Κάτι τέτοιες στιγμές σκέφτομαι το παλιό, γνωστό, καλό ρητό, “εδώ ο κόσμος καίγεται και…” -θα προσθέσω εγώ- κάποιοι αστυνομεύουν την ελευθερία της έκφρασής μας. Οι σαγιονάρες ήταν απλώς η αφορμή.
Στο Προεδρικό Μέγαρο έγιναν πριν λίγες μέρες οι εορτασμοί για την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Την ίδια μέρα ο Δημήτρης Λιγνάδης, ο οποίος κρίθηκε ένοχος για βιασμούς ανηλίκων, κυκλοφορούσε ελεύθερος, σε πολλές περιοχές της χώρας (και του πλανήτη) λυσσασμένες πυρκαγιές σάρωναν τα πάντα στο διάβα τους, συμπολίτες μας δεν είχαν να πληρώσουν όχι μόνο το ρεύμα τους αλλά και το σούπερ μάρκετ και η πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου έβγαζε λόγο στον οποίο ανέφερε μεταξύ άλλων ότι η δικαιοσύνη δεν απονέμεται με βάση το κοινό περί δικαίου αίσθημα και ο διχαστικός λόγος αδικεί τη δημόσια σφαίρα και δεν υπηρετεί τη δημοκρατία μας.
Ας μιλήσουμε λοιπόν για τη δημοκρατία. Οι ακρογωνιαίοι λίθοι της, περιλαμβάνουν την ελευθερία του συνέρχεσθαι και του λόγου, την κοινωνική ισότητα, τη συμμετοχή στα κοινά και το δικαίωμα στη ζωή. Φαντάζομαι είναι αρκετά κατανοητό αυτό.
Ας πάμε τώρα στα υπόλοιπα γεγονότα που ακολούθησαν μετά από αυτή τη λαμπερή γιορτή και ας προσπαθήσουμε να τα συνδέσουμε με την έννοια της δημοκρατίας. Την επόμενη μέρα κυκλοφόρησαν οι φωτογραφίες από την εκδήλωση. Ο γνωστός για τις προοδευτικές και δημοκρατικές του απόψεις, (δεν θα γράψω δημοσιογράφος) τηλεσχολιαστής, Άρης Πορτοσάλτε, αποφάσισε να σχολιάσει (χωρίς καθόλου διχαστικό λόγο) την εμφάνιση του βιολιστή μουσικού Ιωάννη Στρατάκη που φορούσε βερμούδα και σαγιονάρες. Έγινε μάλιστα τόσο έξαλλος που ζήτησε να ξηλωθεί η προεδρική φρουρά επειδή τον άφησε να περάσει έτσι. Όπως συμβαίνει πάντα, βγήκαν οι υπόλοιποι προοδευτικοί και δημοκρατικοί του διαδικτύου και άρχισαν το δικαστήριο του μουσικού. Ο κύριος Στρατάκης απάντησε στην ξαφνική επίθεση που δέχτηκε με ένα κείμενο στο FB, όπου ουσιαστικά έλεγε ότι η φωτογραφία τραβήχτηκε στην πρόβα πριν την εκδήλωση και πολλά άλλα σωστά και λογικά περί πρέπουσας ενδυμασίας και λεκτικού, διαδικτυακού δηλητηρίου. Φυσικά αυτό δεν πτόησε καθόλου τον τηλεσχολιαστή που συνέχισε το ίδιο τροπάρι απτόητος, έχοντας το σιγοντάρισμα της Λίνας Κλείτου που ήρθε να χτυπήσει το σφυρί στην αίθουσα του δικαστηρίου με την ευπρεπή φράση: «Με σαγιονάρα στο μποστάνι του παππού σου». Ορίστε κύριε Στρατάκη, αυτή είναι κυρία για το προεδρικό μέγαρο, με παιδεία και κομψότητα, όχι σαν εσάς με τη σαγιονάρα και τη βερμούδα.
Και τα είπατε ωραία κύριε Στρατάκη μόνο που κατά την ταπεινή μου άποψη, δεν χρειαζόταν να τα πείτε. Δεν χρειαζόταν καν να δικαιολογηθείτε λες και διαπράξατε κάποιο έγκλημα, όπως ας πούμε βιασμούς ανηλίκων. Πριν ακόμα ηρεμήσει ο όχλος από τον αφορισμό της σαγιονάρας, έρχεται και δεύτερο κύμα αγανάκτησης από τους κριτές των πάντων, αυτή τη φορά για την εμφάνιση της βραβευμένης σκηνοθέτιδος στις Κάννες και εικαστικού, Εύης Καλογηροπούλου, η οποία συνόδευε στην εκδήλωση τον Ορέστη Ανδρεαδάκη με… ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ, μαύρο σορτς.
