ΜΟΥΣΙΚΗ: Πρώτο άκουσμα, λογικά, ήταν ο πατέρας μου. Ερασιτέχνης τραγουδοποιός. Πολλή αγάπη για τη μουσική μες στο σπίτι. Μεγάλη οικογενειακή δισκοθήκη από Χατζιδάκι και Πλάτωνος μέχρι Τρύπες και Pink Floyd. Είχα την τύχη να ακούσω υψηλού επιπέδου μουσική σε ανύποπτες ηλικίες. Στην εφηβεία άρχισα να ψάχνω τον ηλεκτρικό ήχο. Ήταν κι η εποχή της πρωτοφανούς έκρηξης του ελληνόφωνου ροκ. Κομβικά σημεία πάντως είναι οι Radiohead, οι Nirvana, οι Cure, οι Smiths, ο Nick Cave κι η Bjork. Δε θα ξεχάσω ποτέ τις Τρύπες στο Ρόδον. Ήμουν Β’ Λυκείου, φλωράκι κατά βάση και ανίδεος για το τι σήμαινε συναυλία στο Ρόδον. Όταν βγήκε η μπάντα στη σκηνή πίστεψα ότι είχε έρθει το τέλος. Ή ασφυξία ή ποδοπάτημα. Τελικά έζησα.
ΒΙΒΛΙΑ: Στο κομοδίνο μου αυτή τη στιγμή κάθεται το Η τέχνη της καθαρής σκέψης του Ρολφ Ντόμπελι. Ο Μύθος του Σίσυφου του Καμύ πάντως με επηρέασε πολύ, μου έδειξε ένα δρόμο. Από την άλλη ο Ντοστογιέφσκι νομίζω ότι κάνει τους υπόλοιπους μυθιστορηματογράφους να ζηλεύουν. Θέλω να διαβάσω το Περί τυφλότητος του Σαραμάγκου γιατί το ακούω συνέχεια και γιατί ο τύπος έχει πολύ αστείο όνομα για νομπελίστας!
ΤΑΙΝΙΕΣ: Το Big Fish του Burton μου είχε αρέσει πολύ. Μου άρεσε αυτή η οπτική απέναντι στο θάνατο. Καλύτερη ταινία των τελευταίων χρόνων ανακηρύσσω το The Hunt του Βίντεμπεργκ. Μου αρέσει αυτός γενικά.
ΙΝΤΕΡΝΕΤ: Έχω καλή σχέση με το διαδίκτυο. Μ’ αρέσει να παρατηρώ τι γράφουν οι άλλοι στο facebook. Πίσω από την ψευδαίσθηση της ασφάλειας του δωματίου τους και της μη άμεσης έκθεσης νομίζω ότι αποκαλύπτεται πιο ανάγλυφα η βλακεία τους, οι ελπίδες τους, οι κοσμοθεωρίες τους. Έχει πλάκα αν και κάποιες φορές είναι μόνο θλιβερό.
ΣΠΟΡ: Μ αρέσει το τρέξιμο. Έβγαλα με τα χίλια ζόρια κι ένα μαραθώνιο πριν κάποια χρόνια. Επίσης μ’ αρέσει να τεστάρω τα όρια μου κάνοντας ελεύθερη κατάδυση και ψαροντούφεκο τα καλοκαίρια. Είναι ωραία εκεί κάτω.
TV: Έχει χαλάσει ο αποκωδικοποιητής εδώ και κάτι μήνες και δεν τον έχω φτιάξει… Για την ακρίβεια είναι η πρώτη φορά που το θυμάμαι από τότε! Μάλλον θα το ξαναξεχάσω.
ΤΑΞΙΔΙ: Επισκέφθηκα την Εσθονία σε πρόγραμμα ανταλλαγής φοιτητών το 2003. Μόνο τα ταξίδια που περιλαμβάνουν κι επαφή με διαφορετικούς ανθρώπους σε αλλάζουν πραγματικά. Συμφωνώ απόλυτα με το γνωστό: «Ο εθνικισμός είναι μια αρρώστια που θεραπεύεται με το διάβασμα και τα ταξίδια». Θέλω επίσης πριν πεθάνω να πάω στο Μάτσου Πίτσου. Στην Αίγινα έχω πάει ήδη 23 φορές.
ΤΩΡΑ: Την περίοδο αυτή προσπαθώ να ξεκολλήσει από το μυαλό μου ο δίσκος που μόλις τελειώσαμε. Είθε να πάει να κολλήσει και στα μυαλά άλλων.
