Οι Marc Ribot & The Young Philadelphians φέρνουν την τζαζ μουσικοφιλοσοφία στη Στέγη
Η απρόσμενη, έως εξωπραγματική, συνάντηση της τζαζ μουσικοφιλοσοφικής μεθόδου του Ornette Coleman με την disco σκηνή των 70s, σε ένα ηχητικό περιβάλλον γεμάτο από punk, funk, soul, noise και post-rock δονήσεις και απόηχους στη Στέγη.
Ο Μαρκ Ρίμπο είναι ένας μουσικός που ακροπατά ανάμεσα στο no wave, τη free jazz, τηrock και την κουβανέζικη μουσική έρχεται για πρώτη φορά στην Αθήνα. Στις 20 Οκτωβρίου, η Κεντρική Σκηνή της Στέγης γεμίζει από τους ήχους ενός καλλιτέχνη που στις συνεργασίες του φιγουράρουν ονόματα όπως των Tom Waits, Elvis Costello, Robert Plant, John Zorn, Diana Krall, Elton John, Solomon Burke,Marianne Faithfull, Caetono Veloso, Madeleine Peyroux, Norah Jones, The Black Keys.
Μοναδικός συνθέτης και δημιουργός, με περισσότερα από 20 άλμπουμ στο ενεργητικό του και μια αξιοθαύμαστη καριέρα άνω των 35 ετών, μπορεί να υπερηφανεύεται ότι ακόμα και το μη μυημένο κοινό έχει σιγομουρμουρίσει μουσική του, καθώς έχει επενδύσει μουσικά ταινίες του Martin Scorsese, του Wim Wenders, του Robert Altman κ.ά.
Το σχήμα με το οποίο θα εμφανιστεί στην Αθήνα, οι Young Philadelphians, πατάει σε δύο μουσικές βάρκες: το ιδίωμα του Philly sound, δηλαδή την disco-soul που αναπτύχθηκε στη Φιλαδέλφεια των 70s, και τις Harmolodics, τη φιλοσοφική, αυτοσχεδιαστική μέθοδο του Ornette Coleman, κάτι ανάμεσα σε free και avant jazz, αλλά πολύ πιο πέρα από αυτές.
Η μπάντα παρουσιάζει εντυπωσιακές διασκευές, άξιες ιντερνετικής αναζήτησης: κομμάτια των Beatles, που ακούγονται σαν ο Πωλ και ο Τζων να μην έχουν ακόμα αποφασίσει τι ακριβώς θέλουν, αλλά και το “Fat Man Blues” με μια κιθάρα που μοιάζει αγορασμένη από παλιατζίδικο!
Η μοναδική χημεία των Young Philadelphians είναι εμφανής σε όλα τα live που έχουν πραγματοποιήσει, όμως η αποτύπωση έγινε κυρίως στον δίσκο Live in Tokyo (2014)
Στο ρεπερτόριο των Young Philadelphians υπάρχει και ευρωπαϊκή disco (“Fly, Robin, Fly”), αλλά και κλασικά σόουλ κομμάτια όπως το “The Hustle”, το οποίο ο Ρίμπο είχε παίξει αναρίθμητες φορές σε γάμους, ως νεαρός επαγγελματίας. Η ένταξη του “The Hustle” στο πρόγραμμά τους ήταν, σύμφωνα με τον ίδιο, μια «γλυκιά εκδίκηση».
Ο Ρίμπο έχει δηλώσει σε συνέντευξή του: «Η ιδέα είναι να συνδυάσουμε τους χορευτικούς ρυθμούς της ντίσκο με τον ενστικτώδη αυτοσχεδιασμό. Θέλουμε τον χορό, αλλά δεν μένουμε εκεί. Σπάμε τα θέματα σε μοτίβα και τα επεκτείνουμε.»