Τα ουράνια τόξα είναι ορατά πλέον παντού. Οι πολύχρωμες σημαίες φοριούνται πολύ τελευταία. Τόσο που τα χρώματα θα ξεγελούσαν το μάτι και θα έκαναν την ομο/τρανσφοβία να αποτελεί παρελθόν, μέχρι η πραγματικότητα να ενδυθεί βίαια το σκληρό προσωπείο της καθημερινότητας που βρίθει από διασταυρούμενες καταπιέσεις. Εξ ου και βασικό αίτημα της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας είναι η «queer απελευθέρωση, όχι rainbow καπιταλισμός». Αναδύονται, βέβαια, σε αυτό το τοπίο, ορισμένες θετικές ειδήσεις, όπως το γεγονός ότι εξελέγη ως δήμαρχος σε μια ουαλική πόλη το πρώτο non-binary άτομο, ετών 23. Όχι ότι προσφεύγουμε σε ηλικισμούς, αλλά είναι ένα φρέσκο αεράκι ανανέωσης, να έχεις ένα τόσο νέο πολιτευόμενο άτομο, όταν το δημοκρατικό έλλειμμα και η ενασχόληση των νέων με τα πολιτικά τεκταινόμενα χτυπάει κόκκινο.
Owen J. Hurcum το όνομά του. Παράλληλα με τη δημαρχία, αυτοπροσδιορίζεται ως “massively queer” στα social media του, απολαμβάνει να κάνει queer coding, βάφοντας συνέχεια τα μαλλιά του σε πολλά και διαφορετικά χρώματα, φοράει φορέματα και πιστεύει ότι «τίποτα δεν μπορεί να πάει στραβά με ένα ωραίο φόρεμα». Όταν δεν ασχολείται με τα της πόλης, αναποδογυρίζει μπιφτέκια και σερβίρει μπύρες. Στον λίγο ελεύθερό του χρόνο, μίλησε στην Popaganda για όσα τρέχουν στο μυαλό του και στην πόλη του.
Είσαι ο νεότερος δήμαρχος στην Ουαλία, λοιπόν. Ναι, είναι πολύ ωραίο! Υπάρχουν όμως πολλοί νεαροί δημοτικοί σύμβουλοι στην Ουαλία, οπότε σίγουρα δεν θα είμαι ο τελευταίος. Σε λίγα χρόνια, μάλλον θα βγει κάποιος νεότερος.
Πως αποφάσισες να ξεκινήσεις την εμπλοκή σου με την πολιτική; Αρχικά, ήθελα να ασχοληθώ με την πολιτική, γιατί και η οικογένειά μου είναι αρκετά συνδεδεμένη με την πολιτική. Ο πατέρας κι η μητέρα μου είναι προοδευτικοί σοσιαλιστές, οπότε η κριτική ιδεολογία πέρασε σε εμένα και τον αδερφό μου. Ο παππούς μου έχει εκλεγεί στο Εργατικό Κόμμα, εξ ου και ο σοσιαλισμός. Έτσι, μεγάλωνα πραγματικά σε ένα περιβάλλον με προοδευτικές ιδέες και ιδανικά και συνεπώς, εντελώς φυσικά με προσέλκυσε το Σοσιαλιστικό Κόμμα στην Ουαλία και αφού μετακόμισα εκεί στα 18 μου, έγινα μέλος του κόμματος. Είχα ήδη ερωτευτεί την πόλη Μπάνγκορ και ήθελα να θέσω υποψηφιότητα για το δημοτικό συμβούλιο και είμαι χαρούμενος που το έκανα. Προσπαθούσα να κάνω ό,τι καλύτερο μπορούσα, γιατί το απολάμβανα. Είναι το σπίτι μου τώρα και νιώθω μεγάλη χαρά.
