Θα έπρεπε ο πρώτος της ουράς να εξυπηρετείται τελευταίος;

Ο καθένας από μας  γνωρίζει πώς λειτουργεί μια ουρά. Είναι μια γραμμή ανθρώπων, όπου το πρόσωπο που βρίσκεται μπροστά μπροστά εξυπηρετείται και πρώτο. Όμως, Δανοί ερευνητές έχουν άλλη άποψη, καθώς πρόσφατα έκαναν μια σοκαριστική πρόταση – οι ουρές με το σύστημα, «o τελευταίος εξυπηρετείται και πρώτος», μπορεί μερικές φορές να είναι πιο αποτελεσματικό.

Η αρχή της προτεραιότητας του πρώτου είναι απλή και δίκαιη. Ποιος θα μπορούσε άλλωστε να διαφωνήσει με αυτό;

Λοιπόν, ένα τέτοιο άτομο είναι ο καθηγητής, Lars Peter Osterdal, του Πανεπιστημίου της Νότιας Δανίας.

«Οι ουρές, είναι ένα εξαίρετo παράδειγμα  χαμένου χρόνου», υποστηρίζει. «Το πρόβλημα με μια κανονική ουρά όπου σερβίρεται πρώτος αυτός που φτάνει πρώτος, είναι ότι οι άνθρωποι με αυτή τη λογική φτάνουν πολύ νωρίς».

Ο Osterdal και ο συνάδελφός του και επίκουρος καθηγητής, Trine Tornoe Platz, μελέτησαν διάφορες περιπτώσεις αναμονής. Οι αεροπορικές εταιρείες που δεν δίνουν καθίσματα πριν την επιβίβαση είναι ένα καλό παράδειγμα. Σύμφωνα με το ήδη υπάρχων σύστημα οι επιβάτες φτάνουν νωρίς και περιμένουν στην ουρά για να ανέβουν στο αεροπλάνο, επειδή εκείνοι που είναι στην πρώτη γραμμή θα πάρουν το κάθισμα που θέλουν.

Σε έρευνές τους σε διάφορα συστήματα αναμονής, όταν είπαν στους  εθελοντές ότι οι άνθρωποι που θα επιλέγονται από την ουρά και θα εξυπηρετούνται πρώτοι θα είναι τυχαίοι, ο μέσος όρος αναμονής μειώθηκε. Το καλύτερο σύστημα, όμως, αποδείχθηκε πως ήταν «ο τελευταίος έρχεται πρώτος» όσον αφορά την εξυπηρέτηση σε μια ουρά. «Το σύστημα αυτό», λέει ο Osterdal, «αλλάζει τη συμπεριφορά των ανθρώπων. Καταλήγουμε σε κλιμακωτούς χρόνους, με αποτέλεσμα μικρότερες ουρές». «Θα ήταν ριψοκίνδυνο για τους ανθρώπους να φτάνουν νωρίς γιατί αυτό θα σήμαινε ότι μπορεί να μην στέκονταν τυχεροί ώστε να εξυπηρετηθούν αμέσως, έτσι θα έπρεπε να περιμένουν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα».

«Θα υπάρξουν κάποιοι άνθρωποι που θα δοκιμάσουν την τύχη τους φτάνοντας νωρίτερα, αλλά κατά μέσο όρο οι άνθρωποι που θα φτάσουν αργότερα θα φέρουν τον καθένα σε καλύτερη θέση».

Ωστόσο υποστηρίζει πως τη θεωρία και την πράξη τις χωρίζει μεγάλη απόσταση καθώς θα είναι λίγο δύσκολο να επέμβεις σε μια «κανονικότητα». «Μάλλον θα είναι ενάντια στο αίσθημα δικαιοσύνης που διέπουν τις ουρές» καταλήγει ο δανός καθηγητής.