Και η Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών υπό κατάληψη
Με απόφαση του Φοιτητικού Συλλόγου, μετά από συνέλευση, αποφασίστηκε και κατάληψη της ΑΣΚΤ. Παράλληλα, κατάληψη αποφάσισε και το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών στην Θεσσαλονίκη.
Έχουν προηγηθεί η κατάληψη της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου, η κατάληψη στο κτίριο Τσίλλερ και του Ρεξ του Εθνικού, η παραίτηση των καθηγητών του Εθνικού και του Κρατικού Θεάτρου της χώρας και μια σειρά από καταλήψεις στην Σχολή Καλών Τεχνών στο Ναύπλιο κ.α.
Η ανακοίνωση του Συντονισμού Εργαζομένων στον Χώρο των Τεχνών – Κατάληψη ΡΕΞ:
Το ΠΔ85/2022
Οι απόφοιτοι των καλλιτεχνικών σχολών μέχρι και το 2003 κατατάσσονταν στην κατηγορία εργαζομένων ΤΕ (Τεχνολογική Εκπαίδευση) στην Ανώτερη Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Με την κατάργηση της βαθμίδας αυτής (Συνθήκη της Μπολόνια) όλα τα πτυχία έμειναν στο κενό, μέχρι και τις 17 Δεκεμβρίου που με ένα ΠΔ υποβαθμίστηκαν. Το Προεδρικό Διάταγμα 85/2022 εξισώνει τα πτυχία όλων ανεξαιρέτως των αποφοίτων των δραματικών σχολών, των σχολών χορού και των σχολών κινηματογράφου με απολυτήρια λυκείου. Έτσι οι απόφοιτοι των παραπάνω, πλέον κατατάσσονται στην κατηγορία εργαζομένων της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ανειδίκευτοι/ες εργάτες/τριές). Αυτό, πέραν της απαξίωσης των σπουδών μας, έχει άμεσες συνέπειες και στα εργασιακά μας δικαιώματα.Πίσω από το αίτημα απόσυρσης του ΠΔ85/2022 κρύβεται όλη η αγωνία για τις σπουδές μας, τον τρόπο εργασίας μας, τον τρόπο που παράγουμε και δημιουργούμε.
Η συνολική εικόνα
Μέχρι και αυτή τη στιγμή η Δημόσια Δωρεάν Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση στις Παραστατικές Τέχνες είναι εξαιρετικά ανεπαρκής, καθώς δε καλύπτει όλο το φάσμα των ειδικοτήτων ούτε και τις ανάγκες όλων των σπουδαστών/ριών. Το κενό αυτό έρχονται να καλύψουν Δραματικές Σχολές ιδιωτικών συμφερόντων, αναγνωρισμένες από το Υπουργείο Πολιτισμού. Το πρόβλημα επεκτείνεται και στην καλλιτεχνική εργατική παραγωγή. Οι συλλογικές συμβάσεις καταργούνται, ενισχύοντας την ίδια στιγμή τη μαύρη ή/και απλήρωτη εργασία και δημιουργώντας τελικά ένα επικίνδυνο και ανταγωνιστικό εργασιακό περιβάλλον. Οι επιχορηγήσεις στο ελεύθερο θέατρο μειώνονται δραματικά και καθιστούν σχεδόν αδύνατη την ύπαρξη μικρών καλλιτεχνικών παραγωγών.
Το γιατί
Συμπαρασυρόμενοι από τον παλμό των καταλήψεων και του αγώνα των σπουδαστριών/ων καταλάβαμε το κτίριο όχι μόνο για να παγώσουν οι παραγωγές των σκηνών του Ρεξ αλλά κυρίως για να μετατραπεί ένα κρατικό θέατρο σε μια ζωντανή εστία αγώνα, συνάντησης και ζύμωσης των εργαζομένων στην τέχνη. Είναι η στιγμή να διακοπεί η ροή του κοινωνικού χρόνου και να τεθούν εκ νέου και συλλογικά όλα τα αγωνιώδη ερωτήματα που αφορούν την εκπαίδευση, την εργασία μας και τη ζωή.
Ενάντια σε μια πολιτική που μας θέλει ανειδίκευτες/ους εργάτριες/ες, εμείς δημιουργούμε τις δικές μας δομές αντίστασης, συνύπαρξης και δημιουργίας.