Το σπίτι του Τσάρλι Τσάπλιν μετατράπηκε σε ένα εντυπωσιακό διαδραστικό μουσείο

Μετά από 15 χρόνια σχεδιασμού, άνοιξε τις πύλες του ένα διαδραστικό μουσείο που έχει ως στόχο να προβάλλει τη ζωή και το έργο του διάσημου ηθοποιού του βωβού κινηματογράφου, Τσάρλι Τσάπλιν.

Το μουσείο «Chaplin’s World», δημιουργήθηκε και λειτουργεί στο ελβετικό χωριό Corsier-sur-Vevey, στη λίμνη της Γενεύης.

Το μουσείο βρίσκεται σε ένα πάρκο δεκατεσσάρων εκταρίων στο κτήμα του Manoir de Ban, όπου ο Τσάπλιν πέρασε τα τελευταία 25 χρόνια της ζωής του με τη σύζυγό του Oona και τα οκτώ παιδιά τους.

«Πρόκειται για ένα διαδραστικό μουσείο και όχι στατικό. Είναι σαν τον χαρακτήρα στον οποίο και αποτίει φόρο τιμής», δήλωσε στους δημοσιογράφους ο γιος του Τσάρλι Τσάπλιν, Μάικλ.

Η έκθεση περιλαμβάνει μία προσομοίωση ενός χολιγουντιανού στούντιο, μία περιήγηση από εικόνες με λεπτομέρειες από τη ζωή και το έργο του Τσάπλιν και μία μακέτα από την «Easy Street», μία από τις κλασικές ταινίες του μεγάλου Βρετανού ηθοποιού.

Ο Σερ Τσαρλς Σπένσερ «Τσάρλι» Τσάπλιν (16 Απριλίου 1889 − 25 Δεκεμβρίου 1977), γνωστότερος με το υποκοριστικό Τσάρλι και, στην Ελλάδα κυρίως, με το προσωνύμιο «Σαρλό», γεννήθηκε στο Λονδίνο και υπήρξε ηθοποιός, σεναριογράφος και σκηνοθέτης, που μεγαλούργησε στις πρώτες δεκαετίες του Χόλιγουντ. Είναι χρονικά η πρώτη παγκόσμια αναγνωρίσιμη φιγούρα της κινηματογραφικής τέχνης, κυρίως μέσω του χαρακτήρα «Σαρλό» που ενσάρκωνε στις πρώτες ταινίες του.

Η παγκόσμια καταξίωση ήρθε μέσα από τις μεγάλου μήκους ταινίες του, όπως οι Μοντέρνοι καιροί, Ο Μεγάλος Δικτάτωρ, Τα φώτα της πόλης, Ο κύριος Βερντού και άλλες, που τον κατέταξαν ανάμεσα στους σημαντικότερους δημιουργούς της έβδομης τέχνης.

Το 1952, στο απόγειο του Ψυχρού Πολέμου και της Μαύρης Λίστας, έπεσε σε δυσμένεια λόγω των αριστερών πολιτικών φρονημάτων του. Ενώ ταξίδευε προς το Λονδίνο, έμαθε την απόφαση του αμερικανικού Υπουργείου Δικαιοσύνης να άρει τη βίζα του και επομένως το δικαίωμα επιστροφής. Μετά από αυτό το γεγονός παρέμεινε οριστικά στην Ευρώπη, και πιο συγκεκριμένα στο Βεβέ της Ελβετίας, όπου πέθανε στις 25 Δεκεμβρίου 1977. Στο διάστημα αυτό ταξίδεψε στην Αμερική μόνο μια φορά, το 1972, προκειμένου να παραλάβει το ειδικό Τιμητικό Όσκαρ για τη συνεισφορά του στην έβδομη τέχνη, κερδίζοντας το μεγαλύτερο σε διάρκεια χειροκρότημα της ιστορίας των βραβείων. Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου τον έχει κατατάξει δέκατο στη λίστα με τους 25 μεγαλύτερους σταρ όλων των εποχών.