Φοίβος Δεληβοριάς: «Δεν υπάρχει τραγουδιστής, στιχουργός, συνθέτης, φωτιστής, ηχολήπτης ή διοργανωτής συναυλιών, που να αντιμετωπίζει με φωτεινή προοπτική το μέλλον»

Αλλοτε με χιούμορ και ευγένεια, συχνά με ευθύ -σχεδόν κυνικό τρόπο- αλλά ΠΑΝΤΑ ΛΕΓΟΝΤΑΣ ξεκάθαρα αυτό που εννοεί, ο Φοίβος Δεληβοριάς έχει άποψη, θέσεις και κυρίως είναι ένας άνθρωπος που σκέπτεται με νότες και νοήματα. Και καταγράφει την εποχή του

«Το χιούμορ είναι μεγάλο όπλο, ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ Σ AYTH ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ. Υπήρχαν δημιουργοί που εμψύχωναν τον κόσμο ακόμα και στην εποχή του Χίτλερ και του Ολοκαυτώματος, καυτηριάζοντας σκληρά και επιθετικά το καθεστώς και τους ανθρώπους του,  όπως ο Τσάρλι Τσάπλιν στον «Δικτάτορα» ή ο Ερνεστ Λούμπιτς στο «Να ζεί κανείς ή να μη ζεί». Πόσο μάλλον τώρα με την πανδημία του κορωνοιού και τις δύσκολες συνέπειες στις ζωές μας» λέει στον Αθήνα 9.84 ΚΑΙ στη Μαργαρίτα Μυτιληναίου.

Στο περιβάλλον της πανδημίας δεν μιλάει για δυστοπίες, αλλά αισιοδοξεί  για την επιστημονική λύση και τη θεραπεία. Αραγε είναι θεραπευτικό το «ΜΑΖΙ» σε αυτή τη συγκυρία;  

«Σε συνθήκες εγκλεισμού γίνεται μια ανακαίνιση των κοντινών μας σχέσεων. Αναδύεται μια  ζεστασιά από το ότι επιτέλους έχουμε χρόνο για τον άλλον και κοιττάμε να τον χρησιμοποιήσουμε κατα το δυνατόν πιο δημιουργικά και ελεύθερα.Τρέχοντας σαν τρελλοί για τα προς το ζην, καταλήξαμε  να μείνουμε από ανάσες.» λέει. 

Και φτάσαμε να έχουμε χρόνο για τον άλλον, χωρίς φυσική παρουσία; «Σε αυτό το διάστημα έκανα πράγματα που δεν πίστευα. Τηλεφώνησα σε ανθρώπους που θαύμαζα χωρίς όμως να τύχει να τους συναντήσω, για να τους εκφράσω την εκτίμησή μου. Επικοινώνησα με συγγραφείς ή σκηνοθέτες και τους είπα πόσο μου άρεσε ένα βιβλίο τους που διάβασα ή μια τηλεοπτική σειρά που επιμελήθηκαν. Το λέει ωραία η Λένα Παπά στο τραγούδι των Κατσιμιχαίων.. Μες το κλειστό δωμάτιο μπορείς να βρείς τα πάντα..»

Επειδή όμως δεν θέλει να ζαχαρώνει, ούτε να ωραιοποιεί καταστάσεις, ξεκαθαρίζει ότι  η επόμενη στροφή – σε οικονομικό επίπεδο-θα είναι σκληρή για τις δουλειές και τις πραγματικότητες όλων. Κυρίως των καλλιτεχνών, που δεν πρέπει να μείνουν χωρίς στρατηγική διεκδίκησης.  

«Πλήττονται βάναυσα. Δεν υπάρχει τραγουδιστής, στιχουργός, συνθέτης, φωτιστής, ηχολήπτης ή  διοργανωτής συναυλιών, που να αντιμετωπίζει με φωτεινή προοπτική το μέλλον. Δεν έχουν υπάρξει μέτρα που να μας περιλαμβάνουν, όπως πχ οι επιχορηγήσεις του ΥΠ.ΠΟ. Για να διεκδικήσουμε οικονομική στήριξη, θα κινηθούμε μέσω των Σωματείων και των Οργανισμών για τα Πνευματικά Δικαιώματα. Θα συγκροτήσουμε ένα  κοινό σχέδιο που θα παρουσιάσουμε στα τέσσερα αρμόδια υπουργεία και στον Πρωθυπουργό.»  

Και  όπως όλα δείχνουν δεν θα είναι εύκολο για μεγάλο χρονικό διάστημα να διοργανωθούν συναυλίες με μαζική προσέλευση κοινού επειδή ο κόσμος είναι συγκρατημένος και ανησυχεί. Μια πρώτη κίνηση σε αυτή κατεύθυνση είναι η έκκληση να μεταδίδουν τα ΜΜΕ ελληνικά τραγούδια ώστε να αποδοθούν σε βάθος χρόνου τα δικαιώματα στους δημιουργούς.

«Οπως όταν πηγαίνω στο σούπερ μάρκετ και δεν ξεχνώ τους έλληνες παραγωγούς που δυσκολεύονται, έτσι θεωρώ ότι πρέπει να γίνει και με την παραγωγή Τέχνης. Δεχόμαστε καταιγιστικά μηνύματα στα κοινωνικά δίκτυα  να κάνουμε συλλογικά live για να κρατήσουμε συντροφιά στον κόσμο και ανταποκρινόμαστε με χαρά. Είναι στο dna μας. Το ελληνικό τραγούδι είναι πάντα στο πλευρό του κόσμου στις δύσκολες στιγμές και το κάνει και τώρα. Αντίστοιχα, χωρίς να επαιτούμε θεωρούμε ότι αξίζουμε να βοηθηθούμε. Με δεδομένο ότι η δισκογραφία έχει πεθάνει, CD  δεν αγοράζονται, ήρθε και το χτύπημα στο χώρο των συναυλιών και μας αποτέλειωσε. Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς την κατάσταση στην οποία έχουμε φτάσει, χωρίς την παραμικρή πηγή εσόδων.»