Τι είναι τόσο ξεχωριστό σε αυτήν την πόλη που σε έκανε να την ερωτευτείς; Για αρχή, έχεις τους ανθρώπους. Είναι φανταστικοί. Υπάρχει φοβερή κοινότητα εδώ, σταματάς και μιλάς στους ανθρώπους στο δρόμο όλη την ώρα. Δεν το είχα αυτό στο Λονδίνο. Μπορείς να κάνεις συζήτηση με οποιονδήποτε, με ευγένεια. Επιπλέον, έχεις τα βουνά Snowdonia, έχεις τη θάλασσα, έχεις ό,τι μπορεί να χρειαστείς σε μια πόλη, ενώ ταυτόχρονα απέχεις μόλις ένα βήμα από την εξοχή. Έχει ό,τι θελήσεις, για αυτό την ερωτεύτηκα.
Πως αντέδρασες όταν έμαθες ότι έγινες δήμαρχος; Από το 1884, το δημοτικό συμβούλιο προτείνει τον αντιδήμαρχο και τον δήμαρχο και συνήθως, το άτομο που ήταν στην αντιδημαρχία, μετά παίρνει την δημαρχία. Όχι πάντα, δεν υπάρχει γραπτός κανόνας που να το ορίζει αυτό. Έτσι, ήμουν αντιδήμαρχος για δύο χρόνια, λόγω κορωνοϊού, γιατί κανονικά η θητεία διαρκεί ένα χρόνο. Οπότε δεν ήταν μεγάλη έκπληξη η μετάβασή μου στη δημαρχία, αφού είχα εκπληρώσει τη θητεία μου στην αντιδημαρχία. Εννοείται ότι ήταν τιμή μου που το συμβούλιο ένιωσε ότι έκανα μια αρκετά καλή δουλειά, έτσι ώστε να αναλάβω τη δημαρχία. Το μεγαλύτερο σοκ είχε έρθει όταν το δημοτικό συμβούλιο μου ζήτησε να θέσω υποψηφιότητα και δεν ήθελαν κάποιο άλλο άτομο να θέσει υποψηφιότητα. Οπότε εξελέξην, χωρίς αντίπαλό. Ήταν πολύ τιμητικό που με εμπιστεύτηκαν.
Θεωρείς ότι ο κόσμος σε εμπιστεύεται ή υπάρχει κάποια αντίσταση, λόγω του νεαρού της ηλικίας σου; Είμαι πολύ τυχερό που στο δημοτικό συμβούλιο έχω την τυφλή εμπιστοσύνη όλων. Υπάρχουν κι άλλα νεαρά μέλη στο συμβούλιο, οπότε μπορεί να είμαι το νεότερο, αλλά δεν είμαι το μοναδικό νεαρό μέλος. Ποτέ δεν ένιωσα ότι η ηλικία μου στάθηκε εμπόδιο στο δημοτικό συμβούλιο. Είχα αναλάβει την προεδρία στις επίσημες συναντήσεις της επιτροπής, από όταν ήμουν 20 χρονών και στη συνέχεια, υπηρέτησα στην αντιπροεδρία. Πάντα ένιωθα την υποστήριξη των άλλων κι ότι απολάμβαναν να με έχουν στο συμβούλιο. Ξέρω ότι άλλα μέλη συμβουλίων έξω από το Μπάνγκορ έχουν αντιμετωπίσει δυσκολίες και προκλήσεις, γιατί συζητάμε για αυτά στις συναντήσεις μεταξύ μας. Ωστόσο, στην πόλη του Μπάνγκορ ποτέ δεν έχει ιδωθεί ως πρόβλημα, πολλά νέα άτομα είναι χαρούμενα που είναι μέλη του δημοτικού συμβουλίου.
Μάλλον θα είναι η κουλτούρα της πόλης τότε, γιατί ούτε και στην Ελλάδα είναι πολύ συνηθισμένη η συμμετοχή τόσο νέων ατόμων στην πολιτική ζωή. Θεωρώ ότι όντως το Μπάνγκορ έχει την κουλτούρα αυτή. Ξέρω ότι όταν χτυπάω πόρτες, κατά τη διάρκεια προεκλογικής εκστρατείας, κατά μόνας ή μαζί με άλλα νεαρά υποψήφια άτομα, υπάρχει πολύ θετική ενέργεια. Ο κόσμος λέει «Είναι καλό να έχουμε νέο αίμα στο δημοτικό συμβούλιο». Υπάρχουν πολλές θετικές αντιδράσεις.
