Από το ελληνικό new wave των 80s, μία εποχή με υπόγεια βία που του θυμίζει τη σημερινή, μέχρι το «Madchester», τότε που είδε το Hacienda να «πλημμυρίζει» με ecstasy, και από τον θορυβώδη Κεραμεικό στο ησυχαστήριο της Τήνου.
Εκεί που τα μπλουζ δεν ήταν ποτέ θλιμμένα, γράφεται ένα χαρούμενο τέλος. Το μαγαζί της οδού Κωλέττη που πριν από 23 χρόνια άλλαξε τα δεδομένα στην εναλλακτική μουσική σκηνή της Αθήνας, αποχαιρετά τον χώρο που φιλοξένησε γενιές μουσικόφιλων.
Last Drive, Μπαλούρδος και μια διασκευή στον Woody Guthrie, μεταξύ άλλων, γέμισαν έστω και για λίγο με αισιοδοξία όσους βρέθηκαν το Σάββατο στο Gagarin 205.
Όσο ανεξέλεγκτα και αν γίνονται τα πράγματα πολλές φορές την ώρα που η αγαπημένη μας μπάντα τα σπάει στη σκηνή, υπάρχουν πάντα κάποιοι «άγραφοι κανόνες καλής συμπεριφοράς» που πρέπει να ακολουθούμε, αν θέλουμε να λεγόμαστε μουσικόφιλοι.
Βρεθήκαμε στα γυρίσματα του ντοκιμαντέρ μυθοπλασίας "Εδώ δεν υπάρχει άσυλο", που προσπαθεί να καταγράψει την μουσική και όχι μόνο αντικουλτούρα μιας ολόκληρης εποχής.
Δημήτρης Πουλικάκος-Δημήτρης Πολύτιμος live, Blend Mishkin & Anna Mystic, Μουσικό Χωριό, NYC Music Night, Κροκόδειλος, Το ταξίδι μιας ευχής, Πράματα και θέματα. Καθόλου άσχημα για τα τέλη της εβδομάδας.
Είναι ηθοποιοί, σκηνοθέτες, λογοτέχνες, μάγειρες, μουσικοί, εικαστικοί και έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: Το ταλέντο τους θα απογειωθεί στα επόμενα χρόνια. Αυτό πιστεύουν δώδεκα προσωπικότητες, η κάθε μια τους κορυφαία στον τομέα της.
Γιάννης Αγγελάκας, Δημήτρης Πουλικάκος, Villa 21, Deus Ex Machina, Nightstalker και άλλοι μιλάνε για τους Last Drive, λίγο πριν ανέβουν μαζί τους στη σκηνή.
Ρεβιζιονισμός στις κυκλοφορίες των Last Drive, με οπτική και αισθητική ματιά των τελευταίων ημερών του 2013 και όχι του πραγματικού χρόνου κυκλοφορίας κάθε δίσκου, προς πληρέστερη κατανόηση του γιατί ο ενθουσιασμός βαίνει αμείωτος τριάντα χρόνια μετά
Είχαμε μια γεμάτη εβδομάδα. Είδαμε σειρές και ταινίες, πήγαμε βόλτες στην πόλη, διαβάσαμε παλιά και καινούρια βιβλία, ακούσαμε μουσική. Παράπονο δεν έχουμε.