Ο χρόνος που κάνουμε για να πάμε στην δουλειά μας πρέπει να θεωρείται εργάσιμος, σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο
Το ανώτατο δικαστήριο της Ευρώπης αποφάσισε νόμιμα ότι οι εργάτες που αρρωσταίνουν κατά την διάρκεια των διακοπών τους, μπορούν να απαιτήσουν την ετήσια άδειά τους από τον εργοδότη τους. Επίσης, αποφάσισαν ότι ο χρόνος που δαπανούμε για να μετακινηθούμε από και προς την δουλειά στην αρχή και στο τέλος κάθε ημέρας πρέπει να προσμετράται ως εργασιακός χρόνος, σύμφωνα με τον νόμο.
Η απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ECJ) αφορά στους εργαζόμενους που δεν διαθέτουν σταθερή έδρα εργασίας, οι οποίοι θα είναι πλέον σε θέση να χρεώνουν αυτές τις διαδρομές και τον χρόνο που δαπανούν για αυτές ως καθαρό εργάσιμο χρόνο-κάτι που δεν τους επιτρεπόταν μέχρι στιγμής.
Αυτό πρακτικά σημαίνει πως οι επιχειρήσεις που απασχολούν τέτοιου είδους εργαζομένους όπως ηλεκτρολόγοι, υδραυλικοί, τεχνικοί φυσικού αερίου κλπ. ενδέχεται να κινούνται στο όριο της νομιμότητας. Στην αιτιολογική έκθεση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου αναφέρεται πως μέσω αυτής της οδηγίας «εξασφαλίζεται η υγεία και η ασφάλεια των εργαζομένων». Η απόφαση του ανώτατου ευρωπαϊκού δικαστηρίου ελήφθη στο πλαίσιο της εκδίκασης της υπόθεσης «Tyco», μίας ισπανικής εταιρείας συστημάτων ασφαλείας.
Μάλιστα, στην απόφαση υπογραμμίζεται: «το γεγονός πως οι εργαζόμενοι αρχίζουν και τελειώνουν την εργασία τους στα σπίτια τους απορρέει από την απόφαση των εργοδοτών να καταργήσουν τα περιφερειακά γραφεία και όχι από την επιθυμία των ίδιων των εργαζομένων».
Όσο για τις επιπτώσεις, οι εργοδότες δεν φαίνονται τόσο ικανοποιημένοι και θεωρούν πως τα δύο παραπάνω ζητήματα μπορεί να γίνουν αντικείμενο κατάχρησης από τους εργαζομένους.