Τι έχεις σπουδάσει και με τι ασχολιόσουν πριν την ενασχόληση με τα πολιτικά; Ήρθα στο Μπάνγκορ για να σπουδάσω Αρχαιολογία και το απόλαυσα πολύ. Μετά τις δύο πρακτικές που έκανα, η πρώτη μου δουλειά στην πόλη ήταν να αναποδογυρίζω μπιφτέκια στο Burger King και το θέμα με το συμβούλιο είναι ότι δεν πληρωνόμαστε. Παίρνουμε μόνο ένα πολύ μικρό συμβολικό ποσό, για τις συναντήσεις μας και αντίστοιχες υποχρεώσεις, αλλά είναι κακοπληρωμένη δουλειά. Οπότε, στην κυριολεξία, όσο ήμουν αντιδήμαρχος έφτιαχνα μπέργκερ. Μετά, έπιασα δουλειά σε μια καφετέρια, μια pub και μια κουζίνα κι έτσι βγάζω τα λεφτά μου ως δήμαρχος. Δεν μπορείς να ζήσεις με τα λεφτά του δημάρχου και δεν αναμένεται κάτι τέτοιο. Πρέπει να έχεις κι άλλες δουλειές για να έχεις ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι σου. Γι’ αυτό και τα περισσότερα μέλη ενός δημοτικού συμβουλίου είναι είτε φοιτητές, είτε συνταξιούχοι, είτε νέοι άνθρωποι σαν κι εμένα που έχουν κι άλλες full-time δουλειές.
Πως τα προλαβαίνεις όλα; Ευτυχώς, έχω Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη ελεύθερες, κάτι που μου δίνει αρκετό χρόνο να διοργανώσω πράγματα και συναντήσεις. Πάντα έχω το κινητό μαζί μου, οπότε λαμβάνω εκεί τα emails και τις κλήσεις, κι έτσι αν υπάρχει κάτι που χρειάζεται την άμεση προσοχή μου, θα απαντήσω, εκτός κι αν εκείνη την ώρα, στην κυριολεξία, σερβίρω μία μπύρα.
Πιστεύεις ότι αυτός είναι ο λόγος που κυρίως νεαρά άτομα συμμετέχουν στο συμβούλιο;
Νομίζω ότι βοηθάει, γιατί αν σπουδάζεις ή έχεις μια δουλειά μερικής απασχόλησης, μπορείς να κάνεις αυτά που χρειάζεται. Έχουμε όλες τις ηλικιακές ομάδες στο Μπάνγκορ, συνεπώς δε νομίζω ότι αποτελεί πολύ κρίσιμο παράγοντα. Από τη στιγμή που έχεις τα προς το ζην για να μείνεις στην πόλη και έχεις λίγο ελεύθερο χρόνο, είναι μια ωραία ενασχόληση.
Ποιές είναι οι προτεραιότητές σου τώρα για την πόλη; Η δημαρχία είναι ομαδική δουλειά, οπότε μαζί με τον αντιδήμαρχο και το δημοτικό συμβούλιο συζητούμε για αυτά που θέλουμε να κάνουμε. Θα ήθελα να προτείνω πολιτιστικά πρότζεκτ, όπως το να έχουμε έναν επίσημο ποιητή για την πόλη. Η πόλη είναι πολύ γνωστή και για τα παγώνια της, έχουμε εφτά παγώνια που τριγυρνούν στους δρόμους του Μπάνγκορ και θέλουμε να το αναδείξουμε και να το γιορτάσουμε αυτό.
