται με νεοναζί.
Οι δηλώσεις του
Kanye West ότι τα 400 χρόνια δουλείας ήταν επιλογή των Αφροαμερικανών σκλάβων. Μια δήλωση που δε μπορούμε να γνωρίζουμε για το αν είναι επικοινωνιακό τρικ ή αν όντως ο West πιστεύει κάτι τέτοιο, όμως είναι σαφώς επικίνδυνη καθώς δίνει πάτημα στις ρατσιστικές φωνές να χρησιμοποιήσουν τα λόγια του στο δημόσιο διάλογο. Αυτά τα λόγια στερούνται λογικής και ο Kanye αποδεικνύει ότι η υπερέκθεση στα media έχει κάνει πολύ μεγάλο κακό στην κατά τα άλλα εντυπωσιακή καλλιτεχνική του περσόνα.
