Στις 20 Οκτωβρίου του 1854 γεννιέται ο καταραμένος ποιητής Αρθούρος Ρεμπώ
Ο Αλμπέρ Καμύ τον χαρακτήρησε ποιητή της εξέγερσης. Ο Αντρέ Μπρετόν τον συμπεριέλαβε στην οικογένεια των σουρεαλιστών και των μοντερνιστών. Μερικοί από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες της ιστορίας όπως οι μπητ ποιητές, ο Πικάσσο, ο Χένρυ Μίλλερ, η Πάτι Σμιθ βρήκαν στο πρόσωπο και το έργο του μια από τις πιο ιδιαίτερες φωνές της τέχνης, ικανή να εκφράσει το ξημέρωμα μιας νέας εποχής. Ο Αρθούρος Ρεμπώ εγκατέλειψε οριστικά την ποίηση στα 20 του χρόνια, αφήνοντας πίσω του μια παρακαταθήκη τόσο αξιόλογη που προκαλεί δέος, ιδιαίτερα αν σκεφτεί κανείς πού θα έφτανε αν συνέχιζε το έργο του ως τον -ούτως ή άλλως πρόωρο- θάνατό του.
Γεννήθηκε στις 20 Οκτωβρίου του 1854 στην αγροτική περιοχή Σαρλβίλ, στη νοτιοανατολική Γαλλία. Ο πατέρας του τους εγκατέλειψε όταν ήταν 6 χρονών και ο μικρός Αρθούρος μεγάλωσε με τις δύο αδερφές και τον αδελφό του υπό την επίβλεψη μιας αυταρχικής και αυστηρής μητέρας που όμως έδινε βάρος στην σωστή εκπαίδευση. Σε ηλικία επτά χρονών ο Αρθούρος πήγε στο σχολείο με τον αδερφό του, πήδηξε γρήγορα τάξεις κερδίζοντας διακρίσεις και στα 12 δημοσίευσε το πρώτο ποίημα του Les Étrennes des ophelins σε τοπική εφημερίδα. Ο νεοφερμένος καθηγητής Ζωρζ Ιζαμπάρ θα γίνει μέντορας και φίλος του Ρεμπώ μέχρι το τέλος και θα συμβάλει σημαντικά στην προώθηση της δουλειάς του. Τα επόμενα χρόνια ο Ρεμπώ θα ταξιδέψει στο Παρίσι όπου θα συνδεθεί με την Κομμούνα, και θα ζήσει σε διάφορες άλλες γαλλικές πόλεις-σταθμούς δουλεύοντας σαν δημοσιογράφος. Επιστρέφοντας προσωρινά στη γενέτειρά του θα στείλει στον εκδότη Πωλ Ντεμενύ την «Επιστολή του προφήτη», όπου εξέθετε το ποιητικό και αισθητικό όραμά του και αναδείκνυε τον ποιητή σε ρόλο προφήτη που οφείλει να υπερβαίνει τα όρια της πραγματικότητας. Το κείμενο θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα μανιφέστα της τέχνης μέχρι και σήμερα.
Λίγο αργότερα θα επιστρέψει στο Παρίσι όπου θα συγκατοικήσει με τον ποιητή Πωλ Βερλαίν τον οποίο είχε γνωρίσει στο προηγούμενο ταξίδι του. Αν και ο Βερλαίν ήταν παντρεμένος με παιδί, οι δυό τους θα αναπτύξουν μια θυελλώδη ερωτική σχέση που θα σκανδαλίσει τους κύκλους διανόησης της εποχής και θα αποτελέσει κατά πολλούς, τροχοπέδη στην κοινωνική ανέλιξη του νεαρού Ρεμπώ. Εκείνη την περίοδο ήταν 16 χρονών και ο Βερλαίν 11 χρόνια μεγαλύτερός του. Θα εγκατασταθούν για ένα διάστημα στο Λονδίνο, θα χωρίσουν με παρότρυνση του Βερλαίν που προσπαθεί να σώσει το γάμο του και θα ξαναενωθούν στις Βρυξέλλες όπου σε μια διαφωνία, ο μεθυσμένος Βερλαίν θα τον πυροβολήσει, τραυματίζοντάς τον στον αριστερό καρπό. Εκείνη την περίοδο, ο Ρεμπώ δουλεύει πάνω στα κείμενα των δύο κορυφαίων ποιητικών συλλογών του: Εκλάμψεις (Les Illuminations) και Μια εποχή στην Κόλαση. Μετά τη σύντομη νοσηλεία που ακολούθησε το συμβάν, ο Ρεμπώ εγκαθίσταται στο πατρικό του όπου ολοκληρώνει τη δεύτερη σλλογή την οποία εκδίδει με χρηματοδότηση της μητέρας του.
