Σε μια τυπική εργατική συνοικία του Ναυπλίου, ένα σπίτι της δεκαετίας του 1950, που ήταν κλειστό για αρκετά χρόνια, ανακαινίστηκε από τους αρχιτέκτονες Γιάννη Καραχάλιο και Ελισάβετ Πλαΐνη (Plaini and Karahalios Architects).
Ο στόχος ήταν να μετατραπεί σε ένα σπίτι ιδανικό για διακοπές. Η κεντρική απόφαση ήταν να διατηρηθεί στο μέγιστο δυνατό η προσωπική μνήμη και η αρχιτεκτονική ιστορία του κτίσματος.
Η κατοικία των 130 τ.μ. έχει όλα τα χαρακτηριστικά στοιχεία του λαϊκού μοντερνισμού, από τη διαρρύθμιση και τα μωσαϊκά μέχρι την περίτεχνη μεταλλική κεντρική πόρτα.
Η διάδραση του παλιού με σύγχρονα στοιχεία και γεωμετρίες, πυροδότησε νέες χωρικές καταστάσεις. Οι κοινές λειτουργίες κυριαρχούσαν στην υπάρχουσα διάταξη. Το ιδιωτικό ήταν περιορισμένο, υποδηλώνοντας ένα διαφορετικό μοντέλο διαβίωσης.
Η νέα κάτοψη ορίζει ξεκάθαρα τρεις ζώνες χρήσεων, τον κοινό χώρο, τον διάδρομο κίνησης και τους ιδιωτικούς χώρους.
Στη νέα διαμόρφωση του σπιτιού, οι κρεβατοκάμαρες και τα λουτρά έχουν αποκτήσει μεγαλύτερο βάρος.
Μια δεύτερη γεωμετρία εισάγεται στη νέα διάταξη. Το ροζ, το λευκό και το μπλε προσθέτουν το στοιχείο του χρώματος μέσα στα δωμάτια με τρόπο απροσδόκητο, δημιουργώντας υποχώρους.
Η μετάβαση από χρώμα σε χρώμα γίνεται είτε με απλές γραμμικές τομές, είτε μέσα από γεωμετρικά σχήματα.
Η ιδέα διαπερνάει όλο το κτίριο. Εκφράζεται από τα πατώματα μέχρι και την εξωτερική επιφάνεια των όψεων, μεταμορφώνοντας τη δημόσια παρουσία του.
Η παλιά σιδερένια πόρτα της κεντρικής εισόδου βάφεται σε φωτεινή κόκκινη απόχρωση, τονίζοντας έτσι τα διακοσμητικά στοιχεία του αρχικού σχεδίου. Η πόρτα ξεχωρίζει μέσα στο μπλε περιβάλλον της όψης, ως ένα περίτεχνο θραύσμα του παρελθόντος που προβάλλεται στην πόλη, συνδέοντας το παρελθόν με τη σύγχρονη συνθήκη.
Μπορείτε να μάθετε περισσότερα για το γραφείο εδώ
