Η ίδια δεν αποκαλεί τον εαυτό της κεραμίστρια, καθώς θεωρεί ότι απέχει πολύ από αυτό, μιας και «η κεραμική είναι μια πολύ δύσκολη τέχνη, την οποία πρέπει να την μελετήσεις σε βάθος και για χρόνια για να φτάσεις σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο γνώσεων». Παρόλα αυτά όμως, οι δημιουργίες της Αντιγόνης Οικονομίδου έχουν καταφέρει να φιλοξενήσουν μερικά από τα πιο νόστιμα πιάτα μεγάλων Ελλήνων σεφ. Μπορεί η κύρια ασχολία της να είναι το interior design, εκείνη όμως σχεδίαζε πάντα και απολάμβανε ιδιαίτερα να φτιάχτει πράγματα με τα χέρια.
«Η κεραμική μπήκε πολύ συνειδητά και στοχευμένα στη ζωή μου, όταν αποφάσισα να σχεδιάσω πιάτα και σκέφτηκα ότι πρέπει να μπορώ να υλοποιώ αυτό που έχω σχεδιάσει». Τα πιάτα προέκυψαν από την αγάπη της για την γαστρονομία αλλά και την πεποίθηση της πως όταν γεύεσαι κάτι, εκτός από την γεύση λειτουργούν και οι υπόλοιπες αισθήσεις. «Στόχος είναι τα σκεύη να βελτιώνουν την εμπειρία του φαγητού. Είτε τρως μια pasta fresca σε ένα χωριό της Ιταλίας μέσα σε ένα pasta bowl, που μπορείς να το κρατάς με το ένα σου χέρι και να έχει την απλότητα και την φυσικότητα του περιβάλλοντος που στέκεσαι, είτε τρως ένα degustation menu σε ένα Γαλλικό εστιατόριο, όπου τα σκεύη πρέπει να αφήσουν την πολυπλοκότητα του πιάτου να φανεί, αλλά ταυτόχρονα να το πλαισιώσουν διακριτικά και κομψά», λέει χαρακτηριστικά η ίδια.
Τα σχέδια της Αντιγόνης Οικονομίδου δεν άργησαν να αποκτήσουν θαυμαστές, μερικοί εκ των οποίων είναι καταξιωμένοι σεφ, οι οποίοι φαντάστηκαν τις δημιουργίες τους σερβιρισμένες μέσα στα πιάτα της. Ένα από τα πρώτα πιάτα που έφτιαξε ήταν για το degustation menu που δημιούργησε ο Αλέξανδρος Τσιοτίνης για το CTC. «Είναι ένα φλατ πιάτο στο χρώμα της άμμου. Το έχω ξαναπεί και παλιότερα και παρότι από τότε έχω κάνει πολλά ακόμα σχέδια, παραμένει το αγαπημένο μου». Μερικοί από τους σεφ που έχουν σερβίρει τις δημιουργίες τους στα πιάτα της, είναι ο Παντελής Ζαρταλούδης στο Hams&Clams, ο Γκίκας Ξενάκης στο Aleria, αλλά και ο Άνταμ Κοντοβάς στο εστιατόριο Alali του Astarte Suites στην Σαντορίνη. Η ίδια προτιμά να παίζει με απλές φόρμες και δίνει έμφαση στις λεπτομέρειες, αλλά και στην εργονομία του σκεύους. Παίζει κυρίως με ματ και σατινέ υφές σε γήινους και ανοιχτόχρωμους τόνους, ενώ σπάνια θα χρησιμοποιήσει έντονα και γυαλιστερά φινιρίσματα. «Προσαρμόζομαι όμως στο κάθε concept και αν χρειαστεί να βγω έξω από τα νερά μου το κάνω. Πάντα όμως με τρόπο που με αντιπροσωπεύει και ταιριάζει και στην δική μου αισθητική», εξηγεί.