Πίνακας του 1872. Στα αριστερά ο Πωλ Βερλαίν με τον Αρθούρο Ρεμπώ
Για ένα μικρό διάστημα περιπλανιέται σε ευρωπαϊκές πόλεις δουλεύοντας ως δάσκαλος και μελετώντας ξένες γλώσσες. Στη Στουτγκάρδη θα συναντήσει για τελευταία φορά τον Βερλαίν και θα του παραδώσει τα ποιήματα που περιέχονται στις Εκλάμψεις. Αυτή θα είναι και η τελευταία του επαφή με τον κόσμο της λογοτεχνίας. Στρέφεται στις χειρωνακτικές εργασίες και απασχολείται περιστασιακά ως λιμενεργάτης. Τον Μάιο του 1875 ο Ρεμπώ ήρθε σε επαφή με έναν στρατολόγο του ολλανδικού αποικιακού στρατού και με βασικό κίνητρο τις οικονομικές απολαβές, δήλωσε συμμετοχή άρχισε να εκπαιδεύεται σε ένα λιμάνι με μισθοφόρους στρατιώτες. Για τα επόμενα χρόνια περιπλανιέται στις Ευρωπαϊκές χώρες, εργάστηκε μάλιστα και στην Κύπρο σαν επικεφαλής λατομείου. Το 1880 θα μεταφερθεί στην Αφρική και θα εγκατασταθεί στο Άντεν της Υεμένης. Το 1888, μετά από διάφορες περιπέτειες, ο Ρεμπώ είχε εξελιχθεί σε κορυφαίο επιχειρηματία και έμπορο της περιοχής και επίκεντρο του ξένου εμπορίου στην περιοχή της Νότιας Αβησσυνίας. Εκείνη την εποχή, το έργο του αρχίζει να κυκλοφορεί και να ανεβαίνει στην εκτίμηση των λογοτεχνικών κύκλων της Γαλλίας.
Σπάνιες φωτογραφίες του Ρεμπώ στην Αφρική
Με κάτι που ξεκίνησε σαν πρήξιμο στο δεξί του γόνατο, ο Ρεμπώ μεταφέρθηκε το Μάιο του 1891 στη Μασσαλία όπου διαγνώστηκε ένα είδος καρκίνου στα οστά. Οι γιατροί ακρωτηρίασαν το δεξί του πόδι και λίγο αργότερα παρέλυσε και το αριστερό του χέρι. Πέθανε το Νοέμβριο του ίδιου χρόνου σε ηλικία 37 ετών και στον τάφο του στη Σαρλβίλ αναγράφηκε «Προσευχηθείτε γι’ αυτόν». Οι ιδέες και ο τρόπος γραφής του θεωρήθηκαν εξαιρετικά πρωτοποριακές και μοντέρνες, αφού έσπαγαν τις νόρμες της ομοιοκαταληξίας και άνοιγαν δρόμους για το συμβολισμό και το σουρρεαλισμό. Ο ιδιόρρυθμος, απρόσιτος ποιητής με τα γαλάζια ψυχρά μάτια έκρυβε μέσα του ένα σπάνιο ταλέντο, μια οργιώδη φαντασία ένα απόλυτα ελεύθερο πνεύμα που ξεπερνούσε τα όρια αυτού του κόσμου. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι όταν έγραψε το Μεθυσμένο Καράβι, ένα από τα σημαντικότερα ποιήματά του, σε ηλικία 16 ετών, δεν είχε δει ποτέ του θάλασσα!
Το Μουσείο Αρθούρου Ρεμπώ στη Σαρλβίλ.