Επιπλέον, θα ήθελα πολύ να συνεχίσω το πρόγραμμα δωρεάν φαγητού που προσφέρουμε ως δήμος, το οποίο ξεκίνησε από τον προηγούμενο δήμαρχο. Αλλά και να βελτιώσουμε διάφορες διαδικασίες και υποδομές. Είναι πολλά από αυτά που θέλουμε να συζητήσουμε και να θέσουμε επί τάπητος ως συμβούλιο. Είμαι πολύ ευχαριστημένος που το συμβούλιο απαρτίζεται από τόσα νεαρά και ικανά άτομα.
Όσον αφορά αυτά που μπορώ να προσφέρω προσωπικά, όντας ένας «φανταχτερός» δήμαρχος, μπορώ να προσελκύσω κόσμο στο Μπάνγκορ, να τραβήξω το ενδιαφέρον στην πόλη. Ήδη το κάνω αυτό, μιλώντας σ’ εσένα. Είσαι η πρώτη που μιλάω από Ελλάδα και είμαι σε επαφή με άλλα μέσα στη Γερμανία, στην Ισπανία και άλλες χώρες. Το βλέπω ως μέρος της δουλειάς μου να φέρω την πόλη στο προσκήνιο, όπως επίσης και να τρέξουμε προγράμματα για την κοινωνία, για την προσφυγική κοινότητα της πόλης και για τις αφροκαραϊβικές κοινότητες της βόρειας Ουαλίας. Είμαστε 20 άτομα στο συμβούλιο κι όλα θέλουμε να κάνουμε αυτό που είναι καλύτερο για το Μπάνγκορ, οπότε θα βάλουμε τα δυνατά μας και θα βρούμε τον τρόπο να υποστηρίξουμε την πόλη.
Ποια είναι η γνώμη σου αναφορικά με το Brexit; Θα σου δώσω προσωπική μου άποψη για την αποχώρηση της Μ. Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Όχι του συμβουλίου. Η γνώμη μου είναι ότι το Brexit ήταν μια κακή ιδέα. Είναι απογοητευτικές οι εξελίξεις, ιδιαίτερα στην Ουαλία, όπου είχαμε πολλούς μετανάστες, κάτι που αναχαιτίστηκε και δεν έχουμε πολλούς τώρα. Το Μπάνγκορ είναι μια φοιτητούπολη και πριν το Brexit, είχαμε μεγάλη κινητικότητα, είχαμε φοιτητές από όλη την Ευρώπη μέσω του Erasmus, κι αυτό αφαιρεί κυριολεκτικά λεφτά από την πόλη, γιατί πλέον δεν έχουμε διεθνείς φοιτητές, οι οποίοι θα ξοδέψουν τα λεφτά τους στην πόλη. Όσο σπούδαζα στο Πανεπιστήμιο εδώ, είχα συμφοιτητές από όλο τον κόσμο. Στην πρώτη μου δουλειά στο Μπάνγκορ, επίσης, είχα συναδέλφους από κάθε μεριά της γης, συμπεριλαμβανομένου και κάποιου από την Ελλάδα. Οι περισσότεροι δεν μπορούν πλέον να έρθουν εδώ να δουλέψουν. Επομένως, είναι σε οικονομικά μειονεκτική θέση και η πόλη και το Πανεπιστήμιό της.
Προσωπικά, είχα την ευκαιρία να κάνω την πρακτική μου στη Γερμανία. Σε ευρύτερο πλαίσιο, το Brexit είναι φρικτό για όλη τη χώρα και την Ουαλία, αλλά και πιο συγκεκριμένα, για το Μπάνγκορ, είχε τεράστιες συνέπειες και έχει επηρεάσει όλους τους κατοίκους εδώ. Και για αυτό πιστεύω ότι ήταν μια κακή απόφαση. Όμως συνέβη και πρέπει να βρούμε μια λύση τώρα κι αυτό καλούμαστε να κάνουμε, διότι έφυγαν τα λεφτά από την πόλη και τώρα πρέπει να ψάξουμε τρόπους για να τα ξαναφέρουμε πίσω. Να κάνουμε το Μπάνγκορ έναν δημοφιλή τουριστικό προορισμό στα εγχώρια, ενώ διαφημιζόμαστε και διεθνώς, παρότι είναι δυσκολότερο για τους ανθρώπους τώρα να έρθουν εδώ.
