Ανά τις χιλιετίες, οι πρόγονοί μας συνεχώς ανέπτυσσαν καινούργιες τεχνικές και τεχνολογίες για να βρίσκουν, να τρων και να μαγειρεύουν κρέας, φυτά και ψάρια. Σε τι κατευθύνσεις όμως θα κινηθεί η ανθρώπινη πρωτοπορία στο μέλλον αναφορικά με το φαγητό, το ποτό και τη μαγειρική;
Αυτή η ερώτηση αποτελεί την καρδιά μιας νέας σειράς δημοσιεύσεων του Daniel Tapper στο περιοδικό του λονδρέζικου, χιλίων ετών, Borough Market. Είναι συναρπαστικό γιατί η ικανότητά μας για πρωτοπορία είναι αυτή που θα μας βοηθήσει να αντιμετωπίσουμε ζητήματα ασφάλειας του φαγητού, βιωσιμότητας και ηθικής.
Τι λένε λοιπόν οι άνθρωποι για το μέλλον του φαγητού;
Η Βρετανίδα σεφ και συγγραφέας, Florence Knight, προβλέπει μια στροφή στο “wild food”, δηλαδή την αναζήτηση άγριων συστατικών. Θα τρώμε άλλωστε πολύ λιγότερα ψάρια: «Το πως μεταχειριζόμαστε τις θάλασσές μας είναι αποκαρδιωτικό και είμαι πολύ σίγουρη ότι όταν τα παιδιά μας θα έχουν μεγαλώσει, τα θαλασσινά θα σπανίζουν.»
Ο Dan Hunter, ένας σεφ από την Αυστραλία, είναι αισιόδοξος για τις δίαιτες με βάση τα φυτά (#plantpower):
«Σιγά-σιγά, συνειδητοποιούμε ότι υπάρχουν κι άλλα είδη που περιέχουν πρωτεΐνη και μας δείχνουν ότι δεν χρειάζεται να σφάζουμε τετράποδα ζώα, τα οποία απαιτούν τεράστιες ποσότητες νερού και φαγητού για να μεγαλώσουν. Μπορώ να προβλέψω με σιγουριά ότι οι άνθρωποι θα αρχίσουν να υιοθετούν ολοένα και περισσότερο διατροφές που έχουν βάση τα φυτά και είναι πιο υγιεινές και πιο βιώσιμες.»
Μία σεφ από τη Νορβηγία, η Barbara J King, αναφέρει την εντομοφαγία. Σε 100 χρόνια λέει, δεν θα μας πειράζει να τρώμε μηρμύγκια.
Οι ανησυχίες για το φαγητό και το περιβάλλον είναι εμφανείς παγκοσμίως, καθώς ονειροπολήσεις για το μέλλον του φαγητού γίνονται σε πολλά μέσα, όπως στο NPR, από το οποίο αντλήσαμε πολλές πληροφορίες, αλλά και σε ακαδημαϊκές μελέτες. Στους New York Times, ο Αμερικανός σεφ Dan Baerbe γράφει για την επιτακτική ανάγκη να έχουμε περισσότερη ποικιλία στις καλλιέργειες, να φυτεύουμε περισσότερα φασόλια, κριθάρι και λάχανο αντί για όλο και περισσότερο καλαμπόκι για παράδειγμα, και να ξεφύγουμε από τις μονοκαλλιέργειες.
Ο Tapper έχει επίσης δημιουργήσει μερικές πολύ κουλ μπύρες τα τελευταία χρόνια, δύο από τις οποίες είναι «μια μπύρα με raspberries από την εξοχή του Yorkshire» και «μια porter με σοκολάτα και καφέ που παράγεται από λυκίσκο.»
Τι γίνεται με το μέλλον της μπύρας; «Η μπύρα είναι ένα πολύ απλό ποτό που αποτελείται από βύνη σιτηρών, νερό και μαγιά. Ο λυκίσκος είναι μια σχετικά πρόσφατη προσθήκη. Δε νομίζω ότι θα αλλάξει σε 100 χρόνια, αλλά πιστεύω ότι θα υπάρξει επανάσταση για τον τρόπο που παράγεται, ειδικά αναφορικά με την αποδοτικότητα. Σήμερα, η κατανάλωση ενέργειας για ένα ποτήρι μπύρας ισοδυναμεί με το να έχεις ανοιχτή την τηλεόραση για 3 ώρες. Ακόμη χρειάζονται μέχρι 300 λίτρα νερού για ένα λίτρο μπύρας και η πλειοψηφία από τα υπόλοιπα υλικά καταλήγει στα σκουπίδια. Αυτό προφανώς δεν είναι βιώσιμο και πιστεύω ότι η πίεση των καταναλωτών θα αναγκάσει τους παραγωγούς να αλλάξουν τρόπους.»
Το να ικανοποιούμε τους ουρανίσκους μας έχει κι αυτό σημασία, δίπλα ακριβώς από την αντιμετώπιση σοβαρών περιβαλλοντικών προβλημάτων. Όλα τα φαγητά, μαζί με αυτά που αναφέρθηκαν παραπάνω, πρέπει να έχουν καλή γεύση για να αγκαλιάσει μεγάλο μέρος του πληθυσμού.
Κι όμως, η ηθική και η πεντανόστιμη γεύση μπορούν και συνυπάρχουν (ήδη)!