Ήταν τόσο έντονο το σεξιστικό μένος, που ο κος Ανδρεαδάκης αισθάνθηκε την ανάγκη να βγει να την υπερασπιστεί με μία ανάρτηση την οποία η ίδια μετά αναδημοσίευσε προσθέτοντας: «Στην αρχή γέλαγα μου φαινόταν γελοίο και ματσίλα και φυσικά σεξιστικό, τώρα που συνεχίζεται όχι. Και για την ιστορία κανένα μέσο και κανέναν δημοσιογράφο δεν τον πείραξε που εκεί ήταν ο Πλεύρης στην γιορτή της Αποκατάστασης της Δημοκρατίας (με κουστούμι όμως όχι σορτσάκι ή σορτς)». Η μόνη διαφωνία μου μαζί της είναι ότι κάποιους μας πείραξε αλλά αντιλαμβάνομαι τι θέλει να τονίσει και δεν θα σταθώ σε αυτό.
Και διερωτώμαι, τι έχει συμβεί και φτάσαμε να πρέπει να κάνουμε αγώνα και πάλι για την ελευθερία της προσωπικής μας έκφρασης, να εξηγούμε τι είναι ρατσιστικό και τι όχι, να φωνάζουμε για το δικαίωμά μας στην αυτοδιάθεση και να απολογούμαστε για την εμφάνισή μας, είτε αυτή είναι με σορτς, είτε με μίνι ή ακόμα και τόπλες όταν πρόκειται για γυναίκα;
Στα ‘70s και τα ‘80s το να βλέπεις γυμνόστηθες στην παραλία ήταν μια πολύ συνηθισμένη εικόνα που από μόνη της φώναζε “ελευθερία”. Τα τελευταία χρόνια σπάνια θα δεις μια κοπέλα χωρίς το πάνω μέρος του μαγιό της και αν τη δεις, θα παρατηρήσεις και τον κόσμο τριγύρω να της ρίχνει υποτιμητικά βλέμματα και να σχολιάζει. Αν μια μητέρα θελήσει να θηλάσει το παιδί της σε χώρο με κόσμο, είναι πιθανόν να της κάνουν παρατήρηση και να της ζητήσουν να φύγει.
Είναι παράξενη αυτή η έξαρση πουριτανισμού, που μάλιστα κάνει διακρίσεις, όταν από τη μία κάποιος θα χειροκροτήσει τη γυμνή κοιλιά της εγκυμονούσας Rihanna σε μεγάλα events και από την άλλη θα ενοχληθεί από τη σαγιονάρα, το σορτς ή τη γυναικεία θηλή. Πρόσφατα σε ένα ξενοδοχείο στην Ελλάδα, μου έκαναν σύσταση να μην μπαίνω στον μεσημεριανό μπουφέ με το πάνω μέρος του μπικίνι και σορτσάκι αλλά να φοράω μακριά μπλούζα. Μόνο σε μένα, όχι στα αδύνατα κορίτσια που σουλατσάριζαν όπως ήθελαν επάνω από τα ταψιά.
Ας αφήσουμε τον κόσμο να νιώσει τη χαρά της λίγης ελευθερίας που μπορούμε να νιώσουμε με τον εαυτό μας. Υπάρχουν πραγματικά σοβαρά προβλήματα διαβίωσης σε έναν πλανήτη που φλέγεται, που νοσεί, που ψάχνει ένα παραθυράκι ηρεμίας και χαράς. Η αποκατάσταση της Δημοκρατίας σε μία συνθήκη γεμάτη πατριαρχικά πρότυπα, γυναικοκτονίες, παιδοφιλία, βιασμούς, ρατσισμό και σεξισμό μοιάζει απλά σαν ανέκδοτο. Και δεν φταίει καμία σαγιονάρα και κανένα σορτσάκι γι’ αυτό.
ΥΓ 1: Ο Κλεισθένης με σανδάλι θέσπισε τη Δημοκρατία στην Αθήνα και ο Περικλής ομοίως αγόρευε στην Πνύκα. Just sayin’…
ΥΓ 2: Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, σχεδόν το 30% των Ελλήνων βρίσκονται στο κατώφλι της φτώχειας. Μέχρι την επόμενη εκδήλωση για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας μπορεί να μην έχουμε χρήματα ούτε για σαγιονάρες.
ΥΓ 3: Σε λίγο καιρό, αν συνεχίσουμε να το πηγαίνουμε έτσι, θα αρχίσουν και οι λιθοβολισμοί στο Σύνταγμα.