Σχετικά με την ανεξαρτησία της Σκωτίας, που τοποθετείσαι; Είσαι υπέρ ή κατά; Υποστηρίζω την σκωτσέζικη ανεξαρτησία. Απογοητεύτηκα πολύ όταν δεν υλοποιήθηκε. Πιστεύω ότι το Westminster είναι ένα πολύ διαφορετικό τέρας σε σχέση με την ΕΕ. Η ΕΕ δεν είναι τέλεια, αλλά είναι πολύ καλύτερη από το Westminster και θεωρώ ότι η Σκωτία θα είναι πολύ καλύτερα ως μέλος της ΕΕ, παρά ως μέλος του Ηνωμένου Βασιλείου. Θεωρώ ότι κάθε ανεξαρτησία για την Βρετανία πρέπει να έχει ανοιχτά σύνορα. Υποστηρίζω την σκωτσέζικη ανεξαρτησία, καθώς και την ανεξαρτησία της Ουαλίας. Πιστεύω ότι πρέπει να έχουμε τη δυνατότητα να αποφασίζουμε εμείς, όσα άτομα κατοικούμε στην Ουαλία, ανεξαρτήτως καταγωγής. Θεωρώ ότι θα είναι προς όφελος της χώρας και των κατοίκων της.
Ανέφερες προηγουμένως ότι η ΕΕ δεν είναι τέλεια, ποια η γνώμη σου για τις πολιτικές της Ένωσης; Δεν ξέρω πολλά πράγματα για αυτό, δεν είμαι ειδικός. Ξέρω ότι η ενιαία αγορά και η ελεύθερη μετακίνηση των ανθρώπων από χώρα σε χώρα ήταν φανταστικά πλεονεκτήματα. Όπως επίσης κι ότι μερικές δικαιοδοσίες πρέπει να είναι διεθνικές. Υπάρχουν προφανώς περιορισμοί, αλλά θεωρώ ότι στην τελική η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένας καλός θεσμός. Θα έπρεπε η Μ. Βρετανία να είναι μέλος της, ή η Σκωτία ή η ανεξάρτητη Ουαλία. Δεν ξέρω όμως όλες τις λεπτομέρειες για να δώσω μια καλύτερη απάντηση.
Πλησιάζοντας περισσότερο στην δική σου προσωπική ιστορία, γράφεις στο bio του Twitter σου ότι αυτοπροσδιορίζεσαι ως genderqueer και agender, όροι που εντάσσονται κάτω από την ομπρέλα non-binary, ή αλλιώς ως μη διαδικό άτομο. Ακριβώς, ο όρος non-binary είναι ένας ορισμός-ομπρέλα. Απλά σημαίνει ότι κάποιο άτομο δεν αυτοπροσδιορίζεται ως άντρας ή γυναίκα. Κάποιοι άνθρωποι γεννιούνται άντρες, κάποιοι γυναίκες, σε κάποιους ανατίθεται ένα φύλο κατά τη γέννησή τους, με το οποίο δεν ταυτίζονται καθόλου και τα non-binary άτομα δεν είναι αρσενικά ή θηλυκά. Προσωπικά, κάτω από τη μη διεμφυλική ομπρέλα, είμαι πιο κοντά στο genderqueer, το οποίο σημαίνει ότι δεν έχω ατζέντα για το φύλο μου, απλά δεν νιώθω ότι έχω φύλο και κάποιες φορές τυχαίνει να κάνω ορισμένα πράγματα με στερεοτυπικά έμφυλους όρους ή να έχω μια συγκεκριμένη έκφραση φύλου. Για αυτό και συνδέω την ταυτότητα genderqueer με το agender. Διαφορετικά μη διεμφυλικά άτομα θα έδιναν διαφορετικές απαντήσεις, γιατί σημαίνει διαφορετικά πράγματα για το καθένα. Αλλά στην ουσία σημαίνει ότι δεν ανήκεις στο δίπολο άντρας-γυναίκα.
