Θεσσαλονίκη: «Έχω παρακολουθήσει πάρα πολλές καταιγίδες, αλλά αυτό που είδαμε στην περίπτωση της Χαλκιδικής δεν το έχω ξαναδεί»
Έχω παρακολουθήσει πάρα πολλές καταιγίδες, αλλά αυτό που είδαμε στην περίπτωση της Χαλκιδικής δεν το έχω ξαναδεί. Αναφέρομαι δε όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες μου εμπειρίες, έχω ταξιδέψει ανά τη Γη για τον ίδιο σκοπό, σε Αφρική, Αυστραλία, αλλά (φυσικό φαινόμενο τέτοιου τύπου), με τέτοια ραγδαιότητα και τέτοια ένταση δεν έχω ξαναδεί. Μιλώντας και με παρατηρητές, φυσιολάτρες, άτομα μέχρι και 80 ετών, μου είπαν πως πράγματι τέτοιο πράγμα δεν είχαν βιώσει”, σχολίασε μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό του ΑΠΕ- ΜΠΕ, “Πρακτορείο 104,9 FM” ο Κωσταντίνος Εμμανουηλίδης, φωτογράφος και κυνηγός καταιγίδων.
“Την ημέρα της εμφάνισης του φαινομένου ξεκίνησα από ένα χωριό κοντά στα Πετράλωνα της Χαλκιδικής και είχα κατεύθυνση βόρεια. Στη συνέχεια σταμάτησα στο χωριό Μονοπήγαδο από όπου θεωρητικά θα έβλεπα την καταιγίδα να πηγαίνει βόρεια και όχι να κατεβαίνει προς τα κάτω. Όταν ξεκίνησα τη φωτογράφιση κατάλαβα ότι δεν θα ήταν εφικτό να σταθώ στο σημείο, καθώς οι κεραυνοί έπεφταν ασταμάτητα, και δεν αναφέρομαι σε κεραυνούς που εμφανίζονται ο ένας μετά τον άλλον, αλλά σε παράλληλους, συνεχόμενους, κεραυνούς. Για πρώτη φορά τράβηξα τη μηχανή μέσα στο αυτοκίνητο και έψαχνα να βρω σημείο να σταθώ, η πρώτη μου δε σκέψη ήταν να γυρίσω πίσω στο σπίτι μου” περιγράφει ο κ.Εμμανουηλίδης.
“Εκεί ακριβώς είδα ότι δεν μπορώ να πάω ούτε πίσω, ούτε μπροστά. Ήμασταν εγκλωβισμένοι με τη γυναίκα μου μέσα στο αυτοκίνητο και από αεροχείμαρρους, οι οποίοι έφερναν πέτρες πάνω στο αυτοκίνητο σαν βολίδες, ενώ στα πέντε μέτρα έπεφταν κεραυνοί. Έτσι γρήγορα παραιτηθήκαμε από το σχέδιο να επιστρέψουμε, χρειάστηκε να ψάξουμε να βρούμε ένα κτίριο για να προστατευτούμε από τις συνθήκες αυτές και το χαλάζι, βρήκα εκείνη τη στιγμή ένα σημείο ανάμεσα σε ένα κτίριο και μια φυσική πλαγιά” περιέγραψε ο Έλληνας ειδικός. “Σταθμεύσαμε εκεί και απλά περιμέναμε να τελειώσει το φαινόμενο. Δεν βλέπαμε τίποτα. Εκεί δεν ήταν εφικτό να δούμε τίποτα παρά τα φλας των κεραυνών, το χαλάζι και τη βροχή με τον άνεμο. Περιμέναμε απλά να περάσει. Φανταστείτε κλαδιά να ταξιδεύουν με 100 χλμ/ώρα, αυτό μόνο βλέπαμε…” καταλήγει.
Με ποια μέθοδο και ποιες τεχνικές λειτουργεί ένας “κυνηγός καταιγίδων”
«Αν θέλει κάποιος να παρατηρήσει τον ουρανό, πρέπει να ξέρει να παρατηρήσει πού δεν έχει σύννεφα. Πρέπει να παρατηρεί και τον ίδιο τον καιρό και το πώς είναι. ‘Οταν λέμε πως είμαστε “κυνηγοί καταιγίδων” αυτό σημαίνει πως παίρνουμε το αυτοκίνητο και ταξιδεύουμε σε μια ακτίνα από 100 μέχρι και 200 χιλιόμετρα μακριά από τη Θεσσαλονίκη», εξηγεί ο κ.Εμμανουηλίδης που τονίζει πως αυτό που κυρίως προσπαθεί είναι να βρίσκεται«κοντά στην καταιγίδα, κάτι που κάνει “εδώ και 12 με 13 χρόνια”». Στην περίπτωση δε την Χαλκιδικής ακόμη και ο ίδιος εγκλωβίστηκε στην καταιγίδα κάτι αποφεύγει: “Συνήθως για έναν φωτογράφο δεν είναι σωστό να εγκλωβιστεί στην καταιγίδα”, σημείωσε με έμφαση ο κ.Εμμανουηλίδης.
Σε ό,τι αφορά δε τη γενικότερη μεθοδολογία των κυνηγών καταιγίδων, όπως εξήγησε πεπειραμένος Έλληνας φωτογράφος του είδους, έχουν στη φαρέτρα τους κάθε διαθέσιμο τεχνολογικό μέσο. “Χρησιμοποιούμε δορυφορικές εικόνες μέσω Διαδικτύου, όπως και δεδομένα από το Ιντερνέτ για το πού υπάρχει καταιγίδα, όπως και για το πού προβλέπεται να υπάρχει καταιγίδα. Για εμάς και σύμφωνα με τις προβλέψεις μας το χαρακτηριστικό είναι πως προβλεπόταν η κακοκαιρία να κινηθεί πως το Κιλκίς, κάτι που δεν συνέβη και τελικά το καιρικό κατέβηκε Χαλκιδική, με αυτόν δε τον τρόπο βρεθήκαμε και εμείς στο πέρασμα του φαινομένου” εξήγησε και διατύπωσε την εκτίμηση πως ακόμα και αν τα εργαλεία που έχουν σήμερα στα χέρια τους οι κυνηγοί καταιγίδων είναι πλέον πολύ καλύτερα σε σχέση με 10 χρόνια πριν, η φύση έχει τη δική της δυναμική και “δεν μπορείς να ξέρεις πως θα εξελιχθεί (ένα φαινόμενο καταιγίδας) από πριν” όπως χαρακτηριστικά ανέφερε