Μισέλ Ουελμπέκ: «Δεν πιστεύω ότι θα ανατείλει ένας νέος κόσμος μετά την κρίση»

Η εικασία ότι ένας «νέος κόσμος» θα ανατείλει μετά την κρίση, που προκλήθηκε από την πανδημία κοροναϊού, ουδόλως πείθει τον διάσημο Γάλλο συγγραφέα Μισέλ Ουελμπέκ, που στοιχηματίζει στο αντίθετο σενάριο, αυτό του ενός «λίγο χειρότερου» κόσμου.

«Δεν πιστεύω ούτε μισό δευτερόλεπτο στις δηλώσεις του είδους ‘τίποτα δεν θα είναι ποτέ ξανά το ίδιο’. Αντίθετα, όλα θα παραμείνουν τα ίδια ακριβώς», διαβεβαιώνει ο συγγραφέας πολύκροτων και συζητήσιμων για τις μη πολιτικώς ορθές απόψεις τους βιβλίων, όπως του τιμηθέντος με βραβείο Γκονκούρ ο «Ο χάρτης και η επικράτεια» (στα ελληνικά από το «Βιβλιοπωλείον της Εστίας», μτφ. Λίνα Σιπητάνου). «Δεν θα ξυπνήσουμε, μετά τον περιορισμό, σε έναν νέο κόσμο. Θα είναι ο ίδιος, μόνο λίγο χειρότερος», επιμένει ο πιο πολυδιαβασμένος στο εξωτερικό και πιο μεταφρασμένος εν ζωή σύγχρονος Γάλλος συγγραφέας. Κατά τον ίδιον, η πανδημία του κορονοϊού «ενδεχομένως θα έχει ως κύριο αποτέλεσμά της την επιτάχυνση ορισμένων μεταλλάξεων που βρίσκονται σε εξέλιξη», ιδίως εκείνης που σχετίζεται με την «μείωση των ανθρώπινων επαφών».

Όπως τονίζει ο Ουελμπέκ, «η επιδημία του κορονοϊού προσφέρει έναν υπέροχο λόγο ύπαρξης σ’ αυτή τη βαριά τάση: μια ορισμένη απαξίωση που φαίνεται πως πλήττει τις ανθρώπινες σχέσεις». «Θα ήταν εξίσου λανθασμένο να πούμε ότι ανακαλύψαμε ξανά το τραγικό, τον θάνατο, το πεπερασμένο κλπ …», συνεχίζει ο συγγραφέας που με την επιστολή του «τσιγκλάει» κάποιους από τους συναδέλφους του, που έχουν επιλέξει να περάσουν την καραντίνα στη δεύτερη κατοικία τους.

Την ώρα που η επιδημία Covid-19 εχει προκαλεσει τον θάνατο σε περίππου 25.000 ανθρώπους στη Γαλλία, ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι «ποτέ ο θάνατος δεν ήταν τόσο διακριτικός, όσο αυτές τις τελευταίες εβδομάδες». «Τα θύματα συνοψίζονται σε μια μονάδα στη στατιστική των καθημερινών νεκρών και η αγωνία που εξαπλώνεται ατον πληθυσμό στο βαθμό που το σύνολο αυξάνεται, έχει κάτι το αλλόκοτα αφηρημένο», τονίζει ο Ουελεμπέκ. «Ένας άλλος αριθμός έχει πάρει μεγάλη σημασία αυτές τις εβδομάδες, εκείνος της ηλικίας των ασθενών. Μέχρι ποιά ηλικία αρμόζει να τους κάνουμε ανάνηψη να τους περιθάλπουμε; Μέχρι τα 70, τα 75, τα 80 χρόνια;», αναρωτιέται ο μυθιστοριογράφος. «Εν πάση περιπτώσει, ποτέ ως τώρα δεν είχαμε εκφράσει με τέτοια ήρεμη αναισχυντία το γεγονός ότι η ζωή όλων δεν έχει την ίδια αξία», σημειώνει ο συγγραφέας του μυθιστορήματος «Υποταγή» (εκδ. «Βιβλιοπωλείον της Εστίας», μτφ. Λίνα Σιπητάνου).

(ΑΠΕ-ΜΠΕ)