Παλιότερα, δεν υπήρχε μεγάλη εκπροσώπηση μη διαδικών ατόμων, οπότε δεν ήξερα ότι μπορούμε να υπάρξουμε.
Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας και την ιστορία του coming out σου; Φυσικά. Παλιότερα, δεν υπήρχε μεγάλη εκπροσώπηση μη διεμφυλικών ατόμων, οπότε δεν ήξερα ότι μπορούμε να υπάρξουμε. Όταν ήμουν μικρό παιδί, πάντα έπαιζα κι ανακατευόμουν με τα έμφυλα στερεότυπα. Γύρω στα 11-12 χρόνια, άρχισα να αναρωτιέμαι για την ταυτότητά μου, αλλά δεν είχα λόγο να αναρωτηθώ για το φύλο μου. Γνώριζα ότι υπήρχαν τα τρανς άτομα και ήξερα ότι δεν ήμουν ένα από αυτά, οπότε υπέθεσα ότι είμαι gay, bi, pan ή queer με κάποιο τρόπο. Κι αυτό είναι αλήθεια, με ελκύουν όλα τα φύλα, οπότε όντως έχω μια queer σεξουαλικότητα.
Μόνο όταν ήρθα στο Μπάνγκορ όμως άφησα τον εαυτό μου να ζήσει την πραγματική ζωή, σταμάτησα να νοιάζομαι, για το bullying, για το τι θα πουν οι άλλοι, για το αν με έβλεπε κάποιος να φιλιέμαι με ένα ωραίο αγόρι.
Μόνο όταν ήρθα στο Μπάνγκορ όμως άφησα τον εαυτό μου να ζήσει την πραγματική ζωή, σταμάτησα να νοιάζομαι, για το bullying, για το τι θα πουν οι άλλοι. Οπότε ποτέ στην ουσία δεν έκανα coming out για την queer σεξουαλικότητά μου, απλά σταμάτησε να με νοιάζει αν κάποιος με έβλεπε να φιλιέμαι με ένα ωραίο αγόρι. Ακόμη όμως δεν ένιωθα ολοκληρωμένος, ακόμη βίωνα δυσφορία. Οι φίλοι μου με ρωτούσαν αν είχα ψάξει περισσότερο αυτά τα θέματα φύλου, αν είμαι τρανς που ήξερα ότι δεν μου ταιριάζει ή αν είμαι non binary. Εκείνη η στιγμή ήταν σαν να άναψε μια λάμπα πάνω από το κεφάλι μου, σαν να ήρθε η επιφοίτηση. Ξαφνικά, όλα στη ζωή μου είχαν νόημα. Ήξερα γιατί ένιωθα δυσφορία, όπως επίσης ήξερα και πότε, γιατί και πως ένιωθα ευφορία, όταν ήμουν παιδί και έπαιζα με τους έμφυλους ρόλους. Όταν ανακάλυψα τη μη διεμφυλική ταυτότητα, ένιωθα ότι έπρεπε να κάνω coming out, για να το εξηγήσω στον κόσμο.
Εκείνη η στιγμή ήταν σαν να άναψε μια λάμπα πάνω από το κεφάλι μου, σαν να ήρθε η επιφοίτηση. Ξαφνικά, όλα στη ζωή μου είχαν νόημα.
