Γιατί η Ουγγαρία σφραγίζει τα σύνορα της για τους πρόσφυγες
Φράχτες και στρατός εναντίον προσφύγων που προσπαθούν να σωθούν από την κόλαση της εμπόλεμης ζώνης της Συρίας. Βαλκανική αντιδικία, διπλωματικό αδιέξοδο, ευρωπαϊκή ανικανότητα και το δράμα κορυφώνεται.
Το παράδειγμα της Ουγγαρίας που βρίσκεται στο επίκεντρο της κρίσης είναι ενδεικτικό. Αναμένεται να ακολουθήσουν και άλλοι «δυτικοί». «Τα αποτελέσματα των εκλογών επιβεβαιώνουν ότι οι Ούγγροι επιθυμούν η χώρα να είναι στην ΕΕ, αλλά με μια ισχυρή εθνική κυβέρνηση». Τα παραπάνω είχε δηλώσει ο νυν πρωθυπουργός και ισχυρός άνδρας της Ουγγαρίας, Βίκτορ Όρμπαν, στις 7 Απριλίου του 2014, όταν και κέρδιζε τις εκλογές.
Ενάμιση χρόνο πριν «σκάσει» στα χέρια της Ευρώπης το μεταναστευτικό πρόβλημα και πριν ξεκινήσει η ανέγερση του τείχους της ντροπής, το κόμμα του συντηρητικού Όρμπαν κέρδιζε και πάλι, ενώ το ακροδεξιό Jobbik διπλασίαζε τα ποσοστά του.
Πολλοί μιλούσαν τότε για επάνοδο του νεοσυντηρητισμού και του εθνικισμού στην Ευρώπη, σε συνδυασμό με τα πρόσφατα γεγονότα της Ουκρανίας, αλλά και την αξιοσημείωτη ενδυνάμωση πολλών αντιευρωπαϊκών κινημάτων εντός Ε.Ε., σαν το αντίστοιχο του Φάραζ, που ευαγγελίζονταν ένα «πατριωτικό» αγώνα.
Δεν μιλάμε φυσικά για τα αριστερά σχήματα που ζητούν την έξοδο από την ευρωζώνη, αλλά για τις εθνικιστικές ομάδες και κόμματα που με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, προσπαθούν να κερδίσουν την εύνοια των Ευρωπαίων συμπατριωτών τους, πατώντας πάνω στη συγκυρία.
Έτσι, το Fidesz του Όρμπαν, φόρεσε «φιλοευρωπαϊκό» μανδύα και παρά τα σκάνδαλα διαφθοράς στα οποία είχε αναμειχθεί κατά την προεκλογική περίοδο, κατάφερε να φτάσει στο 44%