Όσο για την διαδικασία παραγωγής και την επιλογή των σχεδίων, αυτή ξεκινά πάντα με ένα λευκό χαρτί. «Συνήθως η δημιουργία ενός σκεύους είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων και το αποτέλεσμα μιας συνεργασίας που οι βασικοί παράμετροι είναι το μενού, οι ανάγκες που έχει ο σεφ για το πιάτο του, η ατμόσφαιρα του εστιατορίου, ακόμα και η γεωγραφική του θέση. Οι σεφ και οι εστιάτορες μου δίνουν μια κατεύθυνση και από εκεί και πέρα προτείνω, αλλάζουμε, δοκιμάζουμε, μέχρι να φτάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Είναι πολύ ωραία η διαδικασία της αναζήτησης μέχρι το τελικό αποτέλεσμα». Ο σχεδιασμός και η τελική επιλογή χρωμάτων και υλικών όμως, είναι αποκλειστικά δική της υπόθεση. «Υπάρχουν ευτυχώς, πολύ σημαντικοί και έμπειροι συνεργάτες, όπως ο Φώτης Αλεξόπουλος, ένας εξαιρετικά έμπειρος αγγειοπλάστης, που αναλαμβάνουν κομμάτια της παραγωγής, ώστε να μπορεί να βγει η δουλειά στους χρόνους και στην ποιότητα που επιθυμώ».
Στην ερώτηση για τον αν συνδυάζεται εύκολα το interior design με την κεραμική απαντά πως μάλλον όχι. «Δεν είναι εύκολο. Το interior design φαντάζει όμορφο αλλά είναι σκληρό. Τις περισσότερες ημέρες της εβδομάδας πρέπει να είσαι στις 7 το πρωί στο εργοτάξιο πριν μπεις στο γραφείο και ξεκινήσεις να σχεδιάζεις, να κάνεις συναντήσεις και ταυτόχρονα να ενημερώνεσαι για ό, τι καινούργιο εμφανίζεται, να επισκέπτεσαι καταστήματα, εκθέσεις, να κρατάς τον εαυτό σου ενημερωμένο. Το ίδιο ισχύει και για την κεραμική. Είναι κάτι πολύ επίπονο για το σώμα, όσοι ασχολούνται το γνωρίζουν πολύ καλά. Και εδώ μπορεί όλα να φαίνονται όμορφα, αλλά κρύβουν από πίσω τους ατελείωτες ώρες μέσα στη λάσπη, ατελείωτες ώρες υάλωσης και στιγμές αποτυχίας. Επίσης και τα δύο, ως ελευθέρια επαγγέλματα, έχουν πάνω τους τη δυσκολία της ελεύθερης αγοράς και της αναγκαιότητας να κρατάς τους πελάτες σου ευχαριστημένους και ικανοποιημένους». Λέει χαρακτηριστικά πως συνήθως αφιερώνει μία ή δύο ημέρες της εβδομάδας εξ ολοκλήρου στην παραγωγή κεραμικών και τις υπόλοιπες ασχολείται με το interior. «Τα συνδυάζω με έναν μαγικό τρόπο που λέγεται αγάπη. Παρά τις δυσκολίες που προφανώς υπάρχουν και θα υπάρχουν, απολαμβάνω αυτό που κάνω».
Όσο για το ιδανικό σκηνικό, στο οποίο θα μπορούσε να απολαύσει κάποιος ένα γεύμα μέσα στα πιάτα που δημιουργεί η Αντιγόνη Οικονομίδου, αυτό έχει σίγουρα ήλιο. «Είτε στέκεσαι σε έναν μεσογειακό κήπο κάτω από δέντρα με δέσμες φωτός να χτυπάνε πάνω τους, είτε δίπλα στη θάλασσα, σε ένα τραπέζι πάνω στην άμμο με το φως δυνατό και εκτυφλωτικό. Σημαντικό στοιχείο στα πιάτα μου είναι οι υφές. Συνήθως ματ ή σατινέ και σε συνδυασμό με την φυσική υφή του πηλού. Το φως αποτελεί έναν πολύ καθοριστικό παράγοντα στο πόσο διαφορετικά τα αντιλαμβάνεται κάποιος ανάλογα με την ένταση του. Είναι αυτό το παιχνίδι φωτός και σκιάς που τα αλλάζει όλα».
Η κεραμική είναι μια τέχνη που μετρά χιλιάδες χρόνια και κατάφερε από πολύ νωρίς, εκτός από αισθητικό χαρακτήρα να αποκτήσει και χρηστικό, εισχωρώντας με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σε κάθε σπίτι. Αυτό είναι κάτι που και η Αντιγόνη Οικονομίδου αντιλαμβάνεται πλήρως, καθώς εκτός από πιάτα, δημιουργεί και άλλα χρηστικά αντικείμενα, ενώ πολύ σύντομα θα έχει έτοιμη μια όμορφη συλλογή απο σκεύη για το σπίτι, τα οποία θα διατεθούν προς λιανική πώληση μέσω του e-shop και του showroom της που βρίσκεται στο Κολωνάκι.