Έχεις αναφέρει πρόσφατα ότι «είσαι συνηθισμένο στην κακοποίηση». Θα ήθελες να μιλήσεις για αυτό; Προφανώς, το να είσαι δημόσιο πρόσωπο και να είσαι τόσο ανοιχτά queer και υπερασπίζεσαι με πάθος τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα, ειδικά τα δικαιώματα για τρανς και μη διεμφυλικά άτομα, δεν είναι αρεστό σε πολύ κόσμο. Οπότε λαμβάνω πολλά μηνύματα, από μια έκρηξη οργής και μηνύματα μίσους όπου με αποκαλούν θηλυπρεπή και αναρωτιέμαι που είναι το κακό σε αυτό, μέχρι απειλητικά μηνύματα για τη ζωή μου. Κάνω block και unfollow στα άτομα αυτά, καθώς εκτός από τις ιδέες, τις οποίες έχω συνηθίσει, μερικές μέρες λαμβάνω εκατοντάδες μηνύματα και είναι κάτι με το οποίο πρέπει να μάθω να ζω. Από τους κατοίκους του Μπάνγκορ πάντως, λαμβάνω κατά κύριο λόγο υποστήριξη.
Μιλώντας για τέτοια περιστατικά, δεν μπορώ να μη σε ρωτήσω τι πιστεύεις αναφορικά με το κίνημα #MeToo. Το υποστηρίζω πλήρως, προφανώς. Είναι θεμελιώδες το να μπορούμε να μιλήσουμε για κάτι τόσο σημαντικό όσο αυτό. Ο φεμινισμός δουλεύει για όλους και είναι τόσο κρίμα και μεγάλη ντροπή που η κοινωνία έχει γυρίσει τις πλάτες τις για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα στο ζήτημα της έμφυλης βίας που δέχονται οι γυναίκες από τους άντρες. Πιστεύω ότι το #MeToo κίνημα είναι φανταστικό. Οφείλουν να γίνουν πολλά ακόμη βήματα για να νομοθετήσουμε και να κάνουμε τις γυναίκες να νιώθουν άνετα. Γιατί δεν είναι σφάλμα των γυναικών. Αυτό είναι πρόβλημα των αντρών. Όχι ζήτημα των γυναικών. Νομίζω ότι το #MeToo το ανέδειξε πολύ καλά αυτό και υπογράμμισε την ανάγκη για λήψη πιο αποτελεσματικών μέτρων. Στη Μ. Βρετανία τώρα, μπορεί κάποιος να καταδικαστεί σε φυλάκιση για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, αν βανδαλίσει ένα τοίχο ή ένα άγαλμα με graffiti, παρά αν βιάσει μια γυναίκα. Άρα, τα δικαιώματα των γυναικών χρειάζονται καλύτερη διαχείριση στη χώρα.
Για αυτό θεωρώ τον εαυτό μου φεμινιστή και παλεύω για τα δικαιώματα των γυναικών, δίπλα-δίπλα με τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα, καθώς και κάθε άτομο που επηρεάζεται από την πατριαρχία.
Ποια είναι η κατάσταση στην Ουαλία συγκεκριμένα; Ένα από τα πράγματα για τα οποία κάνουμε καμπάνιες τώρα είναι το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό. Σήμερα, αν είσαι τρανς ή non binary άτομο, πρέπει να περάσεις από μια χρόνια και πολύ κοστοβόρα διαδικασία, ώστε να αναγνωριστείς νομικά ως τέτοιο και να λάβεις ένα πιστοποιητικό αναγνώρισης φύλου. Πρέπει να τελειώνουμε με αυτήν τη διαδικασία. Σε κάθε χώρα στον κόσμο που έχει αυτοπροσδιορισμό φύλου, βοηθάει πολύ την τρανς κοινότητα και δεν βάζει σε κίνδυνο κανένα άτομο. Δεν ισχύει ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να μειώσει τα δικαιώματα των γυναικών. Είναι απλά μύθος. Στην Ισλανδία, την πρώτη χώρα που υιοθέτησε τον αυτοπροσδιορισμό, το φεμινιστικό και τρανς κίνημα είναι ένα κίνημα κι αυτό έχει αποδειχθεί μεγάλη επιτυχία, γιατί υποστηρίζει το ένα το άλλο. Έτσι, έχουν καταφέρει να έχουν μία από τις καλύτερες θέσεις στον Δείκτη της ανθρώπινης ανάπτυξης, γιατί δουλεύουν